Vandana Shiva

Vandana Shiva
	;
Biografía
Nacemento	5 de novembro de 1952 (71 anos); Dehradun, India (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	India
Relixión	Hinduísmo
Educación	Universidade de Western Ontario (pt) ; Universidade de Guelph (pt) ; Panjab University (en) ; St. Mary's Convent High School (en)
Director de tese	Jeffrey Bub (pt)
Actividade
Ocupación	filósofa , política , ecoloxista , profesora universitaria , escritora , Ecofeminista
Empregador	Instituto Indiano de Ciências (pt) ; Indian Institute of Management Amritsar (en)
Lingua	Lingua inglesa e lingua hindi
Participou en
25 de maio de 2023	International endorsement letter. Barcelona leads the way (en)
	Ubud Writers & Readers Festival 2023 (en)
Obra
	Obras destacables (1988) Staying Alive: Women, Ecology, and Development (en) ; (1991) A Violência da Revolução Verde (pt) ; (2005) Earth Democracy: Justice, Sustainability, and Peace (en) ;
	Premios (2019) 100 Mulleres da BBC; (2016) MIDORI Prize for Biodiversity (en) ; (2012) Fukuoka Asian Culture Prize (en) ; (2012) The Glass of Reason (en) ; (2011) Thomas Merton Award (en) ; (2010) Premio da Paz Sydney; (2008) LennonOno Grant for Peace (en) ; (2007) Blue Planet Award (en) ; (1993) Premios Nobel Alternativos; doutor honoris causa pola universidade de Toronto; Honorary doctorate from university of Florence (en) ;
	Voz: Vandana Shiva (lingua inglesa)
Páxina web	vandanashiva.com

Vandana Shiva (en devanágari: वंदना शिवा;), nada en Dehradun (Uttaranchal) o 5 de novembro de 1952, é unha científica, filósofa e escritora India. Activista a favor do ecofeminismo e da agricultura ecolóxica, defensora das sementes tradicionais e contraria aos cultivos transxénicos, recibiu o Premio Nobel Alternativo en 1993.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Shiva naceu en Dehradun, antigamente parte do estado indio de Uttar Pradesh. Durante os anos 70 participou no movemento Chipko, formado principalmente por mulleres que adoptaron a táctica de denuncia ecoloxista consistente en permaneceren abrazadas ás árbores para evitar que fosen pinchados.

En 1982 creou a Fundación para a Investigación Científica, Tecnolóxica e Ecolóxica, a cal conta entre as súas iniciativas o impulso e difusión da agricultura ecolóxica (programa Navdanya), o estudo e mantemento da biodiversidade (Universidade das sementes, Colexio Internacional para a Vida Sostíbel), fomentar o compromiso das mulleres co movemento ecoloxista (Mulleres Diversas pola Diversidade), ou a rexeneración do sentimento democrático (Movemento Democracia Viva).

En 1993, en recoñecemento á súa dedicación aos movementos alternativos e "... por situar a muller e a ecoloxía no corazón do discurso moderno sobre o desenvolvemento", recibiu o Right Livelihood Award, tamén coñecido como o Premio Nobel Alternativo. Outros premios que recibiu son o Global 500 de 1993 do Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente (UNEP) e o premio internacional do Día da Terra, tamén das Nacións Unidas.

Actualmente é unha líder do Foro Internacional sobre a Globalización, así como un membro destacado do movemento antiglobalización. No seu libro Manifesto por unha democracia da terra propuxo o concepto e a causa da democracia da terra como alternativa ao capitalismo.

En 2022 recibiu o premio Ignacio Ellacuría por ser "unha referente mundial no movemento ecofeminista internacional e na loita por preservar a biodiversidade e construír alternativas agrícolas sostibles fronte á crise climática".^[1]