Mulleres na NASA

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O papel das mulleres na NASA e afiliadas a ela variou ao longo do tempo. As súas primeiras funcións limitábanse a traballos de apoio ou administrativos, pero ao final do programa espacial xa había mulleres astronautas. Un dos problemas aos que se enfrontou a NASA á hora de recrutar mulleres e minorías para o programa espacial foi que, ao longo da historia da NASA, os astronautas sempre foran homes brancos. Outro problema era que a NASA non buscaba mulleres para traballar con eles fóra de áreas específicas ata que o goberno ratificou a Lei de Igualdade de Oportunidades de Emprego.[1] Mesmo entón, había tensión no lugar de traballo entre homes e mulleres, e a moitos homes non lles gustaba que tivesen que acomodar ás mulleres, como os baños nos edificios e as naves espaciais.

Historia[editar | editar a fonte]

As mulleres traballaron primeiro en apoio como administradoras, secretarias, doutoras, psicólogas e máis tarde como enxeñeiras. Aínda así houbo mulleres pioneiras como Pearl Young,[2] quen foi contratada en 1922 como técnica pola NACA e Kitty Joyner como enxeñeira eléctrica en 1939,[3] sen esquecer as importante contribucións de Beatrice Hicks[4] e Mary Sherman Morgan.

O Laboratorio de Propulsión a Chorro (JPL) foi o primeiro en empregar a mulleres matemáticas nas décadas de 1940 e 1950, que realizaban cálculos de traxectorias.[5]

Anos 60[editar | editar a fonte]

Dana Ulery, primeira muller enxeñeira no Laboratorio de Propulsión a chorro.
Margaret Hamilton co software que foi escrito por ela e o seu equipo

Nos anos 60, a NASA empezou a contratar a mulleres e minorías para o programa espacial. A finais dos anos 60, a NASA contratara a miles de mulleres.[6] Algunhas delas, como Mary Shep Burton, Gloria B. Martínez (a primeira muller española contratada), Cathy Osgood e Shirley Hunt, traballaban na división de informática, mentres que Sue Erwin, Lois Ransdell e Maureen Bowen traballaban como secretarias de varios membros dos equipos de Misión e Control de Voo.[7] Dana Ulery foi a primeira muller enxeñeira contratada no JPL da NASA. Aínda que só foi considerada como enxeñeira "junior", durante máis de sete anos, ningunha muller enxeñeira entrou no JPL á parte de Ulery.[6] Outra muller, Donna Shirley, traballou no JPL como enxeñeira de misión na década de 1960.[6] Ademais, a Dra. Carolyn Huntoon, foi pioneira na investigación dos metabolismos dos astronautas e outros sistemas corporais.

No proxecto Apollo traballaron Margaret Hamilton e Saydean Zeldin, deseñando o software. Katherine Johnson, quen calculou a traxectoria para o proxecto Mercury e do voo do Apollo 11 á Luna en 1969, Dorothy Vaughan e Mary Jackson [3]foron matemáticas afroamericanas que colaboraron en forma decisiva cos programas Mercury e Apolo da NASA. As tres pertenceron a West Area Computers ao igual que Christine Darden. Ademais, Annie Easley axudou a desenvolver o software do foguete Centauro, Judy Sullivan foi a principal enxeñeira biomédica da misión Apollo 11 e JoAnn Morgan estivo na sala de control no lanzamento desta misión. A xeóloga planetaria Mareta West elixiu o lugar onde debería aluar o Apollo 11. Outras enxeñeiras que contribuíron á chegada a Lúa foron; Margaret W. "Hap" Brennecke, Jeanne Lee Crews, Ivy Hooks, Dorothy Lee, e Barbara Crawford Johnson.[8] Tamén hai que destacar o papel de Frances Northcutt no rescate do Apollo 13 e de Rita Rapp no sistema de alimentación do programa Apollo.

