Lencería

Distintios tipos de lencería

Distintios tipos de bragas

Lencería é unha categoría de roupa principalmente feminina que inclúe roupa interior (principalmente sosténs), roupa de durmir e batas lixeiras. A elección da palabra adoita estar motivada pola intención de dar a entender que as pezas son atractivas, de moda ou ambas as dúas cousas.^{[Cómpre referencia]} Nunha enquisa de 2015 en EE. UU., o 75 % das mulleres e o 26 % dos homes informou de ter usado lencería sexy ao longo da súa vida.

A lencería está feita de tecidos lixeiros, elásticos, lisos, transparentes ou decorativos como seda, satén, licra, charmeuse, gasa , ou (especialmente e tradicionalmente) encaixe. Estes tecidos poden estar feitos de fibras naturais como a seda ou o algodón ou de fibras sintéticas como o poliéster ou o nailon.

Etimoloxía

A palabra lencería é unha palabra tomada directamente da lingua francesa, que significa roupa interior, e que se usa exclusivamente para prendas interiores femininas máis lixeiras. A palabra francesa na súa forma orixinal deriva da palabra francesa linge, que significa 'liño' ou 'roupa'. O uso informal suxire roupa visualmente atractiva ou incluso erótica. Aínda que a maioría da lencería está deseñada para ser usada por mulleres, algúns fabricantes agora deseñan lencería para homes.

Orixes

O concepto de lencería como unha peza de roupa interior visualmente atractiva desenvolveuse a finais do século XIX. Lady Duff-Gordon de Lucile foi unha pioneira no desenvolvemento de lencería que liberou ás mulleres de corsés máis restritivos. Durante a primeira metade do século XX, as mulleres usaban roupa interior por tres razóns principais: alterar a súa forma exterior (primeiro con corsés e máis tarde con faixas ou apertadores), por hixiene e por pudor. Antes da invención da crinolina, a roupa interior das mulleres adoitaba ser moi grande e voluminosa.

Durante o final do século XIX, os corsés fixéronse máis pequenos, menos voluminosos e máis estreitos e foron substituídos gradualmente polo apertador (suxeitador), patentado por primeira vez no século XX por Mary Phelps Jacob. Cando estalou a Primeira Guerra Mundial, as mulleres atopáronse ocupando os postos de traballo dos homes, creando unha demanda de roupa interior máis práctica. Os fabricantes comezaron a utilizar tecidos máis lixeiros e transpirables. En 1935, os sosténs foron actualizados con copas acolchadas para favorecer os peitos pequenos e, tres anos máis tarde, introducíronse os suxeitadores con armazón que daban un peito saliente. Tamén houbo unha volta a unha cintura pequena lograda con faixas. A muller dos anos 40 era delgada, pero tiña cadeiras curvilíneas e peitos puntiagudos e ben formados. Na década de 1960, a silueta feminina liberouse xunto cos costumes sociais. O aspecto era de peitos adolescentes, cadeiras delgadas e extrema delgadez. André Courrèges foi o primeiro en facer unha declaración de moda na cultura xuvenil cando a súa colección de 1965 presentaba figuras andróxinas e a imaxe dunha muller moderna cómoda co seu propio corpo.

A medida que avanzaba o século XX, a roupa interior fíxose máis pequena e máis axustada. Na década de 1960, os fabricantes de lencería como Frederick's of Hollywood comezan a dar glamour á lencería. A industria da lencería expandiuse no século XXI con deseños que se duplicaron como roupa de abrigo. Os franceses refírense a isto como "dessous-dessus", que significa algo parecido á roupa interior como roupa exterior.

