André Marie Constant Duméril
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de xaneiro de 1774 Amiens, Francia |
| Morte | 14 de agosto de 1860 (86 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | Cemiterio do Père-Lachaise, 25 Grave of Delaroche-Dumeril (en)  |
| 133º Presidente Academia francesa das ciencias | |
| 1 de xaneiro de 1831 – 31 de decembro de 1831 ← Pierre-Simon Girard (pt) – Sylvestre François Lacroix (pt) → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Educación | Universidade de París |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Zoólogo |
| Ocupación | entomólogo , médico , herpetólogo , zoólogo , ictiólogo |
| Empregador | Museo Nacional de Historia Natural de Francia Faculté de médecine de Paris (en) |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua francesa |
| Obra | |
| Abreviatura do autor en zooloxía | Duméril |
| Familia | |
| Cónxuxe | Alphonsine de La Roche (pt) |
| Fillos | Auguste Duméril (pt) |
 | |
André Marie Constant Duméril, nado en Amiens o 1 de xaneiro de 1774 e finado en París o 14 de agosto de 1860, foi un zoólogo e naturalista francés.
Foi profesor de anatomía no Museo Nacional de Historia Natural de Francia desde 1801 a 1812, cando se fixo profesor de herpetoloxía e ictioloxía.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
André Marie Constant Duméril foi doutor moi novo, aos 19 anos, na Escola Médica de Rouen. En 1800 deixou París e colaborou no bosquexado das leccións da anatomía comparada de Georges Cuvier.
Substituíu a Cuvier na Escola Central do Panteón de París, xunto co seu colega Alexandre Brongniart. En 1801, impartiu cursos na Escola Médica de París.
Baixo a Restauración que seguiu á Revolución de 1848 foi elixido membro da Academia de Ciencias Francesa. En 1803 sucedeu a Lacépède como profesor de herpetoloxía e ictioloxía do Museo Nacional de Historia Natural de Francia, aínda que asumiu este cargo, só oficialmente, en 1825, á morte de Lacépède.
En 1806 publicou Zoologie analytique, que comprendía todo o reino animal e mostraba as relacións entre os diferentes xéneros, aínda que non das especies.
En 1832 o seu axudante Gabriel Bibron (1806-1848), asumiu a tarefa de describir as especies para unha nova versión estendida de Zoologie analytique, mentres que Nicolaus Michael Oppel (1782-1820) o axudou cunha revisión da sistemática.
Despois da prematura e inesperada morte de Bibron, Auguste Duméril, fillo de André, substituíno. Pero a morte de Bibron demorou, durante dez anos, a publicación do novo traballo. En 1851, os dous Duméril, padre e fillo, publicaron o Catalogue méthodique de la collection des reptiles (aínda que o fillo, Auguste Duméril, era ao parecer o verdadeiro autor). E en 1853, André Duméril, xa só, publicou Prodrome de la classification des reptiles ophidiens. Neste libro propón unha clasificación de todas as serpentes en sete volumes.
André Duméril descubriu unha colección de peixes no ático da casa de Georges-Louis Leclerc, conde de Buffon describindo estas especies que foran recolectadas por Philibert Commerson case 70 anos antes.
Un dos seus traballos máis importantes, l’Erpétologie général ou Histoire naturelle complète des reptiles, foi publicado en nove volumes entre 1834 e 1854. Nel descríbense 1 393 especies con todo detalle, e especifícase a súa anatomía e fisioloxía, acompañadas da oportuna bibliografía. Debe salientarse, porén, que Duméril mantivo aos anfibios entre os réptiles a pesar dos traballos de Alexandre Brongniart ou de Pierre André Latreille, e dos descubrimentos anatómicos de Karl Ernst von Baer (1792-1876) ou de Johannes Peter Müller (1801-1858).
André Duméril estivo interesado durante toda a súa vida, ademais de na herpetoloxía, nos insectos, e publicou varias memorias de entomoloxía. O seu traballo entomolóxico principal é Entomologie analytique, publicado en dous volumes en 1860.
Co seu fillo Auguste creou os primeiros vivarium para réptiles do Jardin des Plantes. Duméril sempre considerou as observacións na conduta animal de importancia taxonómica.
Despois de 1853 comezou a delegar funcións no seu fillo, retirándose completamente en 1857. Foi nomeado Comandante da Lexión de Honor dous meses antes da súa morte, en agosto de 1860.
Algunhas publicacións[editar | editar a fonte]
- Zoologie analytique, París, 1806
- Traité élémentaire d'histoire naturelle, 4ª ed., París, 1830
- Ichthyologie analytique, 1856
- Erpétologie générale, 1835-50 (con Gabriel Bibron)
- Entomologie analytique, 1860
Honores[editar | editar a fonte]
Algunhas especies nomeadas na súa honra:
- Platynereis dumerili Audouin & H. Milne-Edwards, 1834
- Seriola dumerili Risso, 1810
- Callopora dumerilii Audouin & in de Savigny, 1826
- Rocinela dumerilii Lucas, 1849
- Sphaeroma dumerilii Leach, 1818
- Cantherhines dumerilii (Hollard, 1854) Publicada inicialmente como Monacanthus dumerilii Hollard, 1854
Abreviatura[editar | editar a fonte]
A abreviatura Duméril emprégase para recoñecer a André Marie Constant Duméril como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.
| Control de autoridades |
|
|---|