Con todo, non todo o mundo aceptaba este fenómeno. En 1962, George Low, xefe de voos espaciais tripulados da NASA, opúxose ás mulleres dicindo ao congreso que traballar con elas atrasaría o seu traballo. Mentres tanto, ese mesmo ano, John Kennedy asinou a Comisión Presidencial sobre a Condición da Muller para fomentar a igualdade de xénero na forza de traballo. Isto levou finalmente a James Webb, administrador da NASA, a crear unha directiva política para toda a axencia na que se afirmaba que a NASA ofrecía igualdade de oportunidades a todo tipo de persoas que quixesen traballar con ela.[1] A pesar diso, ningunha muller foi seleccionada para formar parte do corpo de astronautas en 1963/65/66/67..

Anos 70[editar | editar a fonte]

Mary Jackson

A década de 1970 foi un banzo que levou ás mulleres un paso máis preto de converterse en astronautas. Ao mesmo tempo, o exército comezou a aceptar mulleres para a formación de pilotos, o que finalmente conduciu ás mulleres astronautas.[7] En 1977, o recrutamento da NASA disparouse grazas á axuda de Nichelle Nichols.[9] Parte da vantaxe que tivo Nichols no recrutamento foi que o seu papel de tenente Uhura en Star Trek inspirou ás mozas a converterse en astronautas da NASA cando fosen maiores. Unha destas nenas foi a Dra. Mae Jemison, a primeira muller negra astronauta en 1992.[10] Outro personaxe importante dos anos 70 foi a Dra. Carolyn Huntoon, que rexeitou ser astronauta para formar parte do comité de selección de astronautas. A NASA enviou a Huntoon por todo Estados Unidos para animar ás mulleres a presentarse como astronautas ou a entrar no campo das ciencias, a tecnoloxía e a enxeñaría. En 1979, Kathryn Sullivan pilotou un avión de recoñecemento WB-57F da NASA a 63.300 pés de altura, batendo unha marca non oficial de altitude para as mulleres estadounidenses.

A finais dos anos 70, mulleres como Barbara Paulson e Sue Finley escribiron os programas para a misión Voyager.[5] Barbara Askins patentou un método fotográfico en 1978 para estudar con máis precisión os corpos celestes.[11] Entre 1970 e 1981 Valerie Thomas dirixiu o desenvolvemento dos sistemas de procesamiento de imaxes de formatos de medios dixitais utilizados no programa Landsat. [12]

Mae Jemison, primeira muller negra astronauta

Anos 80[editar | editar a fonte]

Sally Ride, primeira muller astronauta de América

O 18 de xuño de 1983, Sally Ride fixo historia como a primeira muller astronauta estadounidense en ir ao espazo.[13] Máis dun ano despois, Judith Resnik levou o transbordador espacial Discovery ao espazo e converteuse na segunda muller estadounidense no espazo.[1] En 1988, Ellen Ochoa incorporouse á NASA e converteuse na primeira muller hispana astronauta.[7] Ochoa levou a cabo múltiples misións que incluíron os transbordadores espaciais Discovery e Atlantis, catro voos e case 1.000 horas no espazo. En 1985, Shannon Lucide realizou o seu primeiro voo e ao final da súa carreira pasara 188 días no espazo. Lucide estableceu unha marca estadounidense, tanto para homes como para mulleres, co maior número de días no espazo ata 2002.

Anos 90[editar | editar a fonte]

Ellen Ochoa, primeira muller hispana astronauta

Nos anos 90, a NASA estaba a investigar moito sobre o corpo das mulleres e os efectos do espazo nos seus corpos. Carolyn Huntoon pronunciou un discurso en 1994 no segundo xantar anual sobre a saúde das mulleres e o espazo dando luz ao traballo non recoñecido da NASA.[1] O 3 de febreiro de 1995 fíxose historia cando a coronela Eileen Collins converteuse na primeira muller en pilotar unha nave espacial.[13] Pola súa banda, Shannon Lucide, enxeñeira da xunta directiva, realizou cinco misións no espazo e traballou como xefa científica da NASA en Washington, DC.[13]

Donna Shirley foi a primeira muller en dirixir un programa da NASA.