Estrutura do mercado

Kelly Gale no 2014 Victoria's Secret Fashion Show

O mercado mundial de lencería en 2003 estimouse en 29.000 millóns de dólares, mentres que en 2005, os suxeitadores representaban o 56 por cento do mercado de lencería e os calzóns representaban o 29 por cento. Victoria's Secret, o maior vendedor polo miúdo de lencería dos Estados Unidos, opera case exclusivamente en América do Norte, pero o mercado europeo está fragmentado, coas predominantes Triumph International, DB Apparel. Tamén destacan as casas de lencería francesas, Chantelle e Aubade así como a galega Oysho.

Fetichismo

Máquinas expendedoras de bragas usadas no Xapón 2010.

Baixo o nome de lencería coñécense as tendencias eróticas fetichistas que apetecen á visión, tacto, deglutición... deste tipo de pezas interiores e íntimas (apertadores, bragas, ligas, calzóns, calcillas, tangas).

A súa principal función consiste en mostrar unha estética a persoa, tamén a hixiene, e a de conservar a calor. Ás veces, a función estética só queda en calidade de primaria, pero termina formando parte do fetichismo.

Este fetichismo pola lencería pode responder aos seguintes tipos:

1. Pracer a través da observación, o tacto etc. de pezas de lencería.
2. Pracer a través da observación, o tacto etc., de persoas comprando ou vestindo pezas de lencería. Dependendo da orientación sexual da persoa, preferiranse persoas dun mesmo sexo ou doutro.
3. Pracer ao vestir un mesmo as pezas de lencería. Ao tratarse de homes que atopan pracer en vestir con roupas femininas, fálase de "travestismo fetichista".

No mundo erótico e pornográfico, a lencería é a característica propia do punto 2 antes sinalado, pensada para a diversión dos homes que gozan vendo señoras con roupas interiores. Cando se realiza unha procura de publicacións ou páxinas web, o máis frecuente é atopar imaxes de damas exhibindo os seus corpos vestindo atrevidas picardías, ligas e pezas similares.

En moitas ocasións o fetichismo polas pezas interiores inclínase cara a pezas que xa foron estreadas pola persoa amada, ou sexualmente atractiva. Coñecido é o caso de fetichismo por lencería sucia, como poden ser suxeitos capaces de ter un orgasmo cheirando bragas sucias por ouriños.

En países onde está prohibida a difusión de erotismo e pornografía polas leis ou costumes, xa sexa en forma de imaxes por exemplo, teñen moita fama os catálogos de lencería, que na maioría dos casos son "unhas tapadeiras" para presentar modelos en poses provocativas e distintos graos de nudez. Adoitan enviarse por correo, a cobro revertido, e de xeito discreto sen identificar o contido. Así, no caso de ser descuberto, sempre queda a escusa de que se trata dun catálogo pero non dunha revista evidentemente pornográfica.

Entre os homes homosexuais, a inclinación máis frecuente polas roupas interiores aparece baixo o nome de "underpants" (calzóns) ou algunha das súas especialidades "boxer" ou "tanga".

Moitas das pezas interiores deixa ver ou mostra de forma explícita máis do que cobre. Este é un dos seus principais encantos que ata pode levar á excitación coa soa observación.

Léxico e tipoloxía

A continuación acompáñase unha lista de términos básicos de lencería feminina (pezas de roupa, técnicas, etc.);

