Tarjei Vesaas
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 20 de agosto de 1897 Vinje, Noruega (pt)  |
| Morte | 15 de marzo de 1970 (72 anos) Rikshospitalet, Noruega (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Noruega |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta , novelista , escritor |
| Xénero artístico | Novela, conto, poesía e obra de teatro |
| Lingua | Lingua norueguesa e nynorsk |
Familia | |
| Cónxuxe | Halldis Moren Vesaas (1934–) |
| Fillos | Olav Vesaas (en) , Guri Vesaas (en) |
Premios
| |
     | |
Tarjei Vesaas, nado o 20 de agosto de 1897 e finado o 15 de marzo de 1970, foi un poeta e novelista noruegués. Está considerado un dos máis importantes escritores da Noruega do século XX.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Vesaas naceu en Vinje (Telemark), fillo do granxeiro Olav Vesaas (1870-1951) e a profesora Signe Øygarden (1870-1953).[2] Foi o máis vello de tres irmáns. O seu sentimento de culpa por non facerse cargo da granxa familiar influenciou a súa escrita. Vesaas pasou gran parte da súa mocidade en soidade, gozando do afastamento da natureza. Casou coa tamén escritora Halldis Moren Vesaas (filla de Sven Moren e irmá de Sigmund Moren), coa que se trasladou a Midtbø en 1934. Tiveron dous fillos: un neno, Olav Vesaas, e unha nena, Guri Vesaas.[2]
Obra[editar | editar a fonte]
Os seus libros foron compostos durante un período de cincuenta anos, entre 1923 e 1970. Vesaas escribiu en nynorsk, e a súa obra caracterízase por unha prosa sinxela, sobria e simbólica. As súas historias adoitan relatar a vida de persoas do rural que sofren de graves traumas psicolóxicos. Entre os seus temas predilectos, atópanse a morte, a culpa, a angustia, tratados sobre o fondo da paisaxe natural norueguesa. A súa ópera prima foi Menneskebonn ("Fillos dos humanos", 1923), mais o seu primeiro libro de transcendencia foi Det store spelet ("O gran ciclo", 1934). A súa mestría no emprego do nynorsk contribuíu á súa consolidación como medio literario.[2]
As súas novelas máis coñecidas son Is-slottet ("O palacio de xeo", 1963), que xira arredor da relación entre dúas rapazas, e Fuglane ("Os paxaros", 1957), sobre un adulto coa mentalidade dun neno. Os seus libros foron traducidos a 28 linguas.[3]
Premios[editar | editar a fonte]
- 1943 – Premio Gyldendal
- 1946 – Premio Melsom
- 1957 – Premio Dobloug
- 1964 – Premio de literatura do Consello Nórdico
- 1967 – Premio dos libreiros de Noruega
Publicacións[editar | editar a fonte]
Novelas[editar | editar a fonte]
- Dei svarte hestane ("Os cabalos negros", 1928)
- Det store spelet ("O gran ciclo", 1934)
- Kvinnor ropar heim ("As mulleres chaman á casa", 1935), secuela de Det store spelet
- Kimen ("A semente", 1940)
- Huset i mørkret ("A casa na escuridade", 1945)
- Vårnatt ("A noite de verán", 1954)
- Fuglane ("Os paxaros", 1957)
- Is-slottet ("O palacio de xeo", 1963)
- Bruene ("As pontes", 1966)
- Båten om Kvelden ("O bote na noite", 1968)
Narrativa curta[editar | editar a fonte]
- Vindane ("Os ventos", 1952)
Poesía[editar | editar a fonte]
- Løynde eldars land ("Terra de lumes ocultos", 1953)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Nomination Database". www.nobelprize.org (en inglés). Consultado o 2024-06-10.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Gimnes, Steinar (2020). "Tarjei Vesaas". Norsk biografisk leksikon (en noruegués).
- ↑ "Tarjei Vesaas". agency.gyldendal.no (en noruegués bokmål). Consultado o 2024-06-10.
| Control de autoridades |
|
|---|