Anos 2000[editar | editar a fonte]

McAuliffe e Morgan

A partir do ano 2000, o número de mulleres nas misións planetarias da NASA empezou a aumentar. Ás mulleres asignóuselles maioritariamente o papel de co-investigadoras e científicas participantes. Dunha porcentaxe inferior ao 10% de mulleres seleccionadas ata a década de 1990, esta porcentaxe empezou a aumentar na década de 2000 ata ao redor do 30% de mulleres, en particular, ás que se lles asignou o papel de co-investigadoras.[14] Pamela Melroy, por exemplo, realizou varias misións á Estación Espacial Internacional nos transbordadores Discovery e Atlantis.[13] Melroy non só era astronauta, senón tamén unha veterana piloto militar con máis de 5.000 horas de voo. En 2007, Peggy Whitson converteuse na primeira muller en comandar a Estación Espacial Internacional. Ademais de comandar, Whitson levou a cabo ducias de probas no espazo que impulsaron tecnoloxías espaciais que se seguen utilizando hoxe en día.[14]

Ese mesmo ano, Barbara Morgan converteuse na primeira profesora no espazo; con todo, argumentouse que Christa McAuliffe foi anunciada en 1985 como a primeira profesora no espazo, e Barbara Morgan era só unha candidata alternativa ou secundaria.[13] En 1986, Christa McAuliffe morreu no accidente do Challenger e Morgan non puido ir ao espazo ata 2007.[13][15] En 2003, dezasete anos despois do accidente do Challenger, o Columbia desintegrouse na reentrada atmosférica e faleceron sete astronautas, entre eles Kalpana Chawla e Laurel Clark. [15]

Sunita Williams é coñecida por ostentar moitas marcas femininas, entre eles 195 días totais no espazo, pasar máis de 50 horas camiñando no espazo[16] e ser a segunda muller en comandar a ISS.

Mulleres no Programa Espacial[editar | editar a fonte]

O programa non oficial de Mercury 13 foi considerado como o inicio da inclusión das mulleres nos programas espaciais estadounidenses. Randy Lovelace e Don Flickinger, que participaron no proceso de selección, consideraron a posibilidade de incluír a mulleres neste proxecto.[17][18] Lovelace pensou que as mulleres tamén poden realizar tarefas importantes no espazo do mesmo xeito que os homes.[19] Por iso, Lovelace e Flickinger coñeceron en 1960 a Jerrie Cobb, unha muller que desempeñou un papel importante na contratación e as probas das mulleres.[18]

Women in Space Program (20 de decembro de 1959) foi a versión "revivida" do programa Women in Space Earliest que foi cancelado en novembro de 1959. Do mesmo xeito que o programa para homes, leste requiría probas de candidatos.[17] Con todo, os parámetros destas probas variáronse para adaptarse ás mulleres. Na fase de selección, por exemplo, aos homes esixíaselles ser pilotos de avión titulados, haber ido á escola militar de pilotos de probas e ter unha experiencia mínima de 1.500 horas de voo. Como as mulleres víanse privadas dalgunhas destas oportunidades, as probas de selección pasaron a ser para mulleres con licenza de piloto comercial, sobre todo porque as mulleres serviron como instrutoras durante este tempo. Cobb, que foi a primeira en someterse ás probas, converteuse na líder das FLAT (Fellow Lady Astronaut Trainees) xunto con outras 12 mulleres, o que supuxo un total de 13 mulleres (por iso é polo que os medios de comunicación chamásenas Mercury 13).[18] Aínda que Cobb foi asignada como consultora da NASA e seguiu facendo as probas, as mulleres seguían sen ser adestradas para ser astronautas.

