Katherine Johnson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaKatherine Johnson

(1983) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Creola Katherine Coleman Editar o valor em Wikidata
26 de agosto de 1918 Editar o valor em Wikidata
White Sulphur Springs, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte24 de febreiro de 2020 Editar o valor em Wikidata (101 anos)
Newport News (Estados Unidos de América) Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaHampton Memorial Gardens (en) Traducir 37°03′39″N 76°23′39″O / 37.060788, -76.39424 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Grupo étnicoAfroamericano Editar o valor em Wikidata
EducaciónWest Virginia University (pt) Traducir (1939–1940)
West Virginia State University (en) Traducir - matemáticas, lingua francesa (1933–1937) Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoAstrodinámica, enxeñaría aeroespacial, matemáticas, matemática computacional (pt) Traducir e física Editar o valor em Wikidata
Ocupacióninformática teórica , matemática , Enxeñeiro de aviación , física , mestra Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1953 Editar o valor em Wikidata - 1986 Editar o valor em Wikidata
EmpregadorNASA (1958–1986)
NACA (pt) Traducir (1953–1958) Editar o valor em Wikidata
Membro de
ProfesoresWilliam Claytor (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Influencias
LinguaLingua inglesa e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm7394341 Dialnet: 4558783 WikiTree: Coleman-6364 Find a Grave: 207382445 Editar o valor em Wikidata

Katherine Coleman Goble Johnson, nada en White Sulphur Springs (Virxinia Occidental), o 26 de agosto de 1918 e finada en Newport News (Virxinia) o 24 de febreiro de 2020,[1] foi unha física, científica espacial e matemática estadounidense que contribuíu á aeronáutica dos Estados Unidos e aos seus programas espaciais coa aplicación temperá dos computadores electrónicos dixitais na NASA. Coñecida pola súa precisión na navegación astronómica, calculou a traxectoria para o Proxecto Mercury e o voo do Apollo 11 á Lúa en 1969.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Katherine Coleman Johnson[2] naceu en 1918 en White Sulphur Springs (Virxinia Occidental), filla de Joshua e Joylette Coleman.[3][4] Tiña tres irmáns. O seu pai foi leñador, agricultor e finalmente persoal de mantemento no hotel The Greenbrier e a súa nai foi mestra.[3][5] Dende moi nova, Johnson demostrou talento para as matemáticas. Os seus pais consideraban moi importante a educación dos seus fillos e debido a que no condado de Greenbrier non se ofrecía escolarización para nenos negros máis aló do oitavo grao, os nenos Coleman asistiron á secundaria na comunidade de Institute. A familia permanecía en Institute durante o ano escolar e en White Sulphur Springs durante o verán.

Coleman Goble Johnson graduouse na escola secundaria aos 14 anos e aos 15 ingresou na universidade Estatal de Virxinia Occidental. Como estudante, asistiu a todos os cursos de matemáticas que ofrecía a universidade. Moitos profesores prestáronlle especial atención, incluíndo á química e matemática Angie Turner King, quen xa lle deu clase na secundaria, e W.W. Schieffelin Claytor, o terceiro afroamericano en obter un doutoramento en matemáticas nos Estados Unidos. Claytor engadiu materias de matemáticas especialmente para Katherine. Graduouse summa cum laude en 1937, en matemáticas e francés, á idade de 18 anos.[4][5][6] Logo da súa graduación, Johnson trasladouse a Marion (Virxinia), a ensinar matemáticas, francés e música nunha pequena escola.

