Manifesto Futurista
| Manifesto Futurista | |
|---|---|
 | |
| Autor/a | Filippo Tommaso Marinetti |
| Orixe | Italia |
| Lingua | lingua italiana |
| Xénero(s) | manifesto |
| Data de pub. | 20 de febreiro de 1909 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Manifesto Futurista foi escrito por Filippo Tommaso Marinetti e publicado en febreiro de 1909. O seu estilo declamatorio pretendía expoñer un conxunto sucinto dos principios, crenzas e intencións do movemento. Tamén se publicou en francés en París no xornal Le Figaro, baixo o título Manifeste du Futurisme.
Texto[editar | editar a fonte]
1. Queremos cantar o amor ao risco, o hábito da enerxía e da temeridade.2. A coraxe, a audacia e a rebeldía van ser elementos esenciais da nosa poesía
3. A literatura magnificou ata hoxe a inmobilidade do pensamento, a éxtase e o soño, nós queremos exaltar o movemento agresivo, o insomnio febril, a carreira, o salto mortal, a labazada e a puñada.
4. Afirmamos que o esplendor do mundo se enriqueceu cunha beleza nova: a beleza da velocidade. Un coche de carreiras co seu capó adornado con grandes tubos semellantes a serpes de alento explosivo... un automóbil ruxinte que parece que corre sobre a metralla é máis belo que a Vitoria de Samotracia.
5. Queremos encomiar o home que ten o volante, cuxa lanza ideal atravesa a Terra, lanzada ela mesma polo circuíto da súa órbita.
6. Cómpre que o poeta se prodigue con ardor, fausto e esplendor para aumentar o entusiástico fervor dos elementos primordiais.
7. Non hai beleza senón na loita. Ningunha obra de arte sen carácter agresivo pode ser considerada unha obra mestra. A poesía debe ser concibida como un asalto violento contra as forzas descoñecidas, para reducilas a prostrarse diante do home.
8. Estamos sobre o outeiro máis elevado dos séculos! Por que nos deberiamos protexer se pretendemos derrubar as misteriosas portas do Imposible? O Tempo e o Espazo van morrer mañá. Vivimos xa no absoluto porque xa creamos a eterna velocidade omnipresente.
9. Queremos glorificar a guerra -única hixiene do mundo-, o militarismo, o patriotismo, o xesto destrutor dos anarquistas, as belas ideas para as cales se morre e o desprezo da muller.
10. Queremos destruír os museos, as bibliotecas, as academias variadas e combater o moralismo, o feminismo e todas as demais covardías oportunistas e utilitarias.
11. Ímoslles cantar ás grandes multitudes que o traballo axita, polo pracer ou pola revolta: ímoslles cantar ás mareas multicolores e polifónicas das revolucións nas capitais modernas; ímoslle cantar ao febril fervor nocturno dos arsenais e dos estaleiros incendiados por violentas lúas eléctricas; ás estacións ávidas devoradoras de serpes que fumegan, nas fábricas colgadas nas nubes polos fíos das súas fumaredas; nas pontes parecidas a ximnastas xigantes que salvan os ríos brillando ao sol como coitelos escintilantes; nos barcos de vapor aventureiros que olen o horizonte, nas locomotoras de peito ancho que pisan os raís como enormes cabalos de aceiro embridados de tubos e ao voo esvaradío dos avións cuxa hélice renxe ao vento como unha bandeira e semella que aplauda como unha tola demasiado entusiasta.
É desde Italia onde imos lanzar ao mundo este manifesto noso de violencia atropeladora e incendiaria, co cal fundamos hoxe o "futurismo", porque queremos liberar este país da súa fedorenta gangrena de profesores, de arqueólogos, de cicerones e de anticuarios.
Xa durante demasiado tempo Italia foi un mercado de antigallas. Nós queremos liberala dos innumerables museos que a cobren toda de cemiterios innumerables. [...]Fragmento traducido do Manifesto Futurista [1]
Publicación[editar | editar a fonte]
O Manifesto Futurista naceu como unha reacción á cultura burguesa do século XIX, incluído o decadentismo deGabriele d'Annunzio. O estilo literario Parole in libertà («Palabras en liberdade») do manifesto había substituír a retórica tradicional.
