Pierre Abélard

Pierre Abélard
	;
Biografía
Nacemento	1079 (Gregoriano) ; Le Pallet (Reino de Francia)
Morte	21 de abril de 1142 (62/63 anos); Chalon-sur-Saône (Reino de Francia)
Lugar de sepultura	Héloïse and Abélard's tomb (en) , 7 (1817–) ; Museum of French Monuments (en) (1801–) ; Église Saint-Laurent de Nogent-sur-Seine (en) (1792–) ; Abbaye Saint-Marcel-lès-Chalon (en) ; Abadia do Paracleto (pt)
Abade
	1125 –
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Francia ; Francia
Relixión	Catolicismo
Educación	École cathédrale de Paris (en)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía e Escolástica
Ocupación	teólogo , autobiógrafo , lóxico , escritor , poeta , compositor , lingüista , filósofo , relixioso
Movemento	Música do Clasicismo, Escolástica e Nominalismo
Profesores	Roscelin o Roscelino e Guillaume de Champeaux (pt)
Alumnos	João de Salisbury (pt) , Hilarius (en) , Robert of Melun (en) e Petrus Berengarius (pt)
Lingua	Lingua latina
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Obra
	Obras destacables (1117) Dialectica (en) ; (século XII) Sic et non (pt) ;
Familia
Cónxuxe	Heloísa do Paracleto

Pierre Abélard, nado en Pallet en 1079 e finado en 1142, foi un filósofo escolástico francés, pai do método escolástico con Alexandre de Hales. A historia dos seus amores con Heloísa convertéronse en lendarios.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu no seo dunha familia nobre. En 1099 marcha a París para estudar, converténdose en discípulo de Guillaume de Champeaux en Notre-Dame de París, contra o 1102, abre unha escola propia en Melun, nos arredores de París, aquí ensina retórica e filosofía escolástica, propagando as súas ideas nas escolas de Melun, Corbeil e París. É un mestre brillante con grande éxito, permitíndose mesmo atacar as ideas da doutrina do realismo ensinado polo seu mestre, Guillaume de Champeaux.

Relación con Heloísa[editar | editar a fonte]

Elixido cóengo de Notre-Dame en 1115, nesta época namorouse de Heloísa, de 17 anos, sobriña do cóengo Fulbert, da que Abelard era o preceptor. Fulbert quixo separar os amantes, estes foxen á Bretaña ao se decatar de que ela estaba preñada, alí tiveron o fillo. Cando Heloísa volveu co seu tío non quixo revelar a súa voda para non prexudicar a vida eclesiástica de Abelardo, e ingresou no mosteiro de Argenteuil. Fulbert, para se vingar, mandou castrar a Abelard (1118) que ingresou no mosteiro de San Dionisio (1119). Posteriormente reabriu unha escola en Maisoncelle.

Os dous esposos estableceron correspondencia, o que os fixo universalmente coñecidos pola fermosura e platonismo das súas cartas, publicadas cara a 1130: Lettres d'Abélard et d'Héloïse.
Foi condenado por herexe no sínodo provincial de Soissons (1121) a instancias de Bernaldo de Claraval. Anos despois, en 1140, foi outra vez condenado en Sens. Ratificada a condena polo Papa Inocencio II, Abelard quixo ir a Roma para defenderse, pero enfermou no camiño e morreu no mosteiro de San Marcelo, preto de Chalon-sur-Saône.

Heloísa morreu 22 anos despois. Desde 1817 os dous corpos descansan na mesma tumba no cemiterio parisiense de Père-Lachaise.