William Stanley Jevons

William Stanley Jevons
	;
Biografía
Nacemento	1 de setembro de 1835 ; Liverpool
Morte	13 de agosto de 1882 (46 anos); Bulverhythe (en)
Causa da morte	Dry drowning (en)
Lugar de sepultura	Cemitério de Hampstead (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda
Educación	University College de Londres
Actividade
Campo de traballo	Economía, estatística e lóxica
Ocupación	filósofo , estatístico , economista , fotógrafo
Empregador	University College de Londres
Membro de	Royal Society ; Manchester Literary and Philosophical Society (en)
Profesores	Augustus De Morgan
Influencias	Jeremy Bentham
Lingua	Lingua inglesa
Familia
Cónxuxe	Harriet Ann Taylor
Pais	Thomas Jevons (en) e Mary Anne Jevons (pt)
	Premios membro da Royal Society ;
	Sinatura

William Stanley Jevons, nado no 1 de setembro de 1835 en Liverpool e finado o 13 de agosto de 1882 en Bexhill-on-Sea, foi un importante economista e filósofo inglés. Considérase un representante da escola de utilidade marxinal no período neoclásico.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Jevons era neto do famoso historiador William Roscoe. Primeiro estudou química en Londres. Despois de que o seu pai quebrara, Jevons abandonou a universidade e marchou a Australia. De 1853 a 1858 foi Wardein (o encargado de comprobar a autenticidade das moedas) da Casa da Moeda Australiana de Sidney antes de regresar a Londres e continuar alí os seus estudos. En 1864 converteuse en Fellow da Universidade, en 1866 Profesor no Owens College de Manchester e en 1876 Profesor de Economía no University College London (daquela coñecida como Universidade de Londres), cargo ao que renunciou a principios de 1881. Con case 47 anos, William Stanley Jevons morreu afogado mentres se bañaba no mar preto de Hastings, East Sussex.

Pensamento[editar | editar a fonte]

Xunto con Léon Walras e Carl Menger descubriu unha solución ao clásico paradoxo dos valores. Como se viu máis tarde, con todo, Hermann Heinrich Gossen xa resolvera o problema.^[1]

Jevons foi o primeiro en describir o efecto rebote, nomeado especificamente paradoxo de Jevons despois del. Isto refírese ao fenómeno de que os incrementos técnicos da eficiencia enerxética e dos recursos volvense "comer" co aumento do consumo.^[2]

Jevons explicou as flutuacións económicas con cambios cíclicos no número de manchas solares (Véxase → teoría das manchas solares). Estes, segundo imaxinaba, eran os responsables das malas colleitas. Os intentos firmes pero infructuosos de Jevons de demostrar esta conexión provocaron o ridículo dos seus contemporáneos. O astrónomo británico Richard Anthony Proctor describiuno en 1880 como "inxenuo" e "cazador de ciclos".

Menos coñecidas e pouco apreciadas son as contribucións de Jevons ao campo da lóxica formal. Como resultado práctico, desenvolveu a primeira máquina lóxica mecánica complexa en 1869, que presentou á Royal Society en 1870. Con este dispositivo, poderían introducirse frases conceptualmente lóxicas mediante teclas, p. ex. "Todos os A son B" (véxase tamén siloxismo). A máquina considera as frases introducidas como premisas e elimina mecanicamente todas as combinacións de termos que sexan incompatibles coa premisa respectiva. As combinacións restantes pódense ler nunha pantalla.

Obra[editar | editar a fonte]

Pure Logic (1864)
The Coal Question (1865)
Substitution of similars the true principle of reasoning (1869)
Theory of political economy (1871, 2ª edición 1879)
The principles of science: a treatise on logic and scientific method (1874)
Elementary lessons in logic (1879)
Money and the mechanism of exchange (1875
Studies in deductive logic (1880)
The state in relation to labour (1882)
On the Mechanical Performance of Logical Inference (Philosophical Transactions of the Royal Society, Vol. 160, 1870, S. 497–518)

Despois da súa morte publicáronse os seguintes:

Methods of social reform, and other papers (1883)
Investigations in currency and finance (1884)
Journals and letters (hrsg. von seiner Witwe, 1886)

Notas

↑ Baumol, William J.; Blinder, Alan S. (2011-06-13). Economics: Principles and Policy (en inglés). Cengage Learning. ISBN 978-0-538-45367-7.
↑ Sorrell, Steve (2015-07-01). "Reducing energy demand: A review of issues, challenges and approaches". Renewable and Sustainable Energy Reviews (en inglés) 47: 74–82. ISSN 1364-0321. doi:10.1016/j.rser.2015.03.002.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Bibliografía relacionada con William Stanley Jevons no catálogo da Biblioteca Nacional de Alemaña.
John J. O’Connor, Edmund F. Robertson: William Stanley Jevons. In: MacTutor History of Mathematics archive.
Lindsay Barrett and Matthew Connell: Jevons and the Logic Piano, The Rutherford Journal Volume 1
Jevons, W.S. (1871): The Theory of Political Economy, London, 1871 (html-Version des Buches)
Jevons: Pure Logic, London 1864

[1] Baumol, William J.; Blinder, Alan S. (2011-06-13). Economics: Principles and Policy (en inglés). Cengage Learning. ISBN 978-0-538-45367-7.

[2] Sorrell, Steve (2015-07-01). "Reducing energy demand: A review of issues, challenges and approaches". Renewable and Sustainable Energy Reviews (en inglés) 47: 74–82. ISSN 1364-0321. doi:10.1016/j.rser.2015.03.002.

[1]

[2]