Francisco Romero Robledo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Francisco Romero Robledo
Nacemento8 de marzo de 1838
Lugar de nacementoAntequera
Falecemento3 de marzo de 1906
Lugar de falecementoMadrid
NacionalidadeEspaña
Ocupaciónpolítico
Na rede
Galiciana: 14283
editar datos en Wikidata ]
Francisco Romero Robledo, 1904. Óleo sobre lenzo de Ignacio Pinazo Camarlench. Conservado no Congreso dos Deputados.

Francisco Romero Robledo, nado en Antequera o 8 de marzo de 1838 e finado en Madrid o 3 de marzo de 1906, foi un avogado e político español.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Licenciado en Dereito en 1862, nese mesmo ano obtivo a súa primeira acta de deputado pola Unión Liberal representando a Málaga mantendo este escano ata 1866. Participou activamente na Revolución de 1868 que destronou a Isabel II formando parte da Xunta revolucionaria de Madrid. Pasou a militar no Partido Constitucional de Sagasta co que concorreu, obtendo escano pola circunscrición de Málaga, nas eleccións de 1869 a 1872 e chegou a ser nomeado subsecretario de Gobernación en 1871 e ministro de Fomento entre o 20 de febreiro e o 26 de maio de 1872.

Coa proclamación, en 1873, da I República, volveu ser elixido deputado nesta ocasión por León e situouse entre os detractores do réxime republicano, acercándose politicamente a Cánovas e á súa idea de lograr a restauración borbónica. Lograda esta, continuou sendo elixido deputado ata as eleccións de 1898, e foi ministro de Gobernación en tres ocasións: entre o 31 de decembro de 1874 e o 7 de marzo de 1879 nos gobernos que presidiron sucesivamente Cánovas e Soler; entre o 9 de decembro de 1879 e o 8 de febreiro de 1881 e entre o 18 de xaneiro de 1884 e o 13 de xullo de 1885 en gabinetes tamén presididos por Antonio Cánovas.

A cesión do poder aos liberais que se acordou entre Sagasta e Cánovas no Pacto do Pardo logo da morte de Afonso XII, provocou a súa ruptura con Cánovas e o achegamento ao xeneral José López Domínguez con quen formou en 1886 o Partido Liberal-Reformista, pero retornou ás filas do Partido Conservador en 1890, iniciando unha nova etapa na que ocupou as carteiras ministeriais de Ultramar, entre o 23 de novembro de 1891 e o 11 de decembro de 1892, e de Graza e Xustiza, entre o 23 de marzo e o 14 de decembro de 1895, en ambos casos baixo a presidencia de Cánovas.

Á morte de Cánovas en 1897 foi incapaz de facerse co liderado do partido polo que creou a súa propia facción, coñecida como "romerista", chegando a presidir o Congreso entre 1903 e 1905, período no que tivo que facer fronte ata a tres votos de censura.

Predecesor:
Alejandro Groizard Gómez de la Serna
Ministro de Fomento
1872
Sucesor:
Víctor Balaguer Cirera
Predecesor:
Manuel Ruiz Zorrilla
Francisco Silvela
Segismundo Moret
Ministro de Gobernación
1874 - 1879
1879 - 1881
1884 - 1885
Sucesor:
Francisco de Borja Queipo de Llano
Venancio González Fernández
Raimundo Fernández Villaverde
Predecesor:
Antonio María Fabié
Ministro de Ultramar
1891 - 1892
Sucesor:
Antonio Maura
Predecesor:
Antonio Maura
Ministro de Graza e Xustiza
1895
Sucesor:
Manuel Aguirre de Tejada

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]