En 1938, converteuse na primeira muller afroamericana en terminar coa segregación na universidade de Virxinia Occidental en Morgantown. Foi a única muller dos tres estudantes afroamericanos seleccionada para realizar estudos de posgrao despois do fallo da Corte Suprema dos Estados Unidos no caso Missouri ex rel. Gaines v. Canada.[5][7]

O traballo de Johnson incluíu o cálculo de traxectorias, ventás de lanzamento e rutas de regreso de emerxencia para voos espaciais do proxecto Mercury, incluíndo as dos astronautas Alan Shepard, o primeiro estadounidense no espazo, e John Glenn, o primeiro americano en órbita, e rutas de encontro para o módulo lunar Apollo e módulo de mando en voos á Lúa. Os seus cálculos tamén foron esenciais para o inicio do programa do transbordador espacial e traballou en plans para unha misión a Marte.

En 2015, o presidente Barack Obama concedeulle a Medalla presidencial á liberdade. En 2016, o astronauta Leland D. Melvin recibiu o premio Snoopy e un premio ao logro do grupo da NASA (NASA Group Achievement Award). Taraji P. Henson interpretou o papel de Johnson como personaxe principal na película de 2016 Hidden Figures. En 2019, recibiu a Medalla de Ouro do Congreso dos Estados Unidos.

Carreira[editar | editar a fonte]

Johnson na NASA en 1966

Non contenta con ensinar, Coleman Goble Johnson decidiu facer unha carreira en matemáticas, Nunha reunión familiar, un parente mencionou que a NACA (National Advisory Committee for Aeronautics), logo convertido en NASA, estaba a ofrecer empregos. En particular, buscaban mulleres afroamericanas para o Departamento de Guía e Navegación. En 1953, ofrecéronlle un posto a Johnson quen aceptou de inmediato.

Johnson foi inicialmente asignada á sección West Area Computers que era supervisada pola matemática Dorothy Vaughan, e logo reasignada á área de Guía e Control da División de Investigación de Voo de Langley. Máis tarde trasladouse á área de Controis de Naves Espaciais (Spacecraft Controls Branch). Johnson calculou a traxectoria do voo espacial de Alan Shepard,[8][9] o primeiro estadounidense en viaxar ao espazo, en 1959. Tamén calculou a xanela de lanzamento do Proxecto Mercury de 1961.[10] En 1962, cando a NASA comezou a empregar computadores electrónicas para calcular a órbita de John Glenn ao redor da Terra, foi convocada para verificar os resultados do computador.[11] Máis tarde Johnson traballou directamente con computadores dixitais. A súa capacidade e reputación pola exactitude dos seus cálculos axudaron a establecer confianza coa nova tecnoloxía. Calculou a traxectoria de voo do Apollo 11 cara á Lúa. Durante a aluaxe, Johnson atopábase reunida nas montañas Pocono xunto cun pequeno grupo fronte a unha pequena pantalla de televisor observando os primeiros pasos sobre o satélite. En 1970, traballou na misión do Apollo 13. Unha vez que a misión foi abortada, o traballo de Johnson en poñer en funcionamento procedementos e cartas de navegación de apoio axudou a que a tripulación puidese regresar a salvo á Terra catro días máis tarde.

Últimos anos[editar | editar a fonte]

Pasou os seus últimos anos animando aos estudantes a entrar nos campos da ciencia, a tecnoloxía, a enxeñaría e as matemáticas (STEM).31 A familia viviu en Newport News, Virxinia desde 1953, primeiro con Johan Goble ata a súa morte en 1956 e desde 1959 con James Johnson. O seu matrimonio con Johnson durou 60 anos, ata a súa morte en marzo de 2019 á idade de 93 anos.[12][13][14] Katherine, que tiña seis netos e once bisnetos, vivía en Hampton, Virxinia.[15] Animou os seus netos e estudantes a seguir carreiras en ciencia e tecnoloxía.[16] Participou no mesmo coro Carver Presbyterian Church durante 50 anos.[17]

Faleceu nunha casa de xubilados en Newport News o 24 de febreiro de 2020 á idade de 101 anos.[18][12] Despois da súa morte, o administrador da NASA Jim Bridenstine describiuna como "unha heroína americana" e declarou que "o seu legado pioneiro nunca será esquecido".[19]

Legado[editar | editar a fonte]

Recibindo a Medalla Presidencial da Liberdade en 2015

En total, Katherine Johnson foi coautora de 26 artigos científicos.[20] A NASA mantén unha listaxe dos artigos máis importantes escritos por Johnson con ligazóns á súa ferramenta de procura.

