Ramón Sampedro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaRamón Sampedro

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Ramón Sampedro Cameán Editar o valor em Wikidata
5 de xaneiro de 1943 Editar o valor em Wikidata
Porto do Son, España Editar o valor em Wikidata
Morte12 de xaneiro de 1998 Editar o valor em Wikidata (55 anos)
Boiro, España Editar o valor em Wikidata
Causa da morteSuicídio assistido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata (Intoxicación por cianuro Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoSuicídio assistido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
OcupaciónMariñeiro e escritor
Xénero artísticoPoesía Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata

Bitraga: 3197 Find a Grave: 10064410 Editar o valor em Wikidata

Ramón Sampedro Cameán, nado na parroquia de Xuño o 5 de xaneiro de 1943 e finado en Boiro o 12 de xaneiro de 1998, foi un mariñeiro, escritor galego e defensor da eutanasia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

As furnas, Praia das Furnas, Xuño, Porto do Son.

Con 19 anos enrolouse na mariña mercante como mécanico co obxectivo de coñecer mundo. Aos 25 anos, o 23 de agosto de 1968 un accidente na praia das Furnas, en Porto do Son, déixao tetrapléxico, sen poderse mover de pescozo para abaixo. Decidido a morrer, pero impedido fisicamente para suicidarse, emprende unha loita legal polo dereito a exercer a eutanasia. Co código penal español, a eutanasia activa, é dicir, a axuda a morrer a unha persoa que ten vontade de facelo pero que non pode facelo en por si, está castigada pola lei e considerada homicidio.

Esta loita legal non deu os froitos agardados, malia a repercusión dos medios do caso, pois chegou tanto á xustiza española como a unha comisión europea en Estrasburgo. O seu caso apareceu nos xornais de todo o mundo.

En xaneiro de 1998, e logo de vinte e nove anos sen poder moverse, leva a cabo un plan para acabar coa súa vida, coa axuda de diversas persoas. Envelénase con cianuro potásico e filma os seus últimos momentos e a súa morte cunha cámara de vídeo, para exculpar esas persoas. A xornalista Ramona Maneiro foi acusada de achegarlle o vaso co veleno, pero foi absolta por falta de probas. Anos máis tarde, cando o delito xa prescribira, Maneiro recoñeceu que fora ela quen o asistira no suicidio.

Obra[editar | editar a fonte]

Escribiu dous libros: Cartas desde el infierno (1996) onde agrupou os seus escritos ata ese momento e, xa postumamente, o poemario Cando eu caia (1998). Traducida ao castelán.[1]

Cine[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Cuando yo caiga". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2019. Consultado o 2019-07-04. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]