Ponte do Milenio

Ponte do Milenio
	Ourense
	Instancia de ponte
	Material usado formigón
Persoas e organizacións
	Arquitecto/a Álvaro Varela de Ugarte (pt)
Datas e cronoloxía
	Inauguración 1 de setembro de 2001
Transporte
	Seguinte cruzamento cara arriba Ponte Maior de Ourense
Dimensións
Anchura	23 m
Lonxitude	277,8 m
Localización
	Situado en Ourense
	Atravesa río Miño
	42°20′45″N 7°52′27″O / 42.3457, -7.8742
	Wikidata C:Commons

A ponte do Milenio, tamén coñecida como ponte da Gaivota pola súa forma, é a quinta ponte da cidade de Ourense e está situada entre a ponte Maior e a ponte da Nacional 525 (Benavente-Santiago). Ten un deseño interesante e destacado por unha pasarela que a envolve a modo de anel que se deforma para elevarse por encima e baixar polos laterais. Por este anel, pódese camiñar até 20 m de altura por riba da ponte cunha traxectoria de 100 chanzos. A lonxitude do van central é de 110 m cunha pendente de 2.57% e un radio de 320 m^[1].

Descrición

A ponte está constituída por dous niveis. O nivel inferior é unha plataforma de formigón que forma a ponte en si mesma e pola que transitan vehículos e peóns. Un sistema de tirantes e dous piares metálicos inclinados, situados nos extremos, sustentan a plataforma de circulación. O segundo nivel da ponte está constituído pola pasarela peonil que descende polas beiras laterais por debaixo da plataforma e ascende até unirse cos extremos que proceden do outro lateral por encima da ponte formando unha especie de aro deformado que se adapta á ponte de modo envolvente. Este paseo envolvente é transitábel e proporciona unhas vistas interesante da paisaxe do río e da cidade. A obra realizouse entre abril de 1999 e agosto de 2001.^[1]

Acceso

Accédese desde a estrada N-525 en dirección ao centro da cidade pola Rúa dos Remedios. Ten dobre sentido de circulación e desemboca nos seus extremos en senllas rotondas.

Responsábeis do proxecto

O proxecto é do arquitecto Álvaro Varela de Ugarte, da Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, máster en Arquitectura pola Universidade Yale e doutor pola Universidade de Toquio. O desenvolvemento da enxeñería foi de Pondio Ingenieros s.l. e a empresa construtora foi UTE Ponte Miño (ACS / OCA).