Narciso Yepes

Narciso Yepes
	;
Biografía
Nacemento	(es) Narciso García Yepes ; 14 de novembro de 1927 ; Lorca, España
Morte	3 de maio de 1997 (69 anos); Murcia, España
Causa da morte	Morte natural (Cancro )
Datos persoais
Outros nomes	Narciso Yepes
País de nacionalidade	España
Educación	Real Conservatorio Superior de Música de Madrid
Actividade
Ocupación	guitarrista , guitarrista clásico , laudista , compositor , compositor de bandas sonoras
Período de actividade	1940 -
Membro de	Real Academia de Belas Artes de San Fernando
Xénero artístico	Música clásica
Profesores	Nadia Boulanger
Alumnos	Éric Pénicaud (en)
Lingua	Lingua castelá
Instrumento	Guitarra e Laúde
Selo discográfico	Deutsche Grammophon
	Premios (1980) Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes; (1977) doutor honoris causa pola Universidade de Murcia ;
Páxina web	narcisoyepes.org…

Narciso García Yepes, nado en Lorca o 14 de novembro de 1927 e finado en Murcia o 3 de maio de 1997, foi un guitarrista español.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Narciso, dunha modesta familia de labregos, tivo unha guitarra de neno coa que tocaba melodías populares. Estudou no Conservatorio de Valencia. Coñeceu ao director de orquestra Ataúlfo Argenta, con quen interpretou o Concierto de Aranjuez de Joaquín Rodrigo en 1947. Comezou unha gran carreira e gravou pezas para piano de Isaac Albéniz, Enrique Granados ou Manuel de Falla, transcritas para guitarra.

Fóra da Península Ibérica acadou unha gran popularidade grazas á súa interpretación da música da película Xogos prohibidos. No filme foron incluídas varias pezas como as de Robert de Visée, Jean-Philippe Rameau, Napoleón Coste ou como o famoso Romance anónimo que acabou levando o nome da película (Xogos prohibidos) para parte do público. Este romance tenlle sido atribuído moitas veces a Yepes nos medios, porén trátase dunha obra de teatro publicada por Daniel Fortea coa mención "anónimo" e cuxa fonte é en realidade unha obra manuscrita de Fernando Sor apenas alterada.^[1]

Narciso Yepes foi tamén un dos raros guitarristas do século XX en usar habitualmente unha guitarra de dez cordas, coa que gravou moitas transcricións de música española coa mezzosoprano Teresa Berganza. O compositor francés Maurice Ohana foi outro músico moi interesado neste instrumento e compuxo moitas obras para el.