José Casares Gil

José Casares Gil

Biografía
Nacemento	10 de marzo de 1866 Santiago de Compostela, España
Morte	21 de marzo de 1961 (95 anos) Santiago de Compostela, España
Procurador en Cortes
14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958 Lexislatura: V lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946 Lexislatura: I lexislatura das Cortes franquistas
Q57771833
1940 – 1958 ← Blas Cabrera Felipe – Alfonso Peña Boeuf (pt)  →
Membro da Asemblea Nacional Consultiva
10 de outubro de 1927 – 15 de febreiro de 1930
Vogal da Xunta para Ampliación de Estudos e Investigacións científicas
1907 –
Senador de España
Datos persoais
Educación	Universidade de Santiago de Compostela Universidade de Salamanca
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	farmacéutico, químico, político
Empregador	Universidade Complutense de Madrid
Membro de	Real Academia Nacional de Farmacia (1932–1961) Real Academia Nacional de Medicina (1918–1961) Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais (1913–1961) Asociación española para el progreso de las ciencias Unión Ibero-Americana Royal Academy of Sciences and Arts of Barcelona (en) Real Sociedade Española de Historia Natural Real Academia de Medicina de Cataluña
Premios
(1955)  Gran Cruz de la Orden Civil de Sanidad (1925)  Gran Cruz da Orde Civil de Alfonso XII

José Casares Gil, nado en Santiago de Compostela o 10 de marzo de 1866 e finado o 21 de marzo de 1961, foi un farmacéutico galego. Foi o precursor do desenvolvemento actual da Química en España.

Traxectoria

Pertencente a unha familia de profesores universitarios, licenciouse en farmacia en 1884 pola USC. En 1888 logrou a primeira cátedra de Análise Química e Técnica Física da Facultade de Farmacia de Barcelona, da que pasou á de Madrid en 1905. Estudou tamén ciencias, e organizou as ensinanzas básicas da carreira.

En 1896 foi a Múnic en viaxe de estudos, traballando baixo a dirección do profesor Adolph Baeyer. Alí puido coñecer as técnicas da investigación química, que tanto esplendor tiñan naquel entón en Alemaña. Foi condiscípulo entre outros de Richard Martin Willstätter, Heinrich Otto Wieland, cos que mantivo amizade e vencello toda a súa vida.

Estivo en París completando a súa formación con Henri Moissan, o descubridor do flúor e autor de técnicas de investigación en baixas e altas temperaturas. En 1899 viaxou a Nova York, onde traballou con Alexander Smidt na separación de metais nobres e terras raras.

De regreso á Universidade de Barcelona, pronunciou un célebre discurso de apertura do curso 1900-01, expoñendo o atraso das universidades do estado español, nas que, malia haber excelentes conferenciantes, non se producían achegas orixinais a unha ciencia que camiñaba a pasos axigantados.

Foi elixido académico da Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais o 6 de decembro de 1911, ingresando o 15 de xuño de 1913 cun discurso sobre a valencia química. Foi designado presidente o 24 de xaneiro de 1940, renunciando o 11 de xuño de 1958. En función deste posto, foi procurador en Cortes.

Na actualidade existe a Fundación José Casares Gil de amigos de la Real Academia Nacional de Farmacia.

Véxase tamén

Bibliografía

• Casares López, Román (1987). Recuerdos de una vida: José Casares Gil, Madrid (Monografías Beecham n.° 34).
• Díaz-Fierros, F.; Fraga, X. A.; Mato, A., eds. (2018). Álbum da ciencia: 30 nomes e as súas achegas. Santiago de Compostela: CCG. ISBN 978-84-92923-94-6. 
• Dicionario biográfico de Galicia. Ir Indo Edicións. 2010-2011. 

Ligazóns externas

• Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales de España (en castelán).
• Traxectoria na páxina de Biografias y Vida (en castelán).
• Bermejo Patiño, