Albert Bandura
| Albert Bandura | |
|---|---|
 Albert Bandura en 2005 | |
| Nacemento | 4 de decembro de 1925 |
| Lugar de nacemento | Mundare |
| Falecemento | 26 de xullo de 2021 |
| Lugar de falecemento | Stanford |
| Causa | Insuficiencia cardíaca |
| Nacionalidade | Canadá e Estados Unidos de América |
| Alma máter | Universidade da Columbia Británica e Universidade de Iowa |
| Ocupación | psicoloxía |
| Cónxuxe | Virxinia Varns |
| Coñecido por | teoría da aprendizaxe social |
| Premios | Bolsa de estudos Guggenheim, Grawemeyer Award, Medalla Nacional de Ciencia, E. L. Thorndike Award, Oficial da Ordem do Canadá, William James Fellow Award, James McKeen Cattell Fellow Award, APA Award for Lifetime Contributions to Psychology, APA Award for Distinguished Scientific Contributions to Psychology, doutor honoris causa pola Universidade de Salamanca, Honorary doctor of the Free University of Berlin, AAAS Fellow, Honorary doctor of the University of Ottawa e Honorary doctor of Leiden University |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Albert Bandura, nado en Mundare o 4 de decembro de 1925 e finado en Stanford, California, o 26 de xullo de 2021,[1] foi un psicólogo ucraíno-canadense de tendencia condutual-cognitiva, profesor da Universidade Stanford, recoñecido polas súas achegas á teoría da aprendizaxe social e a súa evolución ao sociocognitivismo, así como por postular a categoría de autoeficacia.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Ao longo da súa carreira foi responsable de grandes contribucións en campos moi diferentes da psicoloxía, incluíndo a teoría social-cognitiva, terapia e psicoloxía da personalidade. Tamén tivo unha influencia decisiva na transición entre o condutismo e a psicoloxía cognitiva. É responsable do experimento do boneco Bobo sobre o comportamento agresivo na infancia.
Recibiu o título de Doutor Honoris Causa en universidades como La Sapienza, Indiana, Leiden, Berlín ou Salamanca[2].
Bandura foi nomeado presidente da American Psychological Association en 1974, e en 1980 da Western Psychological Association (WPA), e en 1999 presidente honorario da Asociación Psicolóxica Canadense.
Obra[editar | editar a fonte]
- Adolescent Aggression (1959, xunto con R. H. Walters). Ronald Press: Nova York.
- Social Learning through Imitation. University of Nebraska Press: Lincoln, NE.
- Principles of behavior modification (1969). Nova York: Holt, Rinehart and Winston.
- Psychological modeling: conflicting theories (1971). Chicago: Aldine·Atherton.
- Aggression: a social learning analysis (1973). Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
- Social Learning & Personality Development (1975). Holt, Rinehart & Winston, INC: NJ.
- Analysis of Delinquency and Aggression (1976, xunto con Emilio Ribes-Inesta). Lawrence Erlbaum Associates, INC: New Jersey
- Social Learning Theory (1977). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
- Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory (1986). Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
- Self-efficacy: the exercise of control (1997). Nova York: W.H. Freeman.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Albert Bandura, Leading Psychologist of Aggression, Dies at 95". The New York Times. Consultado o 29 de xullo de 2021.
- ↑ "Prof. Dr. Albert Bandura (Universidad de Stanford) Dr. Honoris Causa por la Universidad de Salamanca" (en castelán). 23 de xaneiro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2012. Consultado o 13 de xuño de 2011.
