Nedo Nadi

Nedo Nadi
Nacemento	9 de xuño de 1894
Lugar de nacemento	Livorno
Falecemento	29 de xaneiro de 1940
Lugar de falecemento	Portofino
Causa	Ictus
Nacionalidade	Reino de Italia
Ocupación	esgrimista, militar e soldado
Irmáns	Aldo Nadi
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Nedo Nadi, nado o 9 de xuño de 1894 en Livorno e finado en Roma o 29 de xaneiro de 1940, foi un tirador de esgrima e mestre de armas italiano, gañador de seis medallas olímpicas de ouro, e o único tirador que logrou levar o ouro en cada unha das tres armas nun mesmos Xogos Olímpicos e o segundo atleta, tras Mark Spitz, en gañar máis medallas de ouro nunha soa olimpiada.

Traxectoria

Primeiros anos

Nedo Nadi era fillo do famoso mestre de armas Beppe Nadi, quen se encargou de adestralo canda o seu irmán máis novo Aldo desde moi cativo. Aos catorce anos gañou un trofeo de prata nas tres armas durante o Torneo do Emperado, celebrado con motivo do xubileu do emperador Francisco Xosé en Viena.

Xogos Olímpicos de 1912

Competiu polo seu país nos 1912 Xogos Olímpicos de 1912 celebrados en Estocolmo e alí se converteu no tirador máis novo en gañar unha medalla de ouro en florete individual con 18 anos e 29 días, ao vencer ao seu compatriota Pietro Speciale e ao austríaco Richard Verderber.

Primeira guerra mundial

Nadi serviu no Exército italiano durante a primeira guerra mundial sendo condecorado pola súa coraxe.

Xogos Olímpicos de 1920

Nadi volveu á alta competición tras o remate da guerra, nos Xogos Olímpicos de 1920 en Antuerpen foi o portabandeira da delegación italiana e capitán do equipo de esgrima, as súas participacións foron aclamadas como case perfectas e foi un dos protagonista dos xogos xunto ao finlandés Paavo Nurmi, gañou as medallas de ouro en sabre e florete individual e sabre, florete e espada por equipos. Non puido competir en espada individual por mor de problemas intestinais que fixeron que abandonara a competición.

Últimos anos

Tras os xogos de 1930 converteuse en profesional, e adestrou ao Buenos Aires Jockey Club da Arxentina durante algúns anos, volvendo en 1923 a Roma, gañou o Campionato do Mundo para profesionais de 1930 celebrado en Antuerpen. Foi comisario técnico do equipo italiano de esgrima nos Xogos Olímpicos de 1932 publicou Con la maschera e senza en 1933 e durante 1934 dirixiu unha sala de armas en París, asumiu o posto de presidente da Federación Italiana de Esgrima desde 1935 ata a súa morte.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• DatabaseOlympics.com pérfil (en inglés)