Pórtico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pórtico do Panteón de Agripa

En arquitectura, pórtico é o corpo formado por unha galería de columnas pegada a un edificio ou aberta ao aire libre.

Algúns exemplos famosos de pórtico son o East Portico do Capitolio dos Estados Unidos de América, e o pórtico que adornaba o Panteón en Roma.

Bolognia, en Italia, é famosa polos seus pórticos. En total, ten máis de 45 quilómetros de arcadas, aproximadamente 38 no centro da cidade, entre eles o pórtico máis longo do mundo, que mide aproximadamente 3,5 quilómetros e conduce dende a beira da cidade ata a Basílica Beata Vergine di San Luca.

Un pronaos é a área interior do pórtico dun Templo grego ou romano, situado entre a columnata do pórtico ou paredes e a entrada ao "cella" ou lugar santo. Os templos romanos comunmente tiñan pronaos abertos, polo xeral con só as columnas e ningunha parede. A palabra "pronaos" úsase en grego para "antes dun templo". En latín, os pronaos tamén son mencionados como "anticum" ou "prodomus".

Tipos de pórtico[editar | editar a fonte]

Templo de Portunus, exemplo de Tetrástilo
Pórtico do Panteón de Roma
Partenón de Atenas

As variantes de pórticos noméanse en función das columnas que os compoñen.

Tetrástilo[editar | editar a fonte]

O tetrástilo ten catro columnas. Era comunmente empregado polos gregos e os etruscos para pequenas estruturas.

Os romanos favoreceron o pórtico de catro columnas para os seus santuarios como o Templo de Portunus, para templos como o Templo de Venus e Roma, e para os pórticos de entrada de grandes edificios públicos como a Basílica de Maxencio e Constantino.

Hexástilo[editar | editar a fonte]

Os edificios tiñan seis columnas e eran os pórticos estándar no Dórico (a arquitectura entre o período arcaico 600-550 aC ata a Idade de Pericles 450-430 aC).

Hexástilo grego[editar | editar a fonte]

Algúns exemplos coñecidos de hexástilo clásico Dórico son templo gregos como:

O Hexástilo tamén foi empregado nos templos xónicos, como o pórtico do Santuario de Atenea sobre o Erecteion na Acrópole de Atenas.

Hexástilo romano[editar | editar a fonte]

Coa colonización grega do sur de Italia, o hexástilo foi adoptado polos etruscos e posteriormente polos romanos. O gusto romano pseudoperipteral favoreceu os edificios estreitos con altas columnas, levantadas sobre podios para maior grandiosidade e esplendor conferido pola considerable altura. A Maison Carrée en Nîmes é un dos templos romanos mellor conservados que sobreviven da antigüidade clásica.

Octóstilo[editar | editar a fonte]

O Octóstilo tiña oito columnas. Estes edificios son máis escasos que os Hexástilos no Canon arquitectónico clásico grego. Os edificios octóstilos máis coñecidos que sobreviven da antigüidade son o Partenón en Atenas construído durante a Idade de Pericles (450-430 aC), e o Panteón en Roma (125 aC).

Decástilo[editar | editar a fonte]

O decástilo ten dez columnas; como o templo de Apolo Didymaeus en Mileto, e o pórtico do University College de Londres.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]