O impacto de Katherine Johnson como pioneira na ciencia espacial e na informática viuse reflectido nos premios que recibiu e a cantidade de veces que foi presentada como un exemplo para a sociedade.[21][22][23][24][25]

Dende 1979 (antes de xubilarse), a biografía de Katherine Johnson ten un lugar de honra nas listas de afroamericanos en ciencia e tecnoloxía.[26][27]

O 16 de novembro de 2015, o Presidente Barack Obama incluíu a Johnson nunha lista de dezasete estadounidenses acredores da Medalla Presidencial da Liberdade en 2015. Foi presentada con ese premio o 24 de novembro de 2015, e mencionada como unha muller afroamericana pioneira en STEM (ciencia, tecnoloxía, enxeñaría e matemáticas).[28]

En marzo de 2016 comezou a rodaxe de Hidden Figures, unha película sobre Katherine Johnson e as súas colegas afroamericanas da NASA, baseado no libro do mesmo nome de Margot Le Shetterly, que se estreou en xaneiro de 2017.[29] Johnson estivo presente na 89ª edición dos Oscar xunto ás actrices do filme.[30][31]

O 5 de maio de 2016, dedicáronlle formalmente as novas instalacións de investigación en informática Katherine G. Johnson no Centro de Investigacións de Langley en Hampton (Virxinia), en conmemoración do 55 aniversario do lanzamento de Alan Shepard, que foi posible grazas a Johnson[32]. A instalación abriuse oficialmente o 22 de setembro de 2017.Johnson asistiu a este evento, que tamén cumpriu o 55 aniversario do lanzamento e desembarco histórico do foguete do astronauta Alan Shepard, un éxito ao que contribuíu Johnson. Na cerimonia, o subdirector Lewin dixo isto. sobre Johnson: "Millóns de persoas en todo o mundo viron o voo de Shepard, pero o que non sabían nese momento foi que os cálculos que o levaron ao espazo e o levaron a casa con seguridade fixeron a invitada de honra de hoxe, Katherine Johnson". Durante o evento, Johnson tamén recibiu un premio Snoopy, a miúdo chamado premio astronauta, e a NASA afirmou que se concede a aqueles "que fixeron contribucións excepcionais para a seguridade do voo e o éxito da misión".

En agosto de 2018, a Universidade Estatal de Virxinia Occidental creou unha bolsa CTIM en homenaxe a Johnson e erixiu unha estatua de tamaño natural no campus na súa honra. NASA cambiou o nome de Instalación de Verificación e Validación Independente, en Fairmont, Virxinia Occidental, por Katherine. Johnson's Independent Verification and Validation Facility o 22 de febreiro de 2019. En xuño dese mesmo ano, a Universidade George Mason nomeou o edificio máis grande do seu campus SciTech como a sala Katherine G. Johnson. En 2020, o distrito escolar de Bethel (Washington) nomeou un novo escola como Katherine G. Johnson.

Johnson foi incluído na lista da BBC de 100 mulleres influentes no mundo en 2016. Nun vídeo de 2016, a NASA afirmou: "Os seus cálculos resultaron críticos para o éxito do programa de desembarco lunar Apollo e o comezo do programa do transbordador espacial, xa que fixo con eses primeiros pasos na viaxe do país ao espazo ".

Vida privada[editar | editar a fonte]

En 1939 casou con James Francis Goble con quen tivo tres fillas: Constance, Joylette e Katherine. En 1956 James Goble morreu dun tumor cerebral inoperable. En 1959 casou co Tenente Coronel James A. Johnson e continuou a súa carreira na NASA. Participou no mesmo coro da Igrexa Presbiteriana de Carver durante 50 anos e foi membro da irmandade de mulleres Alpha Kappa Alpha.

