Pete Shelley

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPete Shelley

(2013) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Peter Campbell McNeish Editar o valor em Wikidata
17 de abril de 1955 Editar o valor em Wikidata
Leigh, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte6 de decembro de 2018 Editar o valor em Wikidata (63 anos)
Talín, Estonia Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Infarto agudo de miocardio Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
Outros nomesPete Shelley Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversity of Bolton (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmúsico , arranxador , cantante , compositor de cancións , guitarrista , produtor musical Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1974 Editar o valor em Wikidata - 6 de decembro de 2018 Editar o valor em Wikidata
Membro de
Xénero artísticoPunk rock, Synthpop, new wave, pop punk e power pop Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
InstrumentoGuitarra, sintetizador e voz Editar o valor em Wikidata
Selo discográficoI.R.S. Records
Cooking Vinyl (en) Traducir
Island Records Editar o valor em Wikidata
Páxina webbuzzcocks.com Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm1002880 Spotify: 7r2lG8Ui6vGHAgsKlE8Hd8 iTunes: 40704860 Musicbrainz: 6a64eec6-39a7-4ba4-9939-cdee01fb4c5b Songkick: 105191 Discogs: 28754 WikiTree: McNeish-41 Editar o valor em Wikidata

Pete Shelley, nado como Peter Campbell McNeish o 17 de abril de 1955 e finado o 6 de decembro de 2018, foi un cantante, compositor e guitarrista inglés. Shelley formou a banda de punk rock Buzzcocks con Howard Devoto en 1976 e converteuse no vocalista e guitarrista principal do grupo en 1977 cando Devoto marchou. Buzzcocks publicou o seu maior éxito, "Ever Fallen in Love (With Someone You Shouldn't've)", en 1978. A banda separouse en 1981 e reformouse a finais dos 80. Shelley tamén tivo unha carreira en solitario chegando o seu tema "Homosapien" a entrar nas listas estadounidenses no ano 1981.

Biografía[editar | editar a fonte]

Shelley naceu no número 48 da rúa Milton Street, en Leigh, Lancashire. A súa nai era unha extraballadora dun muíño e o seu pai montaba maquinaria na mina de carbón Astley Green Colliery. Tiña un irmán máis novo chamado Gary.[1] O seu nome artístico inspirouse en Percy Bysshe Shelley, o seu poeta romántico favorito.[2]

Buzzcocks[editar | editar a fonte]

Shelley formou Buzzcocks con Howard Devoto[3] despois de coñecerse no Bolton Institute of Technology (agora University of Bolton) en 1975[4] e de viaxar despois a High Wycombe, preto de Londres, para ver aos Sex Pistols.[5] A banda incluía ao baixista Steve Diggle e ao batería John Maher e realizou o seu primeiro concerto en 1976 en Manchester, abrindo para os Sex Pistols.[6]

En 1977 Buzzcocks publicou o seu primeiro EP, Spiral Scratch, a través do seu pripio selo independente, New Hormones.[7] Cando Devoto deixou a banda en febreiro de 1977, Shelley fíxose cargo das voces principais e das composicións.[8] Traballando co produtor Martin Rushent, o grupo creou os sinxelos punk/new wave "Orgasm Addict", "What Do I Get?" e "Ever Fallen in Love (With Someone You Shouldn't've)",[7][9] xunto con tres álbums: Another Music in a Different Kitchen (1978), Love Bites (1978) e A Different Kind of Tension (1979).[10] Dificultades coa súa discográfica e unha disputa con Virgin Publishing sobre a edición británica do seu disco de grandes éxitos, Singles Going Steady, fixeron que a banda se separase en 1981.[11]

Shelley desenvolveu unha imaxe persoal distinta á de moitos dos seus contemporáneos rebeldes do punk dos 70, dicíndolle a Melody Maker en 1978, "Non vou ser desagradable. Só somos catro bos rapaces, o tipo de xente que poderías levar á casa dos teus pais".[2]

Carreira en solitario[editar | editar a fonte]

O álbum de estrea en solitario de Shelley, Sky Yen, gravárase en 1974 pero non sería editado ata marzo de 1980 a través do seu propio selo, Groovy Records. Foi gravado como unha peza musical continua empregando un oscilador construído a propósito, e usando electrónica en capas e manipulación de velocidade para acadar o seu tacto experimental.[12][13] Con raíces na música electrónica, foi comparado co krautrock.[14] Groovy Records tamén editou a banda sonora de Hangahar de Sally Timms e Lindsay Lee, que incluía a Shelley como músico, e un álbum dos artistas Eric Random, Barry Adamson e Francis Cookson co nome Free Agents. Groovy Records non publicaría máis discos.

