Étienne Gilson

Étienne Gilson
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Étienne Henry Gilson ; 13 de xuño de 1884 ; VII Distrito de París, Francia
Morte	19 de setembro de 1978 (94 anos); Auxerre, Francia
Lugar de sepultura	Melun North Cemetery (en)
Presidente Instituto de Francia
	1962 – 1962
Senator of the French Fourth Republic (en)
	1947 – 1948
14º Cadeira 23 da Academia Francesa (pt)
	24 de outubro de 1946 – 19 de setembro de 1978 ; ← Abel Hermant (pt) – Henri Gouhier (pt) →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Relixión	Igrexa católica
Educación	Faculty of Arts of Paris (en) - Doutoramento (pt) (–1912); Lycée Henri-IV
Actividade
Ocupación	filósofo , catedrático , político , historiador , historiador da filosofía
Empregador	Collège de France (pt) , catedrático (1932–1950) ; Universidade Harvard ; Lycée Lalande (en) ; Universidade de París ; Universidade de Toronto ; École pratique des hautes études
Membro de	Academia Francesa (1946–1978); Medieval Academy of America (en) (Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (en) ) (1927–); Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Academie Royale De Belgique (pt)
Alumnos	Henry Corbin (pt)
Lingua	Lingua francesa
Carreira militar
Conflito	Primeira guerra mundial
Obra
Doutorando	Henry Corbin (pt)
Arquivos en	University of St. Michael's College Archives (en) ; Departmental archives of Yvelines (en) , documento → carta [ 166J, Ms 4771-4773] ;
	Premios (1952) Aquinas Medal (en) ; (1952) doutor honoris causa pola Universidade Laval; (1950) Serena Medal (en) ; (1927) Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (en) ; grande oficial da Lexión de Honra; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; Cruz de guerra 1914-1918 ;

Étienne Gilson, nado en París o 13 de xuño de 1884 e finado en Auxerre o 19 de setembro de 1978, foi un filósofo e medievalista francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

No College de France foi discípulo de Henri Bergson.

Durante a primeira guerra mundial foi feito prisioneiro en Verdún, situación na que permaneceu varios meses. Recibiu a medalla ao valor (Croix de Guerre).

As súas primeiras investigacións foron sobre René Descartes.

Foi profesor de historia da filosofía na Universidade de Estrasburgo e de filosofía medieval na Universidade de París. Durante tres anos deu clases en Harvard. Fundou o Instituto de Estudos Medievais de Toronto e dirixiu o Instituto científico franco-canadense. Foi membro da Academia francesa dende 1941.

A súa correspondencia con Henri de Lubac foi publicada.

Pensamento[editar | editar a fonte]

Gilson defende a metafísica e un concepto de home aberto á transcendencia. Para el a idea de verdade é unha meta irrenunciable; segundo as súas concepcións o nihilismo ou o relativismo ameazan con destruír a dignidade do ser humano e non achegan fundamentos sólidos para o seu respecto.

Obras[editar | editar a fonte]

Études de philosophie mediévale, 1921
La philosophie au moyen-âge, 1922
L'esprit de la philosophie médiévale, 1932
Les Idées et les Lettres, 1932
The Unity of philosophical experience, 1937
L'être et l'essence, 1948
Peinture et Réalité, 1958
Linguistique et Philosophie, 1969
L'athéisme difficile, 1979