Albino Núñez Domínguez
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2018.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 13 de decembro de 1901 A Mezquita, España |
| Morte | 7 de febreiro de 1974 (72 anos) Ourense, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Formación profesional | Maxisterio |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , poeta |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | Carlos Núñez Rodríguez |
Albino Núñez Domínguez, nado en San Pedro da Mezquita (A Merca) o 13 de decembro de 1901 e finado en Ourense o 7 de febreiro de 1974, foi un escritor, pedagogo e poeta galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou Maxisterio na Escola Normal de Ourense. Exerceu de mestre en Amoroce (Celanova) e Maceda. Integrouse na Asociación de Trabajadores de la Enseñanza de Orense (ATEO), que chegou a presidir. En 1932 ATEO decidiu editar a revista pedagóxica Escuela del Trabajo e encargoulle a Albino a súa dirección. Imprimiulle un carácter marcadamente técnico-pedagóxico, rexeitando de pleno o pernicioso memorismo e o excesivo intelectualismo da época e introducindo os métodos da Escola Nova,[Cómpre referencia] baseados nas máis recentes doutrinas pedagóxicas e en tentativas empíricas para a súa realización. Foi o primeiro medio de difusión que fixo chegar ás escolas da provincia ourensá as novas técnicas pedagóxicas (Montessori, Kerschensteiner, Decroly, Dewey, Cousinet etc...).
Aprobou a oposición ao Corpo de Directores Escolares e foi trasladado ao Grupo Escolar «Concepción Arenal» da Coruña, onde seguiu desenvolvendo as novas técnicas escolares, establecendo «novos fins» da educación e orientando para eses fins a obra social da escola «por medios psicobiolóxicos de adaptación do comportamento». Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi cesado e tivo que dedicarse ao ensino privado, primeiro en Lugo, e máis tarde en Ourense, onde funda, en 1949, o centro de ensino Estudios Galicia. O centro prestaba atención á formación de mestres que logo levarían ás súas aulas as novas técnicas de ensino.
En agosto de 1959 foi rehabilitado, primeiro como mestre e logo como director escolar, ocupando o seu último destino na Estrada (Pontevedra). Faleceu en Ourense o día 7 de febreiro de 1974.
Obra[editar | editar a fonte]
Gran parte da obra de Albino Núñez Domínguez permanece inédita. Entre os traballos da súa autoría figuran:
- Parnaso Galaico (1956)
- Musa Galega (1957)
- A nosa fala (1958)
- Maruxa ou a femineidade (1958)
- Grandezas e miserias da nosa terra (1959)
- Nin lendas negras nin historias brancas (1962)
- Toponimia galaica (1965)
- Romance de Castrelo de Miño (1966)[1]
É autor do libro Temas de pedagogía (1963), onde está recollido o seu ideario educativo, baseado nas súas experiencias persoais e en profundas lecturas dos pedagogos do seu tempo. Libro curioso na súa orixe (naceu como resultado das súas leccións orais ditadas aos alumnos, que actuaron a modo de amanuenses recollendo con fidelidade as súas palabras e facendo posible a súa edición), nel aborda, na súa case totalidade, a problemática educativa, caracterizándose pola súa gran capacidade de sínteses e pola súa claridade de exposición. Defende a escola activa e funcional, o respecto á liberdade do educando e propugna o método heurístico-socrático como o máis idóneo para chegar ao coñecemento da ciencia, método cuxa mecanización actual segue constituíndo a base do ensino programado.
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Aires de poesía. Escolma de poetas da bisbarra de Celanova[2][3][4]. Aira editorial, 2023. ISBN 978-84-125593-7-8
Colaboracións en prensa[editar | editar a fonte]
Á parte da súa labor educativa, Núñez Domínguez realizou estudos xeográficos, de toponimia, literarios, traducións ao galego poemas de Antonio Machado e diversas colaboracións na prensa, como en: La Región, La Voz de Galicia, Faro de Vigo, La Noche, Lar, Vieiros, ABC, El Pueblo Gallego e Irmandade (Caracas).
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
O CEIP de Casar do Mato (Ourense) leva o seu nome por proposta da Corporación municipal (1980).[5]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Foi pai de Albino, Carlos e Manuel Núñez Rodríguez.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Alonso Montero, X.. "Sobre Albino Núñez Domínguez e os seus Romances da terra maina" (PDF). Albino Núñez.
- ↑ "Memoria poética". 14/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
- ↑ "Posta de largo do libro de poesía “Aires de Pedra”". 16/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
- ↑ "El libro ‘Aires de poesía’ incluye poemas de la escritora Anisia Miranda". 11/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
- ↑ CEIP plurilingüe profesor Albino Núñez
