Estanislao Cantero Izquierdo
| Estanislao Cantero Izquierdo | |
|---|---|
| Nacemento | 1908 |
| Pontevedra | |
| Arxentina | |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | membro da resistencia |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Estanislao Cantero Izquierdo, nado en Pontevedra en 1908 e finado na Arxentina, foi un guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Militante do PCE. Na guerra civil loitou no bando republicano na fronte asturiana ata a súa caída en 1937. Detido ao rematar a guerra, estivo preso no campo de concentración de Miranda de Ebro. Cando o puxeron en liberdade foi a Vigo como secretario xeral da Unión Nacional Española local. Foi detido en 1945. Logrou fuxir e integrouse no destacamento Paco Barreiro da V Agrupación do Exército Guerrilleiro de Galicia, que loitaba na comarca de Vigo baixo as ordes de Manuel Simón Campos e Avelino Otero Montes. Foi procesado con Víctor García García, Teófilo Fernández Canal e Francisco Rey Drox na causa 75/1946 da Coruña.[1] Despois da morte de Manuel Simón e Avelino Otero en maio de 1947 e a posterior desfeita do grupo, logrou fuxir a Arxentina. No país austral fundou unha familia e morreu a unha avanzada idade.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ La Voz de Galicia, 10-4-1946, p. 2.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. p. 45. ISBN 84-8485-231-8.