Premios[editar | editar a fonte]

  • 2015, Medalla Presidencial da Liberdade[33]
  • 2010, Doutoramento Honorario en Ciencias da Universidade de Old Dominion, Norfolk, Virxinia
  • 2006, Doutoramento Honorario en Ciencias da Universidade Capitol, Laurel, Maryland[20][34]
  • 1999, Exalumnos máis destacados do ano da Universidade Estatal de Virxinia Occidental[20][35]
  • 1998, Doutoramento en Leis Honorario, da Universidade Estatal de Farmingdale[20][35]
  • 1986, NASA, Centro de Investigación Langley, Premio Especial ao Logro[36]
  • 1985, NASA, Centro de Investigación Langley, Premio Especial ao Logro[36]
  • 1984, NASA, Centro de Investigación Langley, Premio Especial ao Logro[36]
  • 1980, NASA, Centro de Investigación Langley, Premio Especial ao Logro[36]
  • 1971, NASA, Centro de Investigación Langley, Premio Especial ao Logro[36]
  • 1967, Premio ao Logro, Grupo Apollo. Este premio inclúe unha das trescentas bandeiras que voaron á Lúa a bordo do Apollo 11[20]
  • 1967, NASA, Premio ao equipo Lunar Orbiter Spacecraft and Operations polo traballo pioneiro no campo de problemas de navegación en apoio de cinco naves espaciais que orbitaron e cartografaron a Lúa en preparación do Proxecto Apollo[20]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. NASA (24 de febreiro 2020). "Bigrafia Katherine Johnson". NASA. Consultado o 24 de febreiro de 2020. 
  2. Shetterly, Margot Lee (2016). Hidden Figures: The American Dream and the Untold Story of the Black Women Mathematicians Who Helped Win the Space Race. Nova York: William Morrow. ISBN 9780062363596. 
  3. 3,0 3,1 "Katherine Johnson - Oral History". National Visionary Leadership Project. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  4. 4,0 4,1 Gale, Thomas (2005). "Johnson, Katherine Coleman Goble". Encyclopedia.com. Cengage Learning. Consultado o 15 de febreiro de 2016. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Gutman, David (26 de decembro de 2015). "West Virginian of the Year: Katherine G. Johnson". Charleston Gazette-Mail. Charleston Gazette-Mail. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  6. Gutman, David (16 de novembro de 2015). "WV native, NASA mathematician to receive Presidential Medal of Freedom". Charleston Gazette-Mail. Charleston Gazette-Mail. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  7. "Missouri ex rel. Gaines v. Canada 305 U.S. 337 (1938)". Justia US Supreme Court. 1938. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  8. "Katherine Johnson". Katherine Johnson - NasaCRgis. NASA. Arquivado dende o orixinal o 03 de maio de 2016. Consultado o 2 de agosto de 2015. 
  9. NASA (ed.). "Katherine Johnson:The Girl Who Loved to Count". Consultado o 1 de xuño de 2016. 
  10. Smith, Yvette (24 de novembro de 2015). "Katherine Johnson: The Girl Who Loved to Count". NASA. NASA. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  11. "Makers Profile: Katherine G. Johnson". Makers. Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2018. Consultado o 24 de maio de 2015. 
  12. 12,0 12,1 Fox, Margalit (25 de febreiro de 2020). "Katherine Johnson Dies at 101; Mathematician Broke Barriers at NASA". The New York Times. p. A1. Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2020. Consultado o 24 de febreiro de 2020. 
  13. J. J. O'Connor; E. F. Robertson (febreiro de 2020). "Katherine Coleman Goble Johnson". School of Mathematics & Statistics University of St Andrews, UK. School of Mathematics & Statistics University of St Andrews, UK. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2018. Consultado o 26 de febreiro de 2020. 