Mercuty 13
Kalpana Chawla

Durante os exames para mulleres, algúns científicos pensaron que as mulleres presentaban vantaxes para ser enviadas ao espazo en lugar dos homes.[20]Por exemplo, supúñase que os órganos internos das mulleres eran máis aptos para a radiación e as vibracións. Debido ao tamaño relativamente menor das mulleres, as naves espaciais e os voos serían menos custosos se as mulleres fosen utilizalas. Con todo, as probas para mulleres canceláronse despois de que se descubrise que a NASA non emitira unha solicitude oficial respecto diso.[17] Lovelace decidiu non continuar co programa e terminou nunha situación incómoda na NASA. Mentres tanto, Jerrie Cobb, que asumiu o liderado e facilitou as probas para mulleres, foi destituída do seu cargo na NASA.

Hoxe na NASA[editar | editar a fonte]

Desde a primeira muller estadounidense astronauta, Sally Ride, houbo 47 mulleres estadounidenses que foron ao espazo ata o ano 2021.[21]. En 2009, ao redor do 10% dos astronautas da NASA eran mulleres.[6] Dentro do programa Artemis, que pretende levar persoas de novo a Lúa, a metade dos astronautas son mulleres.[22] Entre elas: Kayla Barron, Christina Hammock Koch, Nicole A. Mann, Anne McClain, Jessica Meir, Jasmin Moghbeli, Kate Rubins, Jessica Watkins e Stephanie Wilson.[23]. En 2019 a axencia espacial rusa Roskosmos propúxose aumentar o número de mulleres cosmonautas, xa que até esta data só houbera catro: Valentina Tereshkova, Svetlana Savitskaya, Elena Kondakova e Elena Serova.[21] O 6 de febreiro de 2021 a Axencia Espacial Europea anunciou unha nova convocatoria en busca de astronautas, sobretudo mulleres xa que nos corenta anos de historia desta axencia só houbo dúas mulleres: Claudie Haigneré e Samantha Cristoforetti, aínda en activo.[24]

En canto as enxeñeiras, Kathy Lueders é a directora  dos programas tripulados da NASA desde o 12 de xuño de 2020, e en setembro do mesmo ano Catherine Koerner foi nomeada directora do Programa Orion.[25]Diana Trujillo lidera o equipo de enxeñeiros no JPL que está a cargo do brazo robótico do rover Perseverance.[26]

Diana Trujillo

Acontecementos importantes[editar | editar a fonte]

  • 1959: O xeral de brigada Don Flickinger, membro do Comité Asesor Especial de Ciencias da Vida da NASA, xunto co Dr. W. Randolph "Randy" Lovelace II, inaugura o programa Woman in Space Earliest (WISE).[17]
  • 1960: A Dra. Nancy Grace Roman convértese na primeira muller en ocupar un posto executivo na NASA.
  • 1961: Jerrie Cobb é nomeada consultora da administración da NASA.
  • 1961: John F. Kennedy declara na revista American Girl que ambos sexos son necesarios no programa espacial estadounidense.
  • 1963: Valentina Tereshkova convértese na primeira muller en estar no espazo.
  • 1978: Anna Fisher, Shannon W. Lucide, Judith A. Resnik, Sally K. Ride, Margaret R. Seddon e Kathryn D. Sullivan deciden ser astronautas.
  • 1983 (18 de xuño): Sally Ride convértese na primeira muller que voa ao espazo.
  • 1984: A cosmonauta soviética Svetlana Savitskaya, realizou unha camiñada espacial durante o seu segundo voo.
  • 1984: Kathryn Dwyer Sullivan convértese na primeira muller estadounidense en camiñar polo espazo.
  • 1986 (xaneiro): Judith A. Resnik e a especialista en carga útil, Sharon Christa McAuliffe, morren no accidente do Challenger.[15]
  • 1991:Helen Sharman converteuse na primeira persoa británica en viaxar ao espazo, e na primeira muller en visitar a estación espacial Mir.[27]
  • 1992 (11 de setembro): Mae Jemison converteuse na primeira muller negra no espazo.[28]
  • 1992: Roberta Bondar converteuse na primeira muller astronauta do Canadá ao participar na misión do transbordador espacial STS-42.[29]
  • 1993: Ellen Ochoa convértese na primeira muller hispana no espazo.[29]
  • 1994: Chiaki Mukai foi a primeira muller xaponesa no espazo, ao participar na misión STS-65.[29]
  • 1996: Shannon Lucide convértese na primeira muller en recibir a Medalla de Honra Espacial do Congreso.
  • 1996: Claudie Haigneré, primeira muller francesa en viaxar ao espazo.[29]
  • 1999 (20 de xullo): Eileen Collins convértese na primeira muller en comandar unha nave espacial.[30]
  • 2003: Kalpana Chawla e Laurel Blair Salton Clark falecen no accidente do transbordador espacial Columbia.
  • 2006: Anousheh Ansari foi a primeira muller turista espacial e tamén a primeira iraniana ao viaxar na nave Soiuz TMA-9/8.[29]
  • 2007: Peggy Whitson convértese na primeira muller en comandar a Estación Espacial Internacional.[29]
  • 2008: Yi So-yeon converteuse na primeira coreana ir ao espazo, ao participar no voo espacial Soiuz TMA-12.[29]
  • 2012: Liu Yang converteuse na primeira muller chinesa que viaxou ao espazo, como membro da tripulación da misión Shenzhou 9. [29]
  • 2015: A astronauta da Axencia Espacial Europea (ESA) Samantha Cristoforetti obtivo o récord feminino de permanencia no espazo, superando a Sunita Williams.[31]
  • 2019: As astronautas da NASA Christina Koch e Jessica Meir levaron á primeira camiñada espacial dun equipo feminino.[32]

