Unión Demócrata Cristiá de Alemaña

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Unión Democrática Cristiá de Alemaña
Historia
Fundación26 de xuño de 1945
Posicións políticas
IdeoloxíaDemocracia cristiá[1][2][3]
Liberalismo económico
Ordoliberalismo
Conservadorismo liberal
Europeísmo
Posición políticaCentro político, centro dereita[4][5]
Outros datos
SedeKlingelhöferstraße 8
10785 Berlín, Alemaña
Na rede
www.cdu.de
Facebook: CDU Twitter: CDU Instagram: cdu LinkedIn: cdudeutschlands Youtube: UCKyWIEse3u7ExKfAWuDMVnw Editar o valor em Wikidata

A Unión Demócrata Cristiá de Alemaña (CDU - Christlich Demokratische Union Deutschlands) é un partido político de centro-dereita de Alemaña que se fundou en 1945, é membro da Unión Demócrata Internacional. A CDU non opera en Baviera, aínda que mantén acordos de colaboración coa Unión Social Cristiá en Baviera e no Bundestag os dous partidos forman un único grupo. Dende a formación da República Federal Alemá, a CDU formou parte da maioría dos executivos federais e chanceleres como Konrad Adenauer, Helmut Kohl ou Angela Merkel foron militantes democristiáns.

En 2020, a CDU sumaba 399 110 afiliados.[6] Ademais, nas eleccións federais de 2021 logrou 152 deputados no Bundestag (sobre 736),[7] e, en xaneiro de 2022, integra en solitario ou en coalición 9 dos 16 gobernos dos estados federados (Länder).

Historia[editar | editar a fonte]

Fundación[editar | editar a fonte]

A CDU fundáronna despois da Segunda guerra mundial militantes e dirixentes do antigo partido católico, Zentrum, pero tamén participaron na súa fundación políticos protestantes procedentes doutros partidos ou sen afiliación anterior. O seu primeiro líder foi Konrad Adenauer, o primeiro chanceler da República Federal de Alemaña, que tivo ao CDU como o principal partido ata que a partir de 1966 entrou en crise, aínda que se mantivo no poder ata 1969 grazas a unha coalición co Partido Socialdemócrata de Alemaña cun chanceler da CDU.

CDU da RDA[editar | editar a fonte]

Angela Merkel

Na Alemaña do Leste (RDA) o partido coas mesmas siglas (en alemán: Christlich-Demokratische Union Deutschlands; CDU) foi fundado o 26 de xuño de 1945. Formou parte da Fronte Nacional de partidos xunto ao Partido Socialista Unificado de Alemaña (SED) até 1989. Nos anos 1980 chegou a ter entre as súas filas máis de 140.000 militantes.[8] Despois da caída do muro de Berlín, nas eleccións do 18 de marzo de 1990 acudiu xunto ao CDU occidental e tras a Reunificación alemá en outubro dese ano, ambos os partidos acabaron uníndose.

Década dos 80 e reunificación[editar | editar a fonte]

En 1982 a CDU volveu ao poder ao pactar coa FDP. En 1983 baixo o liderado de Helmut Kohl gañou as eleccións e converteuse no novo chanceler da RFA. Kohl foi o gran valedor da reunificación das dúas alemañas tras a caída do Muro en 1989, que se produciu finalmente o 3 de outubro de 1990. A CDU gañou as eleccións da nova Alemaña unificada pero perdeu moito da súa popularidade pola recesión económica na antiga RDA e o aumento dos impostos no oeste, aínda así gañou tamén as eleccións de 1994.
Helmut Kohl foi o líder do partido ata a desfeita electoral de 1998, sucedeuno Wolfgang Schäuble, quen como consecuencia dun escándalo sobre o financiamento do partido dimitiu no ano 2000. O goberno francés liderado por François Mitterrand estaba interesado en que a empresa petroleira francesa Elf Aquitaine quedase coa refinaría de Leuna, da empresa pública Minol situada na Alemaña do Leste. Estas operacións foron escondidas e só se descrubiron no 1999, co triunfo da oposición.[9] Schäube foi substituído por Angela Merkel. A CDU da RFA promovera durante décadas unha visión conservadora da familia e da sociedade -coas mulleres apartadas da política- antes de levar a unha muller á chancelería en 2005.[10]

Líderes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Partidos e eleccións en Europa
  2. Legitimacy and the European Union. 
  3. Ari-Veikko, Anttiroiko; Matti, Malkia (2006-07-31). Encyclopedia of Digital Government (en inglés). Idea Group Inc (IGI). ISBN 978-1-59140-790-4. 
  4. Krieger, Joel; Allen, Christopher S.; Hellman, Stephen (2008). European Politics in Transition (en inglés). Houghton Mifflin Company. ISBN 978-0-618-87078-3. 
  5. Sarah Elise Wiliarty (16 de agosto de 2010). A CDU e a política de xénero en Alemaña: traendo mulleres ao partido. Cambridge University Press. p. 221. ISBN 978-0-521-76582-4. Consultado o 17 de agosto de 2012. 
  6. "Parteimitglieder: Grüne legen zu, AfD und SPD verlieren". www.rnd.de (en alemán). Consultado o 2022-01-23. 
  7. "Wahl zum 20. Deutschen Bundestag am 26. September 2021". www.election.de. Consultado o 2022-01-23. 
  8. Dirk Jurich (2006); Staatssozialismus und gesellschaftliche Differenzierung: eine empirische Studie, LIT Verlag Münster, páx. 31
  9. Gerd Langguth, "The scandal that helped Merkel become chancellor", Spiegel Online International, 8 de xullo de 2009
  10. diplomatique, Le Monde. "Which way for Germany’s CDU after Angela Merkel?". Democracia Participativa / Participatory Democracy (en inglés). Consultado o 2022-08-27. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]