Ludmilla Tourischeva
| Ludmilla Tourischeva | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 7 de outubro de 1952 |
| Grozni | |
| Nacionalidade | Unión Soviética |
| Alma máter | Rostov State Pedagogical University |
| Ocupación | ximnasta artística |
| Cónxuxe | Valeriy Borzov |
| Premios | Orde de Lenin, Bandeira Vermella do Traballo e Mestre Honorário de Desportos da União Soviética |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Ludmilla Ivanovna Tourischeva (en ruso: Людми́ла Ива́новна Тури́щева), nada en Grozni o 10 de setembro de 1952, é unha ex-ximnasta rusa que competiu pola Unión Soviética. Foi nove veces medallista olímpica (catro delas de ouro), once veces medallista en mundiais (oito ouros) e catorce veces en campionatos europeos (oito ouros). Tourischeva foi a única ximnasta en unir os títulos de campioa europea, mundial e olímpica, trala checa Vera Caslavska. Despois dela, só a ucraína Lilia Podkopayeva o logrou de novo.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Tourischeva fíxose ximnasta en 1965, aos trece anos de idade, e comezou a competir dous anos máis tarde, cando obtivo a súa primeira medalla na Copa Soviética, na que conquistou o ouro do concurso xeral, feito non repetido no ano seguinte, ao acabar a súa participación co bronce. Adestrada polo soviético Vladislav Rastorotsky, ex-técnico de Natalia Yurchenko, Ludmilla representou á Unión Soviética nas Olimpíadas da Cidade de México, competición en que conquistou a súa primeira medalla nun evento internacional importante, o ouro por equipos.
No ano seguinte, a ximnasta disputou outros tres campionatos. No Soviético, Ludmilla subiu ao podio catro veces: foi bronce na individual xeral e prata nas finais por aparellos do salto, barra fixa e chan. Na Copa Soviética, a atleta volvou á primeira posición perdida anteriormente e, deseguido, participou por primeira vez no Campionato Europeo. Nel, conqusitou a terceira posición do corcurso xeral, das barras asimétricas e do chan.
En 1970, Tourischeva converteuse na líder do equipo nacional soviético. Dende este ano até 1974, venceu todos os concursos xerais dos campionatos internacionais que tiveron lugar. No Mundial de Ljubljana, a ximnasta logrou, ademais do ouro da individual xeral, as medallas de bronce no salto, prata nas paralelas asimétricas e ouro no chan. En 1971, no Campionato Europeo, foi ouro no concurso xeral, no salto e no chan, seguida das pratas nas barras asimétricas e na barra fixa. No ano seguinte, na súa segunda participación olímpica, nos Xogos de Múnic, conquistou o seu terceiro individual xeral na súa terceira competición, alén de vencer a disputa por equipos e conquistar dúas medallas nas finais por aparatos (bronce no salto e prata no chan), no que foi superada pola súa compañeira de equipo Olga Korbut. No ano de 1973, na nova edición do Campionato Europeo, a atleta conquistou todas as medallas de ouro individuais, ademais de manter o bicampionato da competición. Xa en 1974, no Mundial de Varna, foron seis medallas nas seis probas disputadas para a ximnasta de 22 anos. A primeira, o ouro por equipos, foi seguida dun novo bicampionato no concurso xeral. Nas finais por aparellos, ouro no chan e na barra fixa, prata no salto e bronce nas paralelas asimétricas. Como consecuencia das súas presentacións e resultados, Ludmilla foi considerada o exemplo da ximnasia soviética na época: graciosa, elegante, de forma impecábel e técnica audaz.
No Campionato Europeo de 1975 conquistou un bronce no chan e non foi ao podio da individual xeral, vencido pola debutante romanesa Nadia Comăneci, mentres que a súa compañeira de equipo Nellie Kim, ficou coa prata. En cambio, na Copa do Mundo, a ximnasta logrou todas as medallas de ouro disputadas, alén de vencer a proba do salto, no Campionato Nacional Soviético. Na Copa do Mundo, disputada no estadio de Wembley, a súa interpretación nas asimétricas, marcaron o público como consecuencia da rotura dos cabos de suxeición. Trala presentación, as barras caeron mentres Tourischeva saudaba os xuízes.[1]
O ano seguinte foi o seu último como profesional. Nel, a ximnasta disputou os Xogos de Montreal e acabou a súa participación con catro medallas. A primeira, de ouro, chegou no evento por equipos, seguida do bronce no concurso xeral (superada por Comaneci e Kim) e das pratas no salto e no chan, ambas as probas vencidas pola súa compatriota Nellie Kim.
Tourischeva tamén foi coñecida pola súa conduta deportiva. Durante os Xogos de Montreal, a ximnasta foi até a vencedora, Comăneci, para saudala persoalmente despois de que recibise a medalla de ouro no concurso xeral.[2] En 1977, a soviética casou con Valeri Borzov, dúas veces medallista olímpico en 1972. No ano de 1981, foi elixida membro do Comité Técnico da Ximnasia Artística Feminina, da Federación Internacional de Ximnasia e comezou a traballar como adestradora en Ucraína, onde permanece como técnica. Entre as súas ximnastas, está a campioa olímpica Lilia Podkopayeva.[3]
En 1998, Tourischeva foi introducida no International Gymnastics Hall of Fame.[4]
Principais resultados[editar | editar a fonte]
| Ano | Evento | Individual xeral (All-Around) | Equipo | 
|
|
|
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1967 | Copa Soviética |  |
|||||
| 1968 | Copa Soviética |  |
|||||
| Xogos Olímpicos | |
||||||
| 1969 | Campionato Europeo | |
|
| |||
| Campionato Nacional Soviético | |
 |
|
| |||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1970 | Campionato Mundial de Ximnasia Artística | |
|
|
|
| |
| Campionato Nacional Soviético | |
| |||||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1971 | Campionato Europeo | |
|
|
|
| |
| Campionato Nacional Soviético | |
|
| ||||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1972 | Campionato Nacional Soviético | |
|
|
|||
| Xogos Olímpicos | |
|
|
| |||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1973 | Campionato Europeo | |
|
|
|
| |
| Campionato Nacional Soviético | |
|
|||||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1974 | Campionato Mundial de Ximnasia Artística | |
|
|
|
|
|
| Campionato Nacional Soviético | |
||||||
| Copa Soviética | |
||||||
| 1975 | Copa do Mundo | |
|
|
|
| |
| Campionato Europeo |
| ||||||
| Campionato Nacional Soviético | |
|
|||||
| 1976 | Copa do Mundo | |
|||||
| Xogos Olímpicos | |
|
|
|
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ And the steel was broken. Olympic Panorama, xullo-setembro de 1990. páx. 33 e 34. ISBN 0204-2177
- ↑ COMANECI, Nadia. Letters to a young gymnast. Basic Books, Nova York, 2003. ISBN 0-465-01276-0
- ↑ "Lilia Podkopayeva". GymMedia (en inglés). Consultado o 7 de decembro de 2008.
- ↑ "LUDMILLA TOURISCHEVA". International Gymnastics Hall of Fame (en inglés). Consultado o 20 de maio de 2009.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
|
