Madeleine Gilard
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 6 de decembro de 1906  A Coruña, España |
| Morte | 12 de xaneiro de 2002 (95 anos) 13.º arrondissement de Paris, Francia (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | tradutora , escritora de literatura infantil , escritora , crítica literaria |
| Empregador | Éditions La Farandole (1955–1980) |
| Lingua | Lingua francesa |
Madeleine Gilard, nada o 6 de decembro de 1906 na Coruña e finada en París o 12 de xaneiro de 2002 foi unha novelista, tradutora e adaptadora de libros infantís e xuvenís. Foi a directoria literaria da editorial Éditions La Farandole de 1955 a 1980.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Filla dun comercial de viños e licores dentro dunha familia protestante do suroeste de Francia [1], Madeleine Gilard naceu e medrou en España. Nunha das súas novelas, Camille, publicada en 1983, evoca a súa cidade natal[2] tirando probablemente das súas lembranzas. O seu coñecemento do castelán permitiulle numerosas traducións. Estudara na casa, polo que non tiña ningún certificado de estudos á súa chegada a Francia coa súa familia, a principios dos anos vinte. Foi entón cando aprendeu estenodactilografía e converteuse en secretaria. Ocupou varios postos de traballo como xornalista e traductora nunha axencia de prensa ata a segunda guerrra mundial. Ademais de castelán tamén falaba inglés.
En 1946 publicou a súa primeira novela. Ao comezo dos anos cincuenta traballa de traductora no Movemento mundial pola paz en Praga. É sen dúbida a raíz desta filiación, coa que ela inclúe o ruso na súa carta de linguas de tradución, que ela foi nomeada en xullo de 1955 directora literaria dunha editora[3] que viña de ser creada na órbita do Partido comunista francés: edicións La Farandole. A directora administrativa era Paulette Michel[4], esposa dun home con influencia dentro das redes do comunismo internacional, Jean Jérôme. O nicho de mercado de Éditions La Farandole era a literatura infantil e xuvenil, abandonada polo PCF dende finais dos anos trinta[5].
Que dúas mulleres dirixisen unha casa editorial nos anos 1950-1960 valeulles unha mención no Dictionnaire universel des créatrices : "Moi poucas mulleres ocupan os postos de dirección no mundo editorial. Paulette Michel e Madeleine Girad, que dan vida as Éditions La Farandole representan un caso illado" [6]
Ata 1980 Gilard tivo un posto esencial nesta pequena estrutura editorial de La Farandole, era recoñecida na profesión e mesmo publicaba as súas obras nesta editora; colaboraba tamén nunha morea de obras para todas as franxas de idade dende a infancia ata a adolescencia. Tras a súa xubilación na editorial, aínda publicou varios libros, conseguindo en 1983 o Gran premio de literatura infantil da vila de París polo conxunto da súa obra, que lle foi entregado por Jacques Chirac.[7]
Obras[editar | editar a fonte]
En Éditions La Farandole[editar | editar a fonte]
- Victoire sur Arcadius, (colección Mille épisodes, 1956 , ilustrado por Madeleine Gilard)
- Marinette et l'éléphant, (colección Mille épisodes, 1957, ilustrado por Luc Hardy)
- Le voyage de Pibale, (colección Mille images, 1958, ilustrado por Enrique Soto)
- Christine et François, (colección Mille images, 1961, ilustrado por May Angeli)
- Le Kalevala, adaptación de Madeleine Gilard (colección Mille épisodes, 1961, ilustrado por Jacques Bourbon)
- Le Paravent aux images, (colección Mille épisodes,1962, ilustrado por May Angeli)
- Colorin Coloré (contes d'Espagne),(colección Jour de fête, 1963, ilustrado por Mireille Miailhe)
- Grison et Nicolas (adaptación, traducido do polaco por Halina Pietrusienicz, coección Mille couleurs, 1965, ilustrado por Z. Rychlicki)
- Bernardo del Carpio, traducido do castelán por Madeleine Gilard, (colección Mille épisodes, 1965)
- Le Bouton rouge, (colección Mille images, 1967, ilustrado por Bernadette Després)
- Anne et le mini-club, (colección Mille épisodes, 1968, ilustrado por Bernadette Després)
- Contes et images d'autrefois, (colección Grand gala, 1968 con Rolande Causse)
- Marco Polo, Le Livre des merveilles, (colección Grand gala, 1970 con Rolande Causse)
- La Ville de neige, (colección Mille couleurs, 1970, ilustrado por Maria Mackiewicz)
- Les perruches qui parlent (contos taxicos traducidos e adaptados do ruso por Paulette Michel et Madeleine Gilard; colección Grand gala, 1971)
- La Jeune fille au manchon (en France en 1763 sous Louis XV), (Colección Prélude, 1972)
- Ali et son copain, (colección Mille images, 1974, ilustrado por Jean Garonnaire)
- Jouets, feutrines et chiffons (de Tyler Mabs, adaptado do inglés por Madeleine Gilard, 1974)
- Le Chemin secret de la Borie verte, (colección LF roman, 1975)
- La Maison des marmottes, (colección LF 8,9,10; 1976, ilustrado por Anne Thiollier)
- Sortilège maya, (con Chloé Vulliamy, 1977)
- Pierre, la rivière et la nuit, (colección Mille épisodes, 1979, ilustrado por Silvia Maddoni)
- Bruno chez les chats, (colección LF 8,9,10; 1980, ilustrado por Jacqueline Mathieu)
- Camille : de la main de Camille, printemps 1830, (colección LF roman, 1983)
- Drôle d'héritage, (colección LF 8,9,10, 1987, ilustrado por Manuel Gracia)
- Le Coup de balai de la sorcière, (de Joma, adaptación dende o castelán, colección Mille images, 1990)
- Jeannot chez les dingos, (de Jané Jordi e Joma, daptación dende o castelán, colección Mille images, 1991.)
