Carmen Muñoz Manzano: Diferenzas entre revisións
m engado a Categoría:Misiones Pedagógicas mediante HotCat |
Sen resumo de edición |
||
Liña 5: | Liña 5: | ||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Naceu no seo dunha familia acomodada. Estudou Maxisterio en [[Salamanca]] e [[Madrid]], e tras aprobar as oposicións de Inspectora de Ensino Primario foi destinada á [[provincia de Lugo]] e despois a [[Valencia de Alcántara]]. Mentres colaboraba coas [[Misións Pedagóxicas]] coñeceu a [[Rafael Dieste]], con quen casou en [[Santander]] o [[3 de setembro]] de [[1934]]. |
Naceu no seo dunha familia acomodada. Estudou Maxisterio en [[Salamanca]] e [[Madrid]], e tras aprobar as oposicións de Inspectora de Ensino Primario foi destinada á [[provincia de Lugo]] e despois a [[Valencia de Alcántara]]. Mentres colaboraba coas [[Misións Pedagóxicas]] coñeceu a [[Rafael Dieste]], con quen casou en [[Santander]] o [[3 de setembro]] de [[1934]]. |
||
[[Ficheiro:Editorial Atlántida (5480351116).jpg|miniatura|Editorial Atlántida.]] |
|||
Durante o [[ |
Durante o [[Golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] estaba en Madrid co seu marido. Iniciaron unha defensa activa da [[Segunda República Española|Segunda República]] a través de labores pedagóxicas e publicacións culturais. En febreiro de 1939 logrou chegar a [[París]], mentres que Dieste foi ao campo de concentración de Saint-Cyprien. Estiveron exiliados en [[Bos Aires, Arxentina|Bos Aires]], [[Cambridge]] e [[Monterrey]]. En [[México]] deu clases no Instituto Tecnológico, e en Bos Aires fixo dende a casa revisións de libros e traducións para a [[Editorial Atlántida]], e impartiu algunha conferencia (entre elas unha sobre [[Dulcinea]]) e deu clases cubrindo interinidades. |
||
Durante a súa etapa no exilio tivo unha gran relación epistolar, que dá conta da súa vida e da do seu círculo de amizades, [[Luís Seoane]] e a súa muller Maruxa, [[Lorenzo Varela]], [[Antonio Baltar]] e [[Mireya Dieste Fernández]], [[Enrique Casal Chapí]], [[Antonio Sánchez Barbudo]] ou [[Arturo Serrano Plaja]], así como das novas amizades como [[Gabriel Zaid]], [[Esther de Cáceres]], [[Federico Lachica]] ou [[Isaac Díaz Pardo]]. |
Durante a súa etapa no exilio tivo unha gran relación epistolar, que dá conta da súa vida e da do seu círculo de amizades, [[Luís Seoane]] e a súa muller Maruxa, [[Lorenzo Varela]], [[Antonio Baltar]] e [[Mireya Dieste Fernández]], [[Enrique Casal Chapí]], [[Antonio Sánchez Barbudo]] ou [[Arturo Serrano Plaja]], así como das novas amizades como [[Gabriel Zaid]], [[Esther de Cáceres]], [[Federico Lachica]] ou [[Isaac Díaz Pardo]]. |
||
Liña 31: | Liña 31: | ||
==Véxase tamén== |
==Véxase tamén== |
||
===Bibliografía=== |
===Bibliografía=== |
||
* {{Cita libro |nome1=X. L. |apelidos1={{Versaleta|Axeitos}} |ligazónautor1=Xosé Luís Axeitos |nome2=X. (coordinadores) |apelidos2={{Versaleta|Seoane}} |ligazónautor2=Xavier Seoane |ano=1994 |título=Luís Seoane e o libro galego na Arxentina [1937-1978] |editorial=[[Deputación da Coruña]] |páxina=18 |ref=harv}} |
|||
⚫ | |||
=== Ligazóns externas === |
|||
⚫ | |||
{{control de autoridades}} |
{{control de autoridades}} |
Revisión como estaba o 21 de maio de 2020 ás 22:30
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 14 de maio de 1906 Malpartida de Plasencia, España |
Morte | 13 de abril de 2002 (95 anos) A Coruña, España |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | España |
Actividade | |
Ocupación | escritora |
Pseudónimo literario | Beatriz Galindo |
Lingua | Lingua castelá, lingua galega e lingua portuguesa |
Familia | |
Cónxuxe | Rafael Dieste |
Carmen Muñoz Manzano, nada en Malpartida de Plasencia (provincia de Cáceres) o 14 de maio de 1906 e finada na Coruña o 13 de abril de 2002[1], foi unha escritora española, tamén coñecida co pseudónimo de Beatriz Galindo.
