María Adelaida de Luxemburgo
| María Adelaida de Luxemburgo | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 14 de xuño de 1894 |
| Lugar de nacemento | Castelo de Berg |
| Falecemento | 24 de xaneiro de 1924 |
| Lugar de falecemento | Schloss Hohenburg |
| Causa | Gripe |
| Soterrada | Catedral de Notre-Dame de Luxemburgo |
| Nacionalidade | Luxemburgo |
| Relixión | Igrexa católica |
| Ocupación | monxa |
| Pai | Guilherme IV de Luxemburgo |
| Nai | Maria Ana de Bragança, Grã-duquesa do Luxemburgo |
| Irmáns | Carlota de Luxemburgo, Sofia de Luxemburgo, Antonieta de Luxemburgo, Hilda de Luxemburgo e Isabel de Luxemburgo |
| Premios | Grand Cross of the Order of the Oak Crown, Order of the Gold Lion of the House of Nassau, Order of Adolphe of Nassau e Ordem da Coroa de Carvalho |
| Na rede | |
   | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
María Adelaida de Nassau-Weilburg e Bragança (Marie Adélaïde Thérèse Hilda Wilhelmine de Nassau-Weilburg), nada en Colmar-Berg o 14 de xuño de 1894 e finada en Lenggries o 24 de xaneiro de 1924, foi a filla primoxénita do Gran Duque Guillerme IV de Luxemburgo e converteuse en monarca (a primeira muller no país) á morte do seu pai o 25 de febreiro de 1912.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Primeiros anos[editar | editar a fonte]
María Adelaida naceu no castelo de Berg en Luxemburgo, sendo a primeira filla do Gran Duque Guillerme IV e a Gran Duquesa María Ana. Tivo outras cinco irmás: Carlota Aldegonde Isabel María Guillermina (nada en 1896), Hilda Sofía María Adelaida Guillermina (nada en 1897), Antonia Roberta Sofía Guillermina (nada en 1899), Isabel María Guillermina (nada en 1901), e Sofía Carolina María Guillermina (nada en 1902). Como o seu pai non tivo ningún fillo varón, María Adelaida foi proclamada herdeira o 10 de xullo de 1907, co fin de resolver calquera crise de sucesión debido á existencia da lei sálica.
Gran Duquesa de Luxemburgo[editar | editar a fonte]
Converteuse en Gran Duquesa de Luxemburgo o 25 de febreiro de 1912 cando faleceu o seu pai, Guillerme IV, con 17 anos de idade e converténdose na primeira muller en ser Gran Duquesa de Luxemburgo. A súa nai foi a rexente ata que cumpriu os dezaoito anos o 14 de xuño de 1912.
María Adelaida estaba moi interesada na política e tivo un papel moi activo no goberno luxemburgués. Era unha devota católica, con fortes conviccións relixiosas e opinións políticas moi conservadoras. O mesmo día da súa chegada ao trono, rexeitou asinar unha lei que reducía o papel dos presbíteros católicos no sistema educativo.[1] Máis tarde, en 1915, dubidou antes de designar os alcaldes de Differdange e Hollerich, ambos coñecidos polas súas ideas anticlericais.[2]
Durante a primeira guerra mundial mantivo boas relacións cos ocupantes alemáns, incluíndo aloxar o káiser Guillerme II no palacio e permitindo que o Kronprinz alemán establecese os seus cuarteis militares temporais na cidade de Luxemburgo,[3] actitude que a fixo moi impopular entre a poboación luxemburguesa. A finais de 1916, a gran duquesa causou controversia por disolver a cámara de deputados para solucionar o punto morto que afrontaba o gabinete Loutsch, composto por membros do Partido da Dereita e non tiña maioría na cámara.[2] María Adelaida ordenou a disolución e realizáronse novas eleccións o 23 de decembro de 1916.[2] Esta acción estaba permitida pola constitución, pero era pouco convencional e provocou protestas e resentimentos entre os socialistas e os liberais no parlamento, que o viron como unha especie de golpe de estado.[2]
Tralo conflito, en xaneiro de 1919, algúns voces dende o parlamento demandaron a súa abdicación. O 9 dese mes, un grupo de parlamentarios socialistas e liberais proclamaron publicamente unha república tras perder unha votación no parlamento para abolir a monarquía, unha situación que foi seguida por axitacións nas rúas que mesmo requiriron a intervención do exército francés para restaurar a orde.[3] Baixo fortes presións nacionais e internaicionais e tras consultar co primeiro ministro, a gran duquesa, de vinte e catro anos, decidiu abdicar o 14 de xaneiro de 1919. Foi sucedida pola súa irmá Carlota.[4]
Vida trala abdicación[editar | editar a fonte]
Despois da súa abdicación exiliouse vaixando por toda Europa. Ingresou nun convento carmelita de Módena (Italia) en 1920 e máis tarde uniuse á Irmás dos pobres en Roma, tomando o nome de "Irmá María dos Pobres". Con todo, a súa saúde, que empeoraba, non lle permitiu continuar como monxa e tivo que abandonar o convento. Mudouse entón ao Schloss Hohenburg en Baviera, onde morreu de gripe en 1924.
O 22 de outubro de 1947 o seu corpo foi soterrado na cripta gran ducal da catedral de Notre Dame de Luxemburgo.
Antergos[editar | editar a fonte]
| Predecesor: Guillerme IV |
 Gran Duquesa de Luxemburgo 1912-1919 |
Sucesor: Carlota |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Péporté, Pit (2010). Inventing Luxembourg: representations of the past, space and language from the nineteenth to the twenty-first century. BRILL. p. 90. ISBN 90-04-18176-8.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Thewes, Guy (2011). Les gouvernements du Grand-Duché de Luxembourg depuis 1848 (PDF) (en francés). Service Information et Presse. p. 65. ISBN 978-2-87999-212-9. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 11 de xaneiro de 2017. Consultado o 08 de marzo de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 "Marie-Adélaïde - Cour Grand-Ducale de Luxembourg - Les Souverains". www.monarchie.lu (en francés). Consultado o 2 de xaneiro de 2016.
- ↑ Bio of Marie Adelaide von Nassau-Weilburg – website Find a Grave
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: María Adelaida de Luxemburgo  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- O'Shaughnessy, Edith. Marie Adelaide, Grand Duchess of Luxemburg, Duchess of Nassau. Nova York: Jonathan Cape e Robert Ballou, 1932.
- Schous, Marie. Marie Adelheid van Nassau, Groothertogin van Luxemburg. 's Hertogenbosch: G. Mosmans, 1931.
- Zenner, Theodor. Marie Adelheid: Lebensbild der verstorbenen Grossherzogin von Luxemburg. 1925
- Marburg, Theodor. The Story of a Soul. Philadelphia: Dorrance, 1938.
- Leighton, Isabel, e Bertram Bloch. Marie-Adelaide: A Play. Nova York: Rialto Service Bureau.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Marie-Adélaïde na páxina oficial da familia real luxemburguesa (en francés)
