Xabier Xil Xardón
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1983 (40/41 anos) Morgade, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta |
| Lingua | Lingua galega |
Premios | |
Xabier Xil Xardón, nado en Morgade (Xinzo de Limia) en 1983, é un poeta galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
É licenciado en Filoloxía Galega pola Universidade de Vigo e actualmente é profesor de lingua e literatura galega no ensino medio. No seu poemario Os animais son universais porque non teñen retranca trata de realizar un retrato do ambiente e da xente da Limia, mentres que n'O trono xa non vén do ceo amósase mais crítico.
Pertence ao colectivo das Redes Escarlata.
Obra[editar | editar a fonte]
Poesía[editar | editar a fonte]
- Cando menos a derrota, 2009, Sotelo Blanco Edicións.
- Os animais son universais porque non teñen retranca, Xerais (libro colectivo).
- O trono xa non vén do ceo, Xerais (libro colectivo).
- Detéxtonos, 2018, Positivas.
- O contaxio, 2019, Urutau.
Narrativa[editar | editar a fonte]
- Contos de ida e volta.
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Letras novas, 2008, Asociación de Escritores en Lingua Galega.
- A cidade na poesía galega do século XXI, 2012, Toxosoutos.
- Premio 2012 de relato, poesía e tradución da Universidade de Vigo, 2012, Xerais.
- 150 Cantares para Rosalía de Castro, 2015, libro electrónico.
- Arrincando marcos 2019 (Positivas, 2019).
Premios[editar | editar a fonte]
- Premio de poesía Antón Tovar do Concello de Rairiz de Veiga no 2007, por abismalia.
- XXI Premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón no 2008, por Cando menos a derrota.
