Lancienses
Os lancienses[1] eran unha antiga tribo celta de Gallaecia, un pobo ástur augustano ou cismontano. A súa capital era Lancia, a carón da vila de Villasabariego.[2] Os lancienses xogaron un papel salientado nas guerras cántabras, xa que a súa cidade foi un importante núcleo de resistencia contra os romanos.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Definición de Lancienses no Dicionario de Galego de Ir Indo e a Xunta de Galicia.
- ↑ 2,0 2,1 Alberro (1999), p. 59: "Lancienses".
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Alberro, Manuel (1999). "Los pueblos celtas del Noroeste de la Península Ibérica" (PDF). Anuario brigantino (Betanzos: Concello de Betanzos) (22): 49–70. ISSN 1130-7625.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
| Galaicos bracarenses |   | |
|---|---|---|
| Galaicos lucenses | Albións · Arróns · Ártabros (Brigantinos · Lapatiancos) · Baeduos · Cibarcos · Cilenos · Caporos · Egobarros · Iadovos · Lemavos · Nerios · Poemanos · Praestamarcos · Seurros · Supertamarcos | |
| Ástures | Amacos · Bedunienses · Brigaecinos · Guigurros · Lancienses · Lougueos · Lugones · Orniacos · Pésicos · Saelinos · Superatios · Tiburos · Zoelas | |
| Outros | ||