François Marie Daudin

François Marie Daudin
Biografía
Nacemento	29 de agosto de 1776 ; París, Francia
Morte	30 de novembro de 1803 (27 anos); París, Francia
Causa da morte	tuberculose
Residencia	Francia
Actividade
Campo de traballo	Zooloxía
Ocupación	zoólogo, ornitólogo, herpetólogo
Obra
Abreviatura do autor en zooloxía	Daudin
Familia
Cónxuxe	Adèle ° Daudin
Pais	François Daudin e Marie Madeleine Louise Escallard de la Bellengerie
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890)

François Marie Daudin, nado en París en 1774 ou o 25 de marzo de 1776 e finado na mesma cidade o 30 de novembro de 1803 ou en 1804, foi un zoólogo francés especializado en ornitoloxía e herpetoloxía.

Traxectoria

François Mª Daudin foi fillo de François Daudin (1746-1811), señor de Pouilly, conselleiro-corrector da Cámara de Contas de París, e de Marie Madeleine Louise Escallard de Bellengerie (1754-1790).

Unha enfermidade que contraeu na infancia paralizou as súas extremidades inferiores. Porén, puido observar sobre o terreo, e comezou a coleccionar espécimes mentres estudaba fisioloxía e historia natural, e acabou por dedicarse a esta última.

As publicacións de Daudin abarcan só cinco anos, de 1799 a 1803. Foi o autor dun Traité élémentaire et complet d'ornithologie... (1799-1800), que foi o primeiro manual auténtico de ornitoloxía, no que combinaba a taxonomía binomial linneana e as descricións anatómicas, fisiolóxicas e etolóxicas de Buffon. É unha obra que permaneceu incompleta, pero que despois de ser criticada (especialmente por Cuvier) aínda se aprecia hoxe.

Tamén publicou a Recueil de mémoires et de notes sur des espèces inédites ou peu connues de mollusques, de vers et de zoophytes... en 1800 e, con Lacépède, as Tableaux des divisions... des Mammifères et Tableaux des divisions... des Oiseaux en 1802.

Pero a súa verdadeira especialización foi a herpetoloxía. Publicou unha Histoire naturelle des Rainettes, des Grenouilles et des Crapauds..., ilustarada con 38 láminas (en 1803) e unha Histoire naturelle, générale et particulière, des Reptiles, (en 8 volumes en oitavo, de 1801 a 1803), que completou a Histoire naturelle des Reptiles de Charles-Nicolas-Sigisbert Sonnini de Manoncourt (1751-1812) e Pierre André Latreille (1762-1833). O traballo de Daudin contén descricións de 48 xéneros e 621 especies, algunhas novas para a ciencia (recoñécense hoxe 10 anfibios e 43 réptiles descritos por Daudin), baseándose no exame de máis de 1 100 exemplares.^[1]

François Daudin foi asistido pola súa muller, Adélaïde Geneviève de Grégoire de Saint-Sauveur (1774-1803), que realizou 37 taboleiros de cada 100 que ilustran o libro. Os seus libros, publicados ás súas costas, foron un fracaso comercial, pero Daudin e a súa muller non viviron na miseria, grazas á fortuna familiar.

Daudin morreu de tuberculose, un mes despois de que falecera a súa muller, aos vinte e sete anos e tres meses de idade. A parella deixou a un fillo dun ano e medio, François Louis Hyacinthe Daudin (1802-1889), que se estableceu no castelo familiar de Pouilly.

Obras

Recueil de memoires ... sur les Mollusques, de Vers et les Zoophytes. París 1806.
Histoire naturelle des rainettes, des grenouilles et des crapauds. Bertrandet et Levrault, París 1802-03.
París 1802–05.
Histoire Naturelle, Générale et Particulière des Reptiles; ouvrage faisant suit à l'Histoire naturelle générale et particulière, composée par Leclerc de Buffon; et rédigee par C.S. Sonnini, membre de plusieurs sociétés savantes. Volume 4. F. Dufart, París 1802–05. (Texto completo).
Recueil de mémoires et de notes sur des espèces inédites ou peu connues de mollusques, de vers et de zoophytes. Fuchs, Treuttel & Wurtz, París 1800.
Traité élémentaire et complet d'ornithologie ou Histoire naturelle des oiseaux. Bertrandet, París 1800.

Taxons descritos por Daudin

A pesar da súa curta vida, Daudin fixo unha grande achega duradeira á taxonomía.

