Des que vin por primeira vez The Living Daylights, no verán de 1987, non podo ler unha novela de James Bond sen imaxinarme a Dalton como 007 e ouvir a súa voz na miña mente. Para min, é o que máis se aproxima á concepción de Ian Fleming do personaxe: un bebedor, duro e profesional que non ten alegría por matar, con todo sente certa satisfacción en facer ben o seu traballo.