Mulleres astronautas activas[33][editar | editar a fonte]

  • Serena M. Auñón-Chanceler, MD
  • Tracy Caldwell Dyson, PhD
  • Jeanette J. Epps, PhD
  • Christina Hammock Koch
  • Nicole Mann, LtCol, EE.UU. Corpo Mariño
  • Megan McArthur, PhD
  • Anne C. McClain, tenente Col, Exército dos Estados Unidos
  • Jessica U. Meir, PhD
  • Kathleen Rubins, PhD
  • Shannon Walker, PhD
  • Stephanie D. Wilson
  • Sunita L. Williams, Capitán, mariña dos Estados Unidos, Ret.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Foster, Amy (2011). Integrating Women into the Astronaut Corps: Politics and Logistics at NASA, 1974-2004. ISBN 9781421403946. OCLC 794700367. 
  2. ↑ Allen, Bob (2015-08-05). "Pearl I. Young". NASA. Consultado o 2021-04-11. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Lakritz, Talia. "The most famous women in NASA history". Insider. Consultado o 2021-04-02. 
  4. ↑ "NIHF Inductee Beatrice Hicks Invented a Gas Density Device". www.invent.org (en inglés). Consultado o 2021-04-11. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Holt, Nathalia (2018). Las mujeres de la NASA. Las científicas que impulsaron los viajes al espacio. Paidós. ISBN 978-60-7747-478-4. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Sage, Daniel (2009). Space Travel and Culture: From Apollo to Space Tourism. Blackwell Publishing. pp. 146–163.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Kranz, Gene (2000). Failure is Not an Option. New York, NY: Simon & Schuster.
  8. ↑ "In the Shadow of Apollo 11: 11 Women Engineers - ASME". www.asme.org (en inglés). Consultado o 2021-09-01. 
  9. ↑ Edwards, Sue Bradford,. Hidden human computers : the black women of NASA. OCLC 968782552. 
  10. ↑ Iglesias, Encina Calvo; Rodríguez, Amelia Verdejo (2019). "Cine e perspectiva de xénero en física e matemáticas". (Re)construíndo o coñecemento: A Coruña, 14 de xuño de 2019, 2019, ISBN 978-84-9749-758-9, págs. 209-218 (Universidade de Santiago de Compostela): 209–218. ISBN 978-84-9749-758-9. 
  11. ↑ "Barbara S. Askins: la química al servicio de la fotografía". Mujeres con ciencia (en castelán). 2018-12-25. Consultado o 2021-09-01. 
  12. ↑ "Valerie L. Thomas Retires". nssdc.gsfc.nasa.gov. Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2019. Consultado o 2021-09-01. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 Gibson, Karen Bush (2014). Women in space : 23 stories of first flights, scientific missions, and gravity-breaking adventures. Chicago, Illinois. ISBN 978-1-61374-844-2. OCLC 840465083. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Women and mission leadership". Space Policy 25: 257–263. November 2009. Bibcode:2009SpPol..25..257N. ISSN 0265-9646. doi:10.1016/j.spacepol.2009.08.003. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Roberto., Altschuler Stern, Daniel (2017). Las mujeres de la luna : historias de amor, dolor y valor. Next Door Publishers. ISBN 978-84-944435-9-6. OCLC 978359464. 
