Saltar ao contido

André Téchiné

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAndré Téchiné

(2018) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento13 de marzo de 1943 Editar o valor en Wikidata (81 anos)
Valence, Francia Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónguionista, actor, crítico de cinema, director de cinema, realizador Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1966 Editar o valor en Wikidata -
EmpregadorCahiers du cinéma Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Premios
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0029242 Allocine: 1001 Rottentomatoes: celebrity/andre_techine Allmovie: p113794 TCM: 189895 Metacritic: person/andre-techine
BNE: XX1177472 Musicbrainz: 3f60555c-eecc-4b13-ba2e-aba6ceb7db16 Editar o valor en Wikidata

André Téchiné, nado en Valence-d'Agen o 13 de marzo de 1943, é un director de cinema e guionista francés. Ten unha longa e recoñecida carreira que o situou entre os máis destacados directores franceses da post-Nouvelle Vague. Téchiné pertence á segunda xeración de críticos asociados con Cahiers du cinéma.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

André Téchiné naceu nunha pequena localidade da rexión de Midi-Pyrénées, no department de Tarn-et-Garonne.[1] A súa familia, de orixe española, posuía un pequeno negocio de equipamentos agrícolas.[1] Creceu no campo no suroeste de Francia e na súa adolescencia comezou a súa paixón polo cinema. De 1952 a 1959 asistiu a unha escola católica de Montauban.[1] Só podía saír da escola os domingos pola tarde, cando ía ao cinema, aínda que ás veces tiña que regresar antes de que acabase o filme. En 1959 pasou a unha escola pública, e alí foi exposto a outras culturas, con mestres de ideoloxía marxista, un cineclub e unha revista cinematográfica, La Plume et l'écran, en que participou.[1] "Os filmes eran a miña única apertura ao mundo",[2] dixo Téchiné. "Eran a miña única posibilidade de escapar do ambiente familiar e do internado. Probablemente era perigoso porque, a través dos filmes, aprendín como funciona o mundo e as relacións humanas. Mais era máxico, e eu estaba decidido a seguir o fío desa maxia".[2]

Aos dezanove anos mudouse a París para seguir unha carreira como cineasta.[1] Suspendeu o exame de acceso á principal escola de cinema de Francia,[1] mais comezou a escribir críticas para Cahiers du cinéma, onde traballou catro anos (1964–1967).[1] O seu primeiro artigo, sobre La peau douce, de François Truffaut, publicouse en xullo de 1964.[1]

A primeira experiencia de Téchiné na dirección chegou no teatro.[3] Pasou despois a ser axudante de director de Marc'O en Les Idoles (1967), versión cinematográfica dunha obra experimental.[3] O filme foi montado por Jean Eustache; Téchiné fixo unha pequena aparición sen acreditar no filme de Eustache La Maman et la putain (1972).[4] Téchiné foi tamén axudante de director de Jacques Rivette (o seu editor en Cahiers du Cinema) en L'amour fou (1969).[5]

Características

[editar | editar a fonte]

Téchiné Destaca polos seus filmes elegantes e cargados emocionalmente que con frecuencia indagan na complexidade e nas emocións da condición humana. Un aroma intimista impregna a súa obra. Unha das marcas de Téchiné é o exame lírico das relacións humanas dun xeito sensible, mais non sentimental.

Influído por Roland Barthes, Bertolt Brecht, Ingmar Bergman, William Faulkner e a Nouvelle Vague, a orixinalidade de Téchiné xace na súa exploración sutil da sexualidade e da identidade nacional, mentres desafía as expectativas nas súas representacións das relacións homosexuais, as dimensións norteafricanas da cultura francesa contemporánea, e a relación centro-periferia entre París e o seu suroeste nativo.[6] Tímido e de aspecto ascético, Téchiné non opina sobre temas políticos e raras veces aparece na televisión.[2] O seu medo a voar evita que asista a moitas das súas estreas ou aos festivais que están a máis dunha viaxe en tren do seu piso con vistas ao xardín de Luxemburgo.[2]

"Nunca sei como rematará cada filme", dixo Téchiné. "Cando rodo, filmo cada escena coma se fose unha curtametraxe. É só cando monto cando me preocupo pola narración. O meu obxectivo é contar unha historia, mais iso é a última cousa que fago".[2]

Filmografía

[editar | editar a fonte]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Marshall, André Téchiné, p. 2
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Riding, Finding Cinematic Gold, New York Times, 29 de decembro de 1996.
  3. ↑ 3,0 3,1 Marshall, André Téchiné, p. 4
  4. ↑ Marshall, André Téchiné, p. 5
  5. ↑ Marshall, André Téchiné, páx. 3
  6. ↑ Marshall, André Téchiné, cuberta traseira

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Armstrong, Richard; Charity, Tom; Hughes, Lloyd; Winter, Jessica. The Rough Guide to Film, Rough Guides. ISBN 978-1-84353-408-2
  • Jones, Kent. André Téchine. La Estrategia de la Tensión, 42 Semana Internacional de Cine, Valladolid ISBN 84-87737-23-4
  • Kael, Pauline. "Lion-Hearted Women", Review of French Provincial (Souvenirs d'en France), The New Yorker, 1 de marzo de 1976, tamén no libro When the Lights Go Down
  • Marshall, Bill. André Téchiné, Manchester University Press, 2007, ISBN 0-7190-5831-7
  • Milicia, Joseph. Téchiné, André en International Dictionary of Films and Filmmakers. Vol. 2: Directors. St. James Press, 2001. ISBN 1-55862-477-5
  • Rees-Roberts, Nick, French Queer Cinema, Edinburgh University Press, 2008, ISBN 0-7486-3418-5
  • Gale Reference Team, "André Téchiné", Contemporary Authors, Gale-Thomson
  • Philippon, Alain, André Téchiné, Difussion Seuil,1988, ISBN 2-86642-066-7
  • Riding, Alan. Finding Cinematic Gold in the Dysfunctional Family, The New York Times, 29 de decembro de 1996
  • White, Armond. "Strange Gifts: Andre Techine Remakes the Melodrama," Film Comment, xullo/agosto de 1995

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=André_Téchiné&oldid=5881554»