Aves

Accipiter minullus
Accipiter tachiro
Anhinga rufa
Anthochaera paradoxa
Ciccaba huhula
Circus ranivorus
Corvus leucognaphalus
Crypsirina temia
Falco chicquera
Falco rufigularis
Falco tinnunculus rupicolus
Haliaeetus vocifer
Lamprotornis ornatus
Lophaetus occipitalis
Lophostrix cristata
Loxigilla portoricensis
Malimbus malimbicus
Megascops nudipes
Melanerpes portoricensis
Melierax gabar
Morphnus guianensis
Onychognathus nabouroup
Paradisaea rubra
Phaethon lepturus
Ploceus baglafecht
Polemaetus bellicosus
Saltator fuliginosus
Seleucidis melanoleucus
Spizaetus ornatus
Sporopipes frontalis
Sturnus melanopterus
Terathopius ecaudatus

Réptiles

Xéneros

Especies

Anfibios

Caecilia albiventris
Cryptobranchus alleganiensis
Elachistocleis surinamensis
Hoplobatrachus tigerinus
Hyla surinamensis (nomen dubium).^[2]
Pelodytes punctatus
Phyllomedusa hypochondrialis
Pseudacris ocularis
Sphaenorhynchus lacteus
Xenopus laevis

Moluscos

Xénero Spiroglyptus

Anélidos

Xénero Spirorbis

Epónimos e nomes de especies dedicadas

André Marie Constant Duméril e Gabriel Bibron, en 1835, nomearon unha especie de tartaruga Testudo daudinii,^[3] despois coñecida como Dipsochelys daudinii (Duméril & Bibron, 1835). e hoxe esta considerada como unha subespecie extinta da tartaruga xigante Aldabra (Aldabrachelys gigantea daudinii) das Seychelles.
En 1807, François Levaillant nomeou o abellaruco de cola azul (Merops philippinus) como o Le Guêpier Daudin na honra deste.^[4]
Bertha Lutz, en 1973 nomeou unha especie de ra como Hyla daudini, nome que hoxe é sinónimo de Hyansiboas boans.^[5]
A especie Colobus daudini descrita por Blasius Merrem en 1820 é un sinónimo de Bachia flavescens (Bonnaterre, 1789).^[6]

Abreviatura

A abreviatura Daudin emprégase para recoñecer a François Marie Daudin como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.

Notas

↑ Peter Uetz (2010): "The original descriptions of reptiles". Zootaxa 2335: 59-68, pdf.
↑ Hyla surinamensis Daudin, 1802 en ubio.org, considerara como nomen dubium pola UICN.
↑ André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron (1835): Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles, pp. 123–126.
↑ François Levaillant (1806): Histoire naturelle des promérops et des guépiers (et des couroucous et touracous, faisant suite à celle des oiseaux de paradis), Paris: Levrault, pp. 49–50.
↑ Lutz, Bertha 1973, p. 41.
↑ Merrem, Blasius 1820.

Véxase tamén

Bibliografía

Bour, Roger (2011): "François Marie Daudin (29 août 1776-30 novembre 1803), auteur de l' Histoire naturelle, générale et particulière, des Reptiles". Alytes 28: 1-76.
Bour, Roger (2014): "Compléments et rectificatifs à la biographie de François Daudin". Alytes 31 (9): 41–45.
Duméril, André Marie Constant & Gabriel Bibron (1835): Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles Vol. 2. París: Libraire Encyclopédique de Roret. (Ver en liña).
Lescure, Jean & Bernard Le Garff (2006): L'étymologie des noms d'amphibiens et de reptiles. París: Éditions Belín. ISBN 2-7011-4142-7.
Levaillant, François (1807): Histoire naturelle des promerops, et des guêpiers: faisant suite à celle des oiseaux de paradis par la même. París: Denne Le Jeune. (Ver en liña).
Lutz, Bertha (1973): Brazilian Species of Hyla. Austin, Texas: University of Texas Press. ISBN 978-0-2927-0704-7.
Merrem, Blasius (1820): Versuch eines Systems der Amphibien. Marburg: Johann Christian Krieger. (Ver en liña).

[1] Peter Uetz (2010): "The original descriptions of reptiles". Zootaxa 2335: 59-68, pdf.

[2] Hyla surinamensis Daudin, 1802 en ubio.org, considerara como nomen dubium pola UICN.

[dumeril123-3] André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron (1835): Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles, pp. 123–126.

[levaillant14-4] François Levaillant (1806): Histoire naturelle des promérops et des guépiers (et des couroucous et touracous, faisant suite à celle des oiseaux de paradis), Paris: Levrault, pp. 49–50.

[FOOTNOTELutz,_Bertha197341-5] Lutz, Bertha 1973, p. 41.

[FOOTNOTEMerrem,_Blasius1820-6] Merrem, Blasius 1820.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]