Traducións en Éditions La Farandole[editar | editar a fonte]
- L'oignon obstiné, de N. Dilaktorskaïa, traducido do ruso con Marie Calschi, colección Mille épisodes,1957.
- La Terre de Sannikov, de Vladimir Obroutchev, traducido do ruso con Marie Calschi, colección Prélude, 1957
- Allan Montagu, de Upton Sinclair, colección Prélude, 1962
- Le Passager clandestin, de Ana María Matute, traducido do castelán, colección Mille épisodes,, 1973
- Mary de la vallée haute, de Vera e Bill Cleaver, colección Prélude. 1974
- Sur le bout des doigts, de Marjorie P. Katz, traducido do inglés, colección Mille idées, 1976
- Où vas-tu Martin, de Joyce Rathborne, traducido do inglés, colección Mille épisodes, 1980
- Pourquoi le moustique bourdonne à nos oreilles, de Verna Aardema, colección Feu follet, 1981
- Le Pays de l'ardoise, de Ana María Matute, traducido do castelán, colección LF 8, 9, 10; 1982
- Les idées folles d'Anastasia, de Lois Lowry, colección LF roman, 1983
Outras publicacións[editar | editar a fonte]
- Les Enfants Escoudeyran, éditions Confluences, 1946
- Le Bonhomme de pain d'épices, éditions du Sorbier, 1983, (ilustrado por Jack Kent)
- Boucle d'or et les trois ours, éditions du Sorbier, 1983, (ilustrado por Jack Kent)
- Drôles de jumelles, éditions du Sorbier, 1984, (ilustrado por Sylvie Chrétien)
- Ascenseur interdit, éditions du Sorbier, 1986, (ilustrado por Sylvie Chrétien)
- Les plus belles légendes de sorcières, (obra en colaboración), éditions Père Castor-Flammarion, 1999
- Pas de bataille pour un rosier, de Josep Albanell, traducido do castelán, éditions du Sorbier, 1991
- A la poursuite du monstre, de Patrick Benson, traducido do inglés, éditions du Sorbier, 1995
- Un Château en Dordogne, de Jeremy Josephs, traducido do inglés, éditions Ramsay, 1997
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Bouju, Marie-Cécile. "Madeleine Gilard". Le Maitron (en francés). Artigo 50918. Consultado o 30 de agosto de 2018.
- ↑ Madeleine Gilard, Camille : de la main de Camille, printemps 1830, La Farandole, 1983 (en francés)
- ↑ Marie-Cécile Bouju, Lire en communiste. Les maisons d'éditions du Parti communiste français 1920-1968, Presses universitaires de Rennes, 2010, p. 247 e seguintes.
- ↑ Paulette Michel (1909-2002) asumiu a dirección de 1955 à 1975. Ver referencia en Le Maitron, escrita por M-C. Bouju (en francés)
- ↑ Jean-Numa Ducange, Julien Hage, Jean-Yves Mollier, Le Parti communiste français et le livre. Écrire et diffuser le politique en France au XXe siècle (1920-1992), Éditions universitaires de Dijon, 2014.
- ↑ Dictionnaire universel des créatrices, 2013, consultado via Books.google.fr o 31 de outubro de 2017. Madeleine Gilard ten unha entrada (non consultada) .
- ↑ M-C. Bouju, "Madeleine Gilard", xa citada.(en francés)