• Apertador, máis comunmente coñecido como suxeitador, unha peza de roupa pechada que se usa para axudar a levantar e apoiar os peitos dunha muller.
• Basque, un corpiño ou abrigo axustado ao corpo.
• Bodi, é unha prenda de roupa interior dunha soa peza que cobre o tronco, pero non as extremidades
• Bodystocking, un body cinguido e transparente. Os bodystockings pódense usar sobre o torso, ou poden usarse sobre as coxas e o abdome.
• Bombacha, roupa interior holgada que se estende xusto por debaixo ou por riba do xeonllo. As bombachas foron usadas ​​durante varias décadas durante a primeira parte do século XX, pero hoxe non se usan moito.
• Bragas, un termo xenérico para a roupa interior que cobre os xenitais e ás veces as nádegas que se presentan de todas as formas, tecidos e cores, que ofrecen diferentes graos de cobertura. Tamén chamada combinación.
• Bustier, unha peza de vestir axustada que se usa para levantar o busto e dar forma á cintura.
• Calcetín, prendas ceñidas e elásticas que cobren os pés e as pernas.
• Camiseta para durmir, unha camisa destinada a ser usada para durmir. Adoita ser máis longa e frouxa que a camiseta media, e normalmente está feita de material máis suave.
• Camisola, sen mangas e que cobre a parte superior do corpo. As camisolas normalmente están construídas con materiais lixeiros e algunhas teñen "unha especie de apertador integrado".
• Camisón, unha peza de roupa para durmir que colga solta, pode variar dende a lonxitude da cadeira (picardías) ata o chan.
• Chemise, unha prenda interior dunha peza que ten a mesma forma que un vestido recto sen mangas. É semellante ao picardías, pero está máis preto das cadeiras.
• Corpiño, cobre o corpo dende o pescozo ata a cintura. Os corpiños adoitan ser de corte baixo na parte dianteira e altos nas costas e adoitan estar abrochados con cordóns ou ganchos. Os corpiños tamén se poden reforzar con aceiro ou óso para proporcionar un maior apoio ao peito.

Modelo con lencería nun desfile de moda

• Enagua, unha saia interior. As enaguas foron destacadas ao longo dos séculos XVI ao XX. Hoxe en día, as enaguas úsanse normalmente para engadir plenitude ás saias nas subculturas gótica e Lolita.
• Faixa, un tipo de prenda de base que se axusta á forma que rodea a parte inferior do tronco, que se estende por debaixo das cadeiras e que se usa a miúdo para dar forma ou apoio. Pódese usar por motivos estéticos ou médicos.
• Liga, úsase para manter as medias levantadas.
• Ligueiro, é unha prenda interior que serve para suxeitar as medias das mulleres e só se utiliza cun vestido ou saia.
• Medias, pezas que cobren as pernas, desde os pés ata a media polpa ou ata a media coxa
• Negligee, unha bata. Adoita ter a lonxitude ata o chan, aínda que tamén pode ser ata o xeonllo.
• Pantalón de claqué, un tipo de pantalón curto feito normalmente de encaixe, seda ou cetim.
• Pantys, son medias longas dos pés á cintura.
• Pettipants, un tipo de bombachas con volantes, que se asemellan a enaguas. Os pettipants son usados ​​máis comunmente polos bailaríns e as persoas que participan nas recreacións históricas.
• Picardías, un camisón curto, ou bata, destinado a roupa de noite para mulleres. Un estilo máis curto, adoita usarse con bragas. Os picardías adoitan ser folgados cunha cintura imperio e tirantes finos.
• Roupa interior, unha peza que se leva debaixo da roupa.
• Tanga, un tipo de bragas, caracterizadas por un anaco estreito de tea que pasa entre as nádegas e está unido a un banda arredor das cadeiras. Unha tanga ou un tanga pódese usar como parte inferior de bikini ou como roupa interior.
• Teddy, unha roupa interior que se asemella á forma dun traxe de baño dunha peza porque normalmente é sen mangas, e ás veces ata sen tirantes.
• Xustillo, un corpiño que se usa para moldear e dar forma ao torso. Este efecto conséguese normalmente mediante varillas, xa sexa de óso ou de aceiro.

Notas

Referencias

Véxase tamén

Bibliografía

• Quevedo, Gladys (2005). Lencería e Corsetería. Editorial Utilísima Multimedios ISBN 987-1143-87-7
• De Torres, Elena. Lencería de pel. Rialla editores, S.A. ISBN 84-95521-22-9

Outros artigos

• Roupa interior

Ligazóns externas

• Lenceria e sedución a lenceria e historia social
• Roupa, medias e lenceria : moda