Traxectoria
Naceu no seo dunha familia acomodada. Estudou Maxisterio en Salamanca e Madrid, e tras aprobar as oposicións de Inspectora de Ensino Primario foi destinada á provincia de Lugo e despois a Valencia de Alcántara. Mentres colaboraba coas Misións Pedagóxicas coñeceu a Rafael Dieste, con quen casou en Santander o 3 de setembro de 1934.
Durante o Golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 estaba en Madrid co seu marido. Iniciaron unha defensa activa da Segunda República a través de labores pedagóxicas e publicacións culturais. En febreiro de 1939 logrou chegar a París, mentres que Dieste foi ao campo de concentración de Saint-Cyprien. Estiveron exiliados en Bos Aires, Cambridge e Monterrey. En México deu clases no Instituto Tecnológico, e en Bos Aires fixo dende a casa revisións de libros e traducións para a Editorial Atlántida, e impartiu algunha conferencia (entre elas unha sobre Dulcinea) e deu clases cubrindo interinidades.
Durante a súa etapa no exilio tivo unha gran relación epistolar, que dá conta da súa vida e da do seu círculo de amizades, Luís Seoane e a súa muller Maruxa, Lorenzo Varela, Antonio Baltar e Mireya Dieste Fernández, Enrique Casal Chapí, Antonio Sánchez Barbudo ou Arturo Serrano Plaja, así como das novas amizades como Gabriel Zaid, Esther de Cáceres, Federico Lachica ou Isaac Díaz Pardo.
En 1961 instaláronse en Rianxo. En 1964 logrou recuperar o seu posto como inspectora de ensino, con destino na provincia da Coruña. Alternaron a súa residencia entre Rianxo e A Coruña, onde mercaron un piso. Xubilouse en 1976, e desde entón adicouse á obra do seu home ata a morte del en 1981. Foi testamenteira da obra e a memoria de Dieste, amais de arquiveira, copista e editora.
Foi nomeada filla adoptiva de Rianxo.
Obra
- “Diario de sueños”, en P.A.N. Revista epistolar y de ensayos. Madrid, Imprenta Juan Pueyo, n.º 2, pp. 31–32 (1935).
- “Epistolario. Como parece que son las mujeres”, en P.A.N. Revista epistolar y de ensayos, n.º 6, pp. 121–122 (1935).
- La Edad Media. Bos Aires, Atlántida, 1945.
- “No aniversario de Rafael Dieste”, Encrucillada, n.º 30, p. 51-54 (setembro de 1982).
- “Prólogo” en DIESTE, R.: La Isla. Tablas de un naufragio, Barcelona, Anthropos, 1985.
- “Semblanza cronológica de Rafael Dieste”, Documentos A, Barcelona, Anthropos, n.º1 (1990), p. 46-199.
- “Dos cartas incompletas sobre el proceso creador”, Documentos A, n.º1 (1991), p. 39-43.
- “Testimonio personal de Carmen Muñoz”, Documentos A, n.º1 (1991), p. 198-48.
- Epistolario amoroso (ed. de Xosé Luís Axeitos), A Coruña, La Voz de Galicia, 1995, (Biblioteca Galega).
- Epistolario (ed. de Xosé Luís Axeitos e Rosario Portela Yañez), Sada, Ediciós do Castro, 2005, (Biblioteca del Exilio, VII) .
Notas
- ↑ "La viuda de Dieste descansa en Rianxo". La Voz de Galicia (en castelán). 14 de abril de 2002..
Véxase tamén
Bibliografía
- Axeitos, X. L.; Seoane, X. (coordinadores) (1994). Luís Seoane e o libro galego na Arxentina [1937-1978]. Deputación da Coruña. p. 18.
Ligazóns externas
- Portela Yáñez, R. (2012): Carmen Muñoz Manzano, biobibliografía no Álbum de Mulleres.