Enrique Martín Navarro

Quique
Información persoal
Nome	Enrique Martín Navarro
Nacemento	3 de xuño de 1924
Lugar de nacemento	Valladolid
Falecemento	12 de abril de 2016
Lugar de falecemento	Valencia
Altura	1,85 m.
Posición	gardameta
Carreira xuvenil
	Salesianos de Valencia
	SEU de Castelló
1941–1943	Castellón
Carreira sénior
Anos	Equipos	Aprs	(Gls)
1943	Castellón	3	(0)
1943–1950	Barcelona	20	(0)
1950–1957	Valencia	92	(0)
1957–1958	Levante	7	(0)
1958–1959	Alcoyano	2	(0)
Adestrador
1958–1959	Alcoyano
1959–1960	Atlético Saguntino
1960–1961	Onda
1961–1962	Dénia
1962	Torrent
1962–1964	Levante
1964–1965	Oviedo
1965	Levante
1965–1967	Constància
1967	UE Lleida
1968–1969	Paiporta
1969–1970	Alzira
1971–1973	Pedreguer
1981–1982	L'Eliana
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ]

Enrique Martín Navarro, coñecido como Quique, nado en Valladolid o 3 de xuño de 1924 e finado en Valencia o 12 de abril de 2016, foi un futbolista español.

Traxectoria

Nado en Valladolid, seu pai era Garda Civil e desapareceu nunha revolta en Sevilla, non volvendo saber nada máis del. Súa nai, catalá, tiña familia en Castelló, cidade á que foron vivir.

Comezou a xogar ao fútbol no colexio onde estivo internado, os Salesianos de Valencia, para despois pasar ao Sindicato Español Universitario (SEU) de Castelló. Despois da guerra civil, con 15 anos, ingresou no Villarreal CF, e aos 17 fichou polo CD Castellón. Inicialmente xogaba como centrocampista, pero durante a tempada 1942/43 foi convocado polo primeiro equipo para xogar como porteiro, xa que os seus dous porteiros titulares estaban lesionados, posto no que continuou o resto da súa carreira. En xullo de 1943 trasladouse ao Barcelona para fichar polo Espanyol, pero non chegou a un acordo e finalmente foi fichado polo FC Barcelona. Defendeu a camiseta do Barcelona durante sete tempadas, nas que foi case sempre suplente de homes como Velasco ou Ramallets. Gañou tres ligas e unha Copa Latina, sendo a tempada 1944/45 na que máis partidos disputou, un total de 13. En 1950 marchou ao Valencia CF, onde tomou o relevo de Ignacio Eizaguirre. Defendeu a portería valenciana ata a tempada 1956/57, gañando unha Copa do Xeneralísimo en 1954, con Quincoces como adestrador. Rematou a súa carreira xogando co Levante na Segunda División.

Unha vez retirado traballou como adestrador, dirixindo principalmente clubs valencianos . Comezou dirixindo o Alcoyano onde aínda disputou dous partidos como futbolista na tempada 1958/59. Despois adestrou ao Levante UE e ao Real Oviedo en Primeira División, e ao CE Constància e UE Lleida en Segunda, entre outros equipos.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Datos do xogador en BDFutbol (en castelán).
• Datos do adestrador en BDFutbol (en castelán).