Pittosporum tobira

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Pittosporum tobira é unha especie da familia Pittosporaceae, orixinaria do leste de Asia.

Flores.
Froito inmaturo artificialmente aberto, coas súas sementes pegañentas.
Froito inmaturo, corte axial.
Froitos secos.

Descrición[editar | editar a fonte]

Arbusto de até 7 m de alto. Follas agrupadas nos extremos das ramas, simples, desde oblongas a espatuladas, co ápice redondeado ou escotado, lampiñas, lisas, co nervio medio ben marcado como unha raia amarela na face, coriáceas, ca face verde escura e brillante e máis claras polo envés. Inflorescencias en cimas corimbiformes, cos pedicelos pubescentes. Flores aromáticas con 5 sépalos cortamente soldados na base, iguais entre si e pétalos oblanceolados, branco-amarelados. Estames en número de 5, dimórficos: filamentos de 2-3 mm e anteras case estériles en estames reducidos e filamento de 5-6 mm e anteras fértiles de cor amarela, oblongas, e duns 2 mm. Froito en cápsula ovoidea, tomentosa e dehiscente por 2 a 4 valvas, habitualmente 3. Alberga no seu interior varias sementes pardo-alaranxadas, rodeadas por unha substancia resinosa-viscosa esbrancuxada.

Distribución[editar | editar a fonte]

É orixinaria das rexións que rodean o mar da China Oriental: costa oriental da China, o sur de Xapón, o sur de Corea e illas próximas; foi introducida noutras partes do mundo, nalgunhas das cales está asilvestrada.

Na Península Ibérica compórtase como invasora, xa que as aves diseminan as sementes, aparecendo asilvestrada nos bosques lindeiros e aumentando a súa expansión progresivamente. Sería máis recomendable utilizar arbustos de espécies autóctonas para realizar sebes de xardinaría.

Usos[editar | editar a fonte]

É unha planta moi utilizada como ornamental pola súa resistencia á contaminación atmosférica nas grandes cidades.[1] Utilízase en sebes cortaventos nas praias, onde medra ben sobre chan areoso, e onde resiste o vento forte e salobre[2]

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Pittosporum tobira foi descrita primeiro por Carl Peter Thunberg como Euonymus tobira e posteriormente clasificada no xénero Pittosporum por William Townsend Aiton e publicada en Hortus Kewensis, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. Londres, (2ª ed.), 2, p. 27, 1811.[3]

Etimoloxía

Pittosporum: do idioma grego πίττα (por πίσσα) 'resina' e σπόρος, 'semente', ou sexa 'sementes pegañentas', pois as sementes están embebidas nunha substancia resinosa-viscosa esbrancuxada.

tobira: epíteto que é o nome da planta en Xapón.

Sinonimia
  • Euonymus tobira Thunb. - basónimo
  • Pittosporum chinense Donn
  • Pittosporum tobira var. chinense S.Kobay.
  • Pittosporum tobira var. tobira
var. calvescens Ohwi
  • Pittosporum makinoi Nakai
  • Pittosporum tobira var. fukienense Gowda[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Galán Cela P. et alii. (2003): Árboles y Arbustos de la Península Ibérica e Islas Baleares, Madrid, Jaguar, ISBN 84-95537-50-8
  2. http://articulos.infojardin.com/articulos/diseno_jardin_mar.htm
  3. "Pittosporum tobira". Tropicos.org. Jardín Botánico de Misuri. Consultado o 30 de xaneiro de 2014. 
  4. Pittosporum tobira en PlantList

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. En Capital Nat. México. CONABIO, Cidade de México.
  • Comité editorial de Flora de China. 2003. Flora of China (Pittosporaceae through Connaraceae). 9: 1–496. En C.Y. Wu, P.H. Raven e D.Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press y Missouri Botanical Garden Press, Pekín e San Luis.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]