  14. "Obituary: James A. Johnson". O.H. Smith & Son Funeral Home. Consultado o 24 de febreiro de 2020. 
  15. Fountain, Nigel (24 de febreiro de 2020). "Katherine Johnson obituary". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2020. Consultado o 26 de febreiro de 2020. 
  16. "The Untold History of Women in Science and Technology: Katherine Johnson". The White House. Arquivado dende o orixinal o 20 de febreiro de 2017. Consultado o 22 de outubro de 2016. 
  17. Brekke, Gregg (10 de xaneiro de 2017). "Real life 'Hidden Figures' mathematician is longtime Presbyterian". The Presbyterian Outlook. Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2020. 
  18. "Local hero, NASA mathematician Katherine Johnson dies at 101". WTKR. 24 de febreiro de 2020. Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2020. Consultado o 24 de febreiro de 2020. 
  19. @. "Our @NASA family is sad to learn the news that Katherine Johnson passed away this morning at 101 years old. She was an American hero and her pioneering legacy will never be forgotten. www.nasa.gov/content/katherine-johnson-biography" (Chío) – vía Twitter. 
  20. 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 “Oral History Archive: Katherine Johnson”, 2005, National Visionary Leadership Project.
  21. “Mop Top” the “Hip Hop” Scientist Celebrates African-Americans in the Sciences: Katherine G. Johnson, 2003
  22. "Katherine G. Johnson, Human Computer". Arquivado dende o orixinal o 03 de maio de 2016. Consultado o 07 de febreiro de 2018. 
  23. “black history... katherine g johnson (1918 - retired)” Arquivado 21 de outubro de 2006 en Wayback Machine., UK-based Planet Science
  24. “Katherine G. Johnson: Physicist, Space Scientist, Mathematician” Arquivado 04 de marzo de 2009 en Wayback Machine. Oracle Think Quest Education Foundation Library
  25. Vivian Ovelton Sammons, Blacks In Science And Medicine, 1989 (Taylor & Francis), ISBN 0-89116-665-3
  26. “BLACK CONTRIBUTORS TO SCIENCE AND ENERGY TECHNOLOGY” 1979, anónimo, Departamento de Enerxía dos Estados Unidos. Government Printing Office (ERIC documento electrónico)
  27. “BLACK CONTRIBUTORS TO SCIENCE AND ENERGY TECHNOLOGY” Arquivado 11 de setembro de 2019 en Wayback Machine. 1979, anónimo, Departamento de Enerxía dos Estados Unidos. Government Printing Office (imaxes escaneadas a man)
  28. Ford, Knatokie (30 de novembro de 2015). "Honoring NASA's Katherine Johnson, STEM Pioneer". Blog, The White House. The White House. Consultado o 12 de febreiro de 2016. 
  29. "Hidden Figures (2017)". Consultado o 8 de abril de 2016. 
  30. "Katherine Johnson, matemática de la NASA, vivió un momento de Oscar con el reparto de 'Figuras Ocultas'" (en castelán). 9 de maio de 2017. 
  31. "Figuras ocultas: La NASA, asesora de Hollywood" (en castelán). 9 de maio de 2017. 
  32. "NASA Dedicates Facility to Mathematician, Presidential Medal Winner" (en inglés). 28 de abril de 2016. Consultado o 7 de febreiro de 2018. 
  33. Phil Helsel - "Obama honoring Spielberg, Streisand and more with medal of freedom," NBC News, 24 de novembro de 2015
  34. Live, Learn, Pursue Passion - NASA Mathematician preps Class of 2006 to find its mission, Capitol Chronicle, verán de 2006, Capitol College (12 páxinas, PDF)
  35. 35,0 35,1 "Rexistro de afroamericanos, 26 de agosto, Katherine G. Johnson". Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2009. Consultado o 07 de febreiro de 2018. 
  36. 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 Comunicación persoal, 2009, NASA

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]