Soraya Esfandiary-Bakhtiari

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaSoraya Esfandiary-Bakhtiari

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento22 de xuño de 1932 Editar o valor em Wikidata
Isfahán, Irán Editar o valor em Wikidata
Morte26 de outubro de 2001 Editar o valor em Wikidata (69 anos)
París, Francia Editar o valor em Wikidata
Causa da morteIctus Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaWestfriedhof (Munique) (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Consorte de Irán
21 de febreiro de 1951 – 15 de marzo de 1958 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeIrán Editar o valor em Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónactriz de cinema , actriz Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua persa e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloRaíña consorte Editar o valor em Wikidata
FamiliaDinastía Pahlavi Editar o valor em Wikidata
CónxuxeMohammad Reza Pahlavi (1951–1958)
ParellaFranco Indovina Editar o valor em Wikidata
PaiKhalil Esfandiary Bakhtiary (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0814735 WikiTree: Esfandiyâri-Baxtiyâri-1 Find a Grave: 8958519 Editar o valor em Wikidata

Soraya Esfandiary-Bakhtiari (en persa: ثریا اسفندیاری بختیاری, Sorayâ Esfandiyâri-Baxtiyâri), nada en Isfahán o 22 de xuño de 1932 e finada en París o 26 de outubro de 2001, foi a raíña consorte de Irán como esposa do xa Mohammad Reza Pahlavi, co que casou en 1951.

O matrimonio sufriu moitas presións, en particular cando quedou claro que ela era estéril. Rexeitou a suxestión do xa de tomar unha segunda esposa para producir un herdeiro despois de que el rexeitase a súa idea de abdicar en favor do seu medio irmán. Como filla de nai cristiá, os clérigos xiítas desconfiaban dela, igual que a posesiva nai do xa. En marzo de 1958, o xa chorou mentres anunciaba o divorcio. O embaixador británico afirmou que Soraya foi o único amor verdadeiro do xa. Tras unha breve carreira como actriz e unha relación co director de cinema italiano Franco Indovina, Soraya viviu soa en París ata a súa morte.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Soraya era filla de Khalil Khan Esfandiary-Bakhtiari (1901-1983),[1] nobre da etnia bakhtiari do Irán meridional e embaixador de Irán ante Alemaña Occidental, e da súa esposa alemá nada en Rusia, Eva Karl (1906-1994).[2]

Naceu no Hospital Misioneiro Inglés de Isfahán en 1932.[1][3] Tivo un irmán máis novo, Bijan (1937–2001). A súa familia estivo durante moito tempo involucrada no goberno e no corpo diplomático iraniano. Un tío seu, Sardar Assad, foi un dos líderes da revolución constitucional persa de principios do século XX.[4] Soraya creceu entre Berlín e Isfahán e foi educada en Londres e Suíza.[3]

Reinado[editar | editar a fonte]

En 1948, Soraya foi presentada ao novo xa Mohammed Reza Pahlavi, por Forough Zafar Bakhtiary, parente de Soraya, mediante unha fotografía tomada por Goodarz Bakhtiary, en Londres, a petición de Forough Zafar. Nese momento, Soraya estaba rematando o instituto nunha escola suíza e estaba a estudar inglés en Londres.[4] Comprometéronse deseguido e o xa deulle un anel de compromiso de 22.37 quilates (4.474 g).[5]

Mohammad Reza Pahlevi e Esfandiary casaron o 12 de febreiro de 1951.[6] O matrimonio foi problemático porque a nai e as irmás de Mohammad Reza vían a Soraya como rival polo amor del, igual que a súa primeira esposa, Fawzia, e continuamente a humillaban. Soraya odiaba a Ernest Perron, mellor amigo e secretario privado do xa.[7] Como Soraya foi criada en Europa, Irán era un país "estraño" para ela, e tivo actitudes que o historiador irianiano-estadounidense Abbas Milani describiu como próximas ao racismo. Para ela, Europa foi sempre o modelo de excelencia para todo.[7] Unha fotografía da raíña facendo esquí náutico en Miami cun bikini foi moi controvertida en Irán.[8] Soraya foi enormemente condenada pola inmoralidade do seu traxe de baño, considerado impropio dunha musulmá, e a foto moi prohibida en Irán para tratar de silenciar as críticas do ulema.[8]

Aínda que a voda tivera lugar durante unha forte nevarada, que se consideraba bo augurio, o matrimonio da parella imperial desintegrárase a principios de 1958, debido á aparente infertilidade de Soraya. A raíña abandonou Irán en febreiro e marchou á casa dos seus pais en Colonia, onde o xa enviou o tío da súa esposa, o senador Sardar Assad a principios de marzo, nun intento de convencela para regresar.[9] O 21 de marzo de 1958, aninovo iraniano, un choroso xa anunciou o divorcio nun discurso emitido por radio e televisión.[10] Recibiu o tratamento e título nobiliario de «A Súa Alteza Imperial a Princesa Soraya do Irán», tralo divorcio.