En 1981 Shelley editou o seu primeiro sinxelo só, "Homosapien", producido por Rushent. Nesta gravación regresou aos seus intereses orixinais na música electrónica e cambiou a énfase da guitarra ao sintetizador; a elaborada programación da caixa de ritmos e dos sintetizadores por parte de Rushent sentou as bases para a súa seguinte produción, o álbum de Human League Dare.[15] "Homosapien" foi prohibida na BBC por "referencia explícita ao sexo gay".[16] "Homosapien" chegou ao número 14 da lista dance dos Estados Unidos. Shelley falou abertamente sobre a súa bisexualidade na época,[17] algo que estivera implícito en moitas das cancións que escribira, pero que agora chamou máis a atención debido a "Homosapien" e a prohibición da BBC. O sinxelo foi seguido por un disco co mesmo título.[18][19]

Shelley publicou o seu terceiro álbum, XL1, en 1983 a través de Genetic Records. Ademais do éxito menor "Telephone Operator", o disco incluía un programa de ordenador para o ZX Spectrum con letras e gráficos que se amosaban a tempo coa música. XL1 foi producido por Rushent e Shelley.[20]

En xuño de 1986 Shelley editou o sinxelo "Never Again", seguido polo álbum Heaven and the Sea. En 1987 publicou unha nova canción, "Do Anything", para a película Some Kind of Wonderful. Shelley compuxo o tema da intro do Tour de France para o Channel 4, que foi usado dende finais dos 80 ata mediados dos 90.[21]

Shelley regravou unha nova versión de "Homosapien", chamada "Homosapien II", en 1989. O sinxelo contaba con catro remesturas da nova gravación.[22] Tamén tocou con outros músicos durante a súa carreira, como The Invisible Girls que respaldaban ao poeta punk John Cooper Clarke.[23] Shelley tamén frmou unha banda de curta vida chamada The Tiller Boys.[24] Reuniuse brevemente con Howard Devoto para facer o álbum Buzzkunst, editado en 2002.[3] Shelley apareceu no EP de estrea da banda dos Ánxeles The Adored, editado en 2005,[25] que xirou con Buzzcocks no ano seguinte.[26]

Reforma de Buzzcocks[editar | editar a fonte]

Buzzcocks reuniuse en 1989 e publicou un novo álbum, Trade Test Transmissions, en 1993.[27] A banda continuou xirando e editou o álbum The Way en 2014.[28] En 2005 Shelley regravou "Ever Fallen in Love" cun grupo de estrelas, incluídos Roger Daltrey, David Gilmour, Peter Hook, Elton John, Robert Plant e varias bandas contemporáneas, como un tributo a John Peel.[29]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "University honours Buzzcock Pete". Leigh Journal (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  2. ↑ 2,0 2,1 "Buzzcocks: Singles Going Steady". Pitchfork (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Part time punks". the Guardian (en inglés). 2002-03-01. Consultado o 2020-07-08. 
  4. ↑ McGartland 2017, 309-316
  5. ↑ McGartland 2017, 353
  6. ↑ McGartland 2017, 365
  7. ↑ 7,0 7,1 Taylor 2006, p. 50
  8. ↑ McGartland 2017, 691
  9. ↑ McGartland 2017, 89
  10. ↑ Brackett & Hoard 2004, p. 124
  11. ↑ McGartland 2017, 1848-1866
  12. ↑ McGartland 2017, 150, 305
  13. ↑ Wilkinson, Damon; Fitzgerald, Todd; Day, Rebecca (2018-12-06). "Buzzcocks lead singer Pete Shelley dies of suspected heart attack aged 63". men. Consultado o 2020-07-08. 
  14. ↑ "Sky Yen - Pete Shelley | Songs, Reviews, Credits | AllMusic" (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  15. ↑ "Martin Rushent: Producer". www.soundonsound.com. Consultado o 2020-07-08. 
  16. ↑ "Readers recommend: songs about homosexuality". the Guardian (en inglés). 2007-06-29. Consultado o 2020-07-08. 
  17. ↑ "Pete Shelley, lead singer of Buzzcocks, has died aged 63". The Independent (en inglés). 2018-12-06. Consultado o 2020-07-08. 
  18. ↑ "Queerly Independent: - Gay Lesbian Bi Trans News Archive". Windy City Times. Consultado o 2020-07-08. 
  19. ↑ Blistein, Jon; Blistein, Jon (2018-12-06). "Buzzcocks Singer Pete Shelley Dead at 63". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  20. ↑ McGartland 2017, 1911, 3516
  21. ↑ "The Joy of Six: sporting theme tunes | Scott Murray". the Guardian (en inglés). 2011-10-28. Consultado o 2020-07-08. 
  22. ↑ "Pete Shelley - Homosapien Il". Discogs (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  23. ↑ Radio, N. T. S. "The Invisible Girls | Discover music on NTS". NTS Radio (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  24. ↑ "Factory Records: THE TILLER BOYS". www.factoryrecords.org. Consultado o 2020-07-08. 
  25. ↑ Punknews.org. "The Adored - A New Language". www.punknews.org (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  26. ↑ "BBC - Berkshire - Entertainment - Buzzcocks review". www.bbc.co.uk. Consultado o 2020-07-08. 
  27. ↑ "Buzzcocks: Trade Test Tramsmissions". Pitchfork (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  28. ↑ "Buzzcocks: The Way". Pitchfork (en inglés). Consultado o 2020-07-08. 
  29. ↑ Lynskey, Dorian (2005-11-22). "Group effort". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Consultado o 2020-07-08. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pete_Shelley&oldid=6718253»