Étienne Gilson

Étienne Gilson
Nacemento	13 de xuño de 1884
	VII Distrito de París
Falecemento	19 de setembro de 1978
	Auxerre
Nacionalidade	Francia
Relixión	Igrexa católica
Alma máter	Faculty of Arts of Paris e Liceu Henrique IV
Ocupación	filósofo, historiador, político, profesor e historiador da filosofía
Premios	Croix de guerre 1914–1918, Orde do Mérito das Ciencias e as Artes, honorary doctorate at the Laval University, grande oficial da Lexión de Honor, Aquinas Medal e Serena Medal
[ editar datos en Wikidata ]

Étienne Gilson, nado en París o 13 de xuño de 1884 e finado en Auxerre o 19 de setembro de 1978, foi un filósofo e medievalista francés.

Traxectoria

No College de France foi discípulo de Henri Bergson.

Durante a Primeira Guerra Mundial foi feito prisioneiro en Verdún, situación na que permaneceu varios meses. Recibiu a medalla ao valor (Croix de Guerre).

As súas primeiras investigacións foron sobre René Descartes.

Foi profesor de historia da filosofía na Universidade de Estrasburgo e de filosofía medieval na Universidade de París. Durante tres anos deu clases en Harvard. Fundou o Instituto de Estudos Medievais de Toronto e dirixiu o Instituto científico franco-canadense. Foi membro da Academia francesa dende 1941.

A súa correspondencia con Henri de Lubac foi publicada.

Pensamento

Gilson defende a metafísica e un concepto de home aberto á transcendencia. Para el a idea de verdade é unha meta irrenunciable; segundo as súas concepcións o nihilismo ou o relativismo ameazan con destruír a dignidade do ser humano e non achegan fundamentos sólidos para o seu respecto.

Obras

• Études de philosophie mediévale, 1921
• La philosophie au moyen-âge, 1922
• L'esprit de la philosophie médiévale, 1932
• Les Idées et les Lettres, 1932
• The Unity of philosophical experience, 1937
• L'être et l'essence, 1948
• Peinture et Réalité, 1958
• Linguistique et Philosophie, 1969
• L'athéisme difficile, 1979