  16. ↑ "La astronauta Sunita Williams marca el récord de una mujer en el espacio exterior". La Vanguardia (en castelán). 2012-09-05. Consultado o 2021-04-10. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 "A forgotten moment in physiology: the Lovelace Woman in Space Program (1960–1962)". Advances in Physiology Education 33: 157–164. September 2009. ISSN 1043-4046. doi:10.1152/advan.00034.2009. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 "No Official Requirement": Women, History, Time, and the U.S. Space Program. Feminist Studies. 35 (1): 14–40. 2016. pp. 84–87. 
  19. ↑ "Giant Leaps and Forgotten Steps: NASA and the Performance of Gender". The Sociological Review. 57: 146–163. May 2009. ISSN 0038-0261. doi:10.1111/j.1467-954x.2009.01822.x. 
  20. ↑ "AMERICANA: "A Space of Their Own: Women, the American Space Program and the Emergence of _Star Trek_" by Rita Kaszás". americanaejournal.hu. Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2020. Consultado o 2021-04-03. 
  21. ↑ 21,0 21,1 "¿Por qué es importante que haya más mujeres astronautas?". www.elagoradiario.com. Arquivado dende o orixinal o 10 de abril de 2021. Consultado o 2021-04-10. 
  22. ↑ @NatGeoES (2020-12-10). "Una de estas astronautas podría ser la primera mujer que pise la Luna". National Geographic (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  23. ↑ Review, Tec (2020-12-10). "Astronautas de la misión Artemisa: las mujeres y los hombres que pisarán la superficie lunar". TecReview (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  24. ↑ Domínguez, Nuño (2021-02-16). "Europa busca mujeres astronautas para viajar a Marte". EL PAÍS (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  25. ↑ "Catherine Koerner, nueva directora del programa Orion de la Nasa". Actualidad Aeroespacial (en castelán). 2020-09-10. Consultado o 2021-04-10. 
  26. ↑ VIAÑO, BEATRIZ (2021-03-07). "Diana Trujillo: 30 mujeres que están cambiando el mundo". RTVE.es (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  27. ↑ "Helen Sharman, química y astronauta". Mujeres con ciencia (en castelán). 2014-05-30. Consultado o 2021-04-10. 
  28. ↑ Nichelle Nichols (1994). Beyond Uhura. G.P. Putnam's. ISBN 978-0-399-13993-2. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 29,4 29,5 29,6 29,7 Romero, Sarah (2019-08-05). "Mujeres que han viajado al espacio". MuyInteresante.es (en castelán). Consultado o 2021-04-10. 
  30. ↑ "30th Anniversary of Moon Landing Marked at Cape Space". Los Angeles Times. July 17, 1999. 
  31. ↑ "Samantha Cristoforetti bate el récord femenino de permanencia en el espacio". La Voz de Galicia (en castelán). 2015-06-08. Consultado o 2021-04-10. 
  32. ↑ "Jessica Meir y Christina Koch protagonizan el primer paseo espacial solo de mujeres". 18-10-2019. 
  33. ↑ https://www.nasa.gov/astronauts/biographies/active

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mulleres_na_NASA&oldid=6693556»