O Manifesto apareceu por primeira vez na Gazzetta dell'Emilia de Boloña o 5 de febreiro de 1909.[2] Días despois foi publicado noutros xornais italianos:[3]
- Il Pungolo de Nápoles o 6 de febreiro
- Gazzetta di Mantova o 8 de febreiro
- L'Arena de Verona o 9 de febreiro
- Il Piccolo de Trieste o 10 de febreiro
- La Tavola Rotunda de Nápoles o 14 de febreiro
- Il Giorno de Roma o 16 de febreiro[3]
Acadou fama internacional cando se publicou en francés no xornal parisiense Le Figaro o 20 de febreiro dese ano, baixo o título Manifest du Futurisme.[3]
Relacións co fascismo e o progreso[editar | editar a fonte]
En xeral, a relación entre o futurismo e o fascismo non semella clara. Porén, a violencia verbal e metafórica do manifesto podería axudar a explicar por que o fascismo empregou con éxito o seu estilo e aparencia, trazos típicos do nacionalismo. Mediante a metáfora «a guerra, a única hixiene do mundo», levou á perda dos seus mellores expoñentes (Umberto Boccioni e Antonio Sant'Elia) na fronte da primeira guerra mundial .
O esgotamento da literatura italiana a finais do século XIX radicou na falta de contidos intensos e o seu laissez faire, tranquilo e pasivo. A situación foi combatida de inmediato polo futurismo, cunha reacción que incluía o uso dos excesos. Isto demostrou a existencia en Italia dunha clase intelectual propia, retrógrada e activa.
Nun momento en que o peso da industria estaba a medrar en toda Europa, o futurismo sentiu a necesidade de confirmar que Italia estaba presente. Afirmaba ter a capacidade para participar nesa nova experiencia, así como saber atopar a máxima esencia do progreso. Para isto valeríase dos seus símbolos, o automóbil e a súa velocidade, como recolle o artigo 4 do manifesto.
O futurismo confirmou tamén que a literatura non ficaría superada polo progreso, senón que o absorbería na súa evolución. Amais, demostraría que a razón de ser deste baseábase en que o ser humano o empregaría para deixar ceibe a súa natureza, feita de instinto. Así, o ser humano reacciona contra a forza potencialmente opresora do progreso e clama a súa centralidade. O ser humano, xa que logo, empregará a velocidade, non ao revés (art. 5 e 6).
Outro punto en común co fascismo é a interpretación da guerra como a «hixiene» do mundo, para purificalo de todo mal. A poesía, como voz da alma, axudará ao ser humano a permitir que a súa alma sexa parte do mundo (art. 6 e 7). Este novo concepto de beleza alude ao instinto humano de loita.[4]
Non se pode deixar de lado o sentido da historia. Moitas cousas están a piques de mudar en forma e contido. Porén, o ser humano será quen de pasar por estes cambios (art. 8).
Un dos artigos máis particulares é o 9. Describe a guerra como unha sorte de necesidade do espírito humano polo seu carácter purificador, pois permite e favorece o idealismo. Algunhas fontes afirman que esta definición influiría nos movementos de masas que anos despois darían forma ao totalitarismo, principalmente en Italia, Alemaña e, de xeito diferente, en Rusia.
A forte provocación recollida no art. 10 é consecuencia lóxica de todo o anterior.
Cómpre sinalar que o manifesto apareceu moito antes dos grandes conflitos do século XX. De feito, os máis deles poden considerarse exemplos prácticos do sentido do texto, e moitos deles foron inesperados. A Rusa foi a primeira das «revolucións» do artigo 11, malia ter lugar oito anos despois da publicación do manifesto.
Referencias[editar | editar a fonte]
- En 2004 o movemento literario do Conectivismo escribiu o seu propio manifesto, o cal imitaba na súa forma o do Futurismo.[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "MARINETTI: Manifesto futurista". A Profa.
- ↑ Tonini, Paolo (2011). I Manifesti del Futurismo italiano: Catalogo dei manifesti, proclami e lanci pubblicitari stampati su volantini, opuscoli e riviste (1909-1945) (PDF) (en italiano). Gussago: Edizioni dell’Arengario.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Guerri, Giordano Bruno (2011). Filippo Tommaso Marinetti: invenzioni, avventure e passioni di un rivoluzionario (en italiano). Mondadori. ISBN 9788804595687.
- ↑ Petronio, Giuseppe (2014). L'attività letteraria in Italia. Storia della letteratura italiana (en italiano). Palumbo. ISBN 9788880200208.
- ↑ "Il manifesto del Connettivismo". Next Station (en italiano). Consultado o 20 de xuño de 2023.