Exilio[editar | editar a fonte]

Tras divorciarse estableceuse primeiramente en Roma no seu exilio. Intentou unha breve carreira como actriz,[11] protagonizando o filme I tre volti (1965), dirixido por Franco Indovina (1932–72), con quen mantivo unha relación sentimental.[12] Tamén participou no filme She (1965).

Trala morte de Indovina nun accidente de aviación, a princesa converteuse nunha personaxe asidua da prensa do corazón que a denominou «a princesa dos ollos tristes». A raíz dese falecemento, deixou para sempre Italia para establecerse en Francia.

Dous anos antes de morrer, Soraya revelou nas súas memorias o seu segredo: ela non era estéril como sinalaran os médicos próximos ao xa, senón que manipularon os seus exames médicos para convencer o xa sobre a suposta infertilidade, o que deu lugar ao inesperado divorcio.

A princesa Soraya de Irán faleceu no seu apartamento de París por causas non reveladas con 69 anos.[13][14] Tras saber do pasamento, o seu irmán comentou con tristura, "despois dela, non teño ninguén con quen falar".[15][16] Bijan faleceu unha semana despois.[17][18]

Está enterrada en Westfriedhof, un cemiterio de Múnic, xunto coa súa familia. En 2002, a súa tumba foi profanada por radicais musulmáns con pintadas acusándoa de «parasito social».

Legado[editar | editar a fonte]

Tumba de Soraya, os seus pais e o seu irmán.

O divorcio de Soraya do xa inspirou a compositora francesa Françoise Mallet-Jorris para escribir "Je veux pleurer comme Soraya" ("Quero chorar como Soraya").[2][14] O francés François Meilland cultivou un xirasol en honor á raíña que chamou "Emperatriz Soraya".[19]

Realizouse un telefilme italo-alemán sobre a vida da princesa, titulado Soraya (tamén chamado Sad Princess), que se emitiu en 2003 e foi protagonizada por Anna Valle como Soraya e Erol Sander como o xa.[20] A actriz francesa Mathilda May interpretou a irmá do xa, a princesa Shams Pahlavi.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 "Princess Soraya Esfandiari". Bakhtiari family. Consultado o 10 de outubro de 2012. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Kadivar, Dairus (1 de abril de 2007). "Stardust memories". The Middle East. Consultado o 11 de xuño de 2013. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Earlier Marriages Ended in Divorce. Deposed Shah of Iran". The Leader Post. AP. 29 de xullo de 1980. Consultado o 16 de xullo de 2013. 
  4. ↑ 4,0 4,1 "Shah To Wed, Iran Hears". The New York Times. 10 de outubro de 1950. p. 12. 
  5. ↑ "The Tribune, Chandigarh". The Tribune. India. Consultado o 16 de agosto de 2010. 
  6. ↑ "Gifts for wedding". Daytona Beach Morning (Teherán). AP. 12 de febreiro de 1951. Consultado o 23 de xullo de 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Milani, Abbas The Shah, Londres: Macmillan, 2011 pp. 155-60.
  8. ↑ 8,0 8,1 Milani, Abbas The Shah, Londres: Macmillan, 2011 páxina 199.
  9. ↑ "Shah's Plea to Queen Held Vain". The New York Times. 6 de marzo de 1958. p. 3. 
  10. ↑ "Iran Shah Divorces His Childless Queen", The New York Times, 14 de marzo de 1958, p. 2.
  11. ↑ "Soraya Taking Screen Role", The New York Times, 8 de outubro de 1963, p. 48.
  12. ↑ "Princess Soraya, ex-wife of the Shah of Iran, dies in Paris". Hello! Magazine. 25 de outubro de 2001. Arquivado dende o orixinal o 19 de decembro de 2007. Consultado o 27 de xuño de 2008. 
  13. ↑ "Soraya, the second wife of Shah of Iran, dies". The Birmingham Post. 26 de outubro de 2001. Consultado o 11 de xuño de 2013. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Wife of Former Shah of Iran Dies". The Washington Post (París). AP. 25 de outubro de 2001. Arquivado dende o orixinal o 09 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xullo de 2013. 
  15. ↑ "Article Written By Dr Abbassi For Nimrooz Newspaper". Avairan. Arquivado dende o orixinal o 07 de xullo de 2011. Consultado o 16 de agosto de 2010. 
  16. ↑ "Soraya Esfandiari, Cyrus Kadivar". The Iranian. xuño de 2002. Consultado o 16 de agosto de 2010. 
  17. ↑ Bakhtiari family website - Soraya Esfandiari Bakhtiari
  18. ↑ Zoech, Irene (5 de abril de 2003). "Fortune of Shah's former wife goes to German state". 
  19. ↑ "Empress Soraya rose". The New York Times. 17 de xuño de 1958. p. 29. 
  20. ↑ "Making Sense of Iran". Khaleej Times. 3 de outubro de 2009. Consultado o 19 de xullo de 2013. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Soraya_Esfandiary-Bakhtiari&oldid=6715242»