Victoria Benedictsson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaVictoria Benedictsson
Biografía
Nacemento(sv) Victoria Bruzelius Editar o valor em Wikidata
1850
Domme
Morte21 de xullo do 1888
Copenhague
Causa da morteSuicidio Editar o valor em Wikidata (Desangramento Editar o valor em Wikidata)
Lugar de sepulturaCemiterio Oeste (Copenhague) 
Datos persoais
País de nacionalidadeSueca
Actividade
Campo de traballoLiteratura Editar o valor em Wikidata
OcupaciónEscritora
Período de actividadeSéculo XIX
Xénero artísticoNovela, teatro
MovementoRealismo
Pseudónimo literarioErnst Ahlgren Editar o valor em Wikidata
LinguaSueco
Familia
CónxuxeChristian Benedictsson (1851–valor descoñecido)
FillosHilma Margareta Segerstéen (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
NaiHelena Sofia Bruzelius (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

WikiTree: Bruzelius-2

Victoria Benedictsson, nada en Domme o 6 de marzo do 1850 e finada en Copenhague o 21 de xullo do 1888, foi unha escritora sueca. O seu nome de nacemento é Victoria Maria Bruzelius, e escribiu baixo o pseudónimo de Ernst Ahlgren. Entre as súas obras, destacan Cartos (1885) e Fru Marianne (1887).[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Benedictsson naceu nunha granxa de Domme, unha vila da provincia de Skåne. Aos 21, casou cun viúvo de 49 anos de Hörby, Christian Benedictsson, co que tería dúas fillas.[2]

Logo de quedar encamada por unha enfermidade ósea, comezou a escribir, publicando a súa primeira escolma de relatos, Från Skåne, no 1884.[2][3] Benedictsson suicidouse no Hotel Leopold de Copenhague o 21 de xullo do 1888.[2][4] Foi soterrada no Cemiterio Oeste da capital dinamarquesa.[4]

Obra[editar | editar a fonte]

Victoria Benedictsson é, xunto con August Strindberg, unha das principais figuras do realismo sueco. Nas súas novelas, describiu as desigualdades do matrimonio e reflexionou sobre os dereitos das mulleres. A crítica actual considéraa unha precursora do feminismo.[5]

Tamén escribiu obras de teatro, entre as que destaca I Telefon ("Ao teléfono"), que foi interpretada vinte e sete veces no Teatro Real de Estocolmo, con grande éxito.[6]

Traducións[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Benedictsson, Victoria (pseud. Ernst Ahlgren)". Nordic Women's Literature (en inglés). Consultado o 2024-03-08. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 "Cartos – Editorial Hugin e Munin". Consultado o 2024-03-08. 
  3. "Victoria Benedictsson - Feminist Novelist, Novels & Plays - Britannica". www.britannica.com (en inglés). 2024-03-02. Consultado o 2024-03-08. 
  4. 4,0 4,1 "Victoria Lives!". web.archive.org. 2012-02-05. Arquivado dende o orixinal o 05 de febreiro de 2012. Consultado o 2024-03-08. 
  5. "skbl.se - Victoria Maria Benedictsson". skbl.se (en inglés). Consultado o 2024-03-08. 
  6. Wistoft, Birgitte (2010-07). "A Devilish Device: Attitudes to Telephony 1876–1920". The International Journal for the History of Engineering & Technology (en inglés) 80 (2): 214–230. ISSN 1758-1206. doi:10.1179/175812110X12714133353795. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]