Real Forza Aérea de Noruega
| Real Forza Aérea de Noruega | |
|---|---|
| Luftforsvaret | |
 | |
| Activa | 10 de novembro de 1944 |
| País |  Noruega |
| Tipo | Forza aérea |
| Papel | guerra aérea |
| Páxina web | https://www.forsvaret.no/om-forsvaret/organisasjon/luftforsvaret |
| Insignias | |
| Escarapela |   |
| Bandeira |  |
A Real Forza Aérea de Noruega (noruegués: Luftforsvaret) é a forza aérea do Reino de Noruega. Estableceuse como un brazo separado das Forzas Armadas de Noruega o 10 de novembro de 1944. En tempos de paz a Luftforsvaret ten uns 2 400 empregados (oficiais, persoal alistado e civís). 600 efectivos tamén cumpren o seu período de reclutamento na Forza Aérea. Despois da mobilización podería estar formada por uns 5 500 efectivos.
A infraestrutura da Forza Aérea está formada por sete bases aéreas (en Ørland, Rygge, Andøya, Evenes, Bardufoss, Bodø e Gardermoen), un centro de detección e control (en Sørreisa) e tres centros de adestramento (en Værnes, Kristiansand e Stavanger).
[editar | editar a fonte]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Inventario actual[editar | editar a fonte]
| Avión | Orixe | Tipo | Variante | En servizo | Notas |
|---|---|---|---|---|---|
| Avión de combate | |||||
| F-35 Lightning II | Estados Unidos | furtivo multirol | F-35A | 34[1] | 12 pedidos |
| Patrulla marítima | |||||
| P-8 Poseidon | Estados Unidos | ASW / patrulla | 5[2] | ||
| Transporte | |||||
| C-130J Super Hercules | Estados Unidos | transporte táctico | C-130J-30 | 4[2] | |
| Helicópteros | |||||
| Bell 412 | Estados Unidos | utilitario | 18[2] | 9 van ser actualizados e trasladados a Bardufoss. | |
| Sikorsky SH-60 | Estados Unidos | ASW / patrulla | MH-60R | 6 pedidos - substituto do NH90[2][3] | |
| AgustaWestland AW101 | Reino Unido / Italia | SAR / utilitario | 15[2] | 1 on order - Sea King replacement[4] | |
| Adestradores | |||||
| Saab MFI-15 Safari | Suecia | Adestrador básico | 16[2] | ||
| F-35 Lightning II | Estados Unidos | adestrador | F-35A | 6 | Providing conversion training at Luke AFB[1] |
NOTA: Noruega participa en tres programas da OTAN que lle proporcionan acceso a un Airbus A330 MRTT, 3 C-17 e 5 RQ-4D Phoenixs.[5][6][7] Ademais, un Boeing 737-700 de Scandinavian Airlines está configurado para voos de evacuación médica e é operado polas Forzas Armadas de Noruega e a Dirección de Saúde do país.[8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Tonning-Olsen, Sigurd (2023-11-09). "Nye fly til Norge" (en noruegués). Norwegian Armed Forces. Consultado o 6 de abril de 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Hoyle, Craig. "2024 World Air Forces directory: how major conflicts impacted global fleet". Flight Global (en inglés). Consultado o 2024-04-06.
- ↑ "Norway orders six Seahawks for the Armed Forces". Government.no. 15 de marzo de 2023. Consultado o 6 de abril de 2024.
- ↑ "Third Norwegian AW101 handed over". Air Forces Monthly: 13. Xullo de 2018.
- ↑ "Alliance Ground Surveillance (AGS)". OTAN. Consultado o 6 de abril de 2024.
- ↑ "Sieben Tankflugzeuge Airbus A330 MRTT für die NATO". Bundeswehr Journal. 25 de setembro de 2017. Consultado o 6 de abril de 2024.
- ↑ "Strategic Airlift Capability (SAC)". Nato.int. Consultado o 6 de abril de 2024.
- ↑ "SAS Medevac Boeing 737-700 - SAS". www.sasgroup.net (en inglés). Consultado o 2024-04-06.