Ludmilla Tourischeva

Ludmilla Tourischeva
Nacemento	7 de outubro de 1952
Lugar de nacemento	Grozni
Nacionalidade	Unión Soviética e Ucraína
Alma máter	Rostov State Pedagogical University
Ocupación	ximnasta artística
Cónxuxe	Valeriy Borzov
Premios	Orde de Lenin, Bandeira Vermella do Traballo e Mestre Honorário de Desportos da União Soviética
[ editar datos en Wikidata ]

Ludmilla Ivanovna Tourischeva (en ruso: Людми́ла Ива́новна Тури́щева), nada en Grozni o 10 de setembro de 1952, é unha ex-ximnasta rusa que competiu pola Unión Soviética. Foi nove veces medallista olímpica (catro delas de ouro), once veces medallista en mundiais (oito ouros) e catorce veces en campionatos europeos (oito ouros). Tourischeva foi a única ximnasta en unir os títulos de campioa europea, mundial e olímpica, trala checa Vera Caslavska. Despois dela, só a ucraína Lilia Podkopayeva o logrou de novo.

Traxectoria

Tourischeva fíxose ximnasta en 1965, aos trece anos de idade, e comezou a competir dous anos máis tarde, cando obtivo a súa primeira medalla na Copa Soviética, na que conquistou o ouro do concurso xeral, feito non repetido no ano seguinte, ao acabar a súa participación co bronce. Adestrada polo soviético Vladislav Rastorotsky, ex-técnico de Natalia Yurchenko, Ludmilla representou á Unión Soviética nas Olimpíadas da Cidade de México, competición en que conquistou a súa primeira medalla nun evento internacional importante, o ouro por equipos.

No ano seguinte, a ximnasta disputou outros tres campionatos. No Soviético, Ludmilla subiu ao podio catro veces: foi bronce na individual xeral e prata nas finais por aparellos do salto, barra fixa e chan. Na Copa Soviética, a atleta volvou á primeira posición perdida anteriormente e, deseguido, participou por primeira vez no Campionato Europeo. Nel, conqusitou a terceira posición do corcurso xeral, das barras asimétricas e do chan.

En 1970, Tourischeva converteuse na líder do equipo nacional soviético. Dende este ano até 1974, venceu todos os concursos xerais dos campionatos internacionais que tiveron lugar. No Mundial de Ljubljana, a ximnasta logrou, ademais do ouro da individual xeral, as medallas de bronce no salto, prata nas paralelas asimétricas e ouro no chan. En 1971, no Campionato Europeo, foi ouro no concurso xeral, no salto e no chan, seguida das pratas nas barras asimétricas e na barra fixa. No ano seguinte, na súa segunda participación olímpica, nos Xogos de Múnic, conquistou o seu terceiro individual xeral na súa terceira competición, alén de vencer a disputa por equipos e conquistar dúas medallas nas finais por aparatos (bronce no salto e prata no chan), no que foi superada pola súa compañeira de equipo Olga Korbut. No ano de 1973, na nova edición do Campionato Europeo, a atleta conquistou todas as medallas de ouro individuais, ademais de manter o bicampionato da competición. Xa en 1974, no Mundial de Varna, foron seis medallas nas seis probas disputadas para a ximnasta de 22 anos. A primeira, o ouro por equipos, foi seguida dun novo bicampionato no concurso xeral. Nas finais por aparellos, ouro no chan e na barra fixa, prata no salto e bronce nas paralelas asimétricas. Como consecuencia das súas presentacións e resultados, Ludmilla foi considerada o exemplo da ximnasia soviética na época: graciosa, elegante, de forma impecábel e técnica audaz.

No Campionato Europeo de 1975 conquistou un bronce no chan e non foi ao podio da individual xeral, vencido pola debutante romanesa Nadia Comăneci, mentres que a súa compañeira de equipo Nellie Kim, ficou coa prata. En cambio, na Copa do Mundo, a ximnasta logrou todas as medallas de ouro disputadas, alén de vencer a proba do salto, no Campionato Nacional Soviético. Na Copa do Mundo, disputada no estadio de Wembley, a súa interpretación nas asimétricas, marcaron o público como consecuencia da rotura dos cabos de suxeición. Trala presentación, as barras caeron mentres Tourischeva saudaba os xuízes.

O ano seguinte foi o seu último como profesional. Nel, a ximnasta disputou os Xogos de Montreal e acabou a súa participación con catro medallas. A primeira, de ouro, chegou no evento por equipos, seguida do bronce no concurso xeral (superada por Comaneci e Kim) e das pratas no salto e no chan, ambas as probas vencidas pola súa compatriota Nellie Kim.

(ela) nunca tivo as fazulas dalgunhas das súas rivais, mais pola serenidade, era suprema

David Hunn

Tourischeva tamén foi coñecida pola súa conduta deportiva. Durante os Xogos de Montreal, a ximnasta foi até a vencedora, Comăneci, para saudala persoalmente despois de que recibise a medalla de ouro no concurso xeral. En 1977, a soviética casou con Valeri Borzov, dúas veces medallista olímpico en 1972. No ano de 1981, foi elixida membro do Comité Técnico da Ximnasia Artística Feminina, da Federación Internacional de Ximnasia e comezou a traballar como adestradora en Ucraína, onde permanece como técnica. Entre as súas ximnastas, está a campioa olímpica Lilia Podkopayeva.

En 1998, Tourischeva foi introducida no International Gymnastics Hall of Fame.

Principais resultados

Ano	Evento	Individual xeral (All-Around)	Equipo
1967	Copa Soviética
1968	Copa Soviética
	Xogos Olímpicos
1969	Campionato Europeo
	Campionato Nacional Soviético
	Copa Soviética
1970	Campionato Mundial de Ximnasia Artística
	Campionato Nacional Soviético
	Copa Soviética
1971	Campionato Europeo
	Campionato Nacional Soviético
	Copa Soviética
1972	Campionato Nacional Soviético
	Xogos Olímpicos
	Copa Soviética
1973	Campionato Europeo
	Campionato Nacional Soviético
	Copa Soviética
1974	Campionato Mundial de Ximnasia Artística
	Campionato Nacional Soviético
	Copa Soviética
1975	Copa do Mundo
	Campionato Europeo
	Campionato Nacional Soviético
1976	Copa do Mundo
	Xogos Olímpicos

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Federación Internacional de Ximnasia
• Article from "Soviet Life"
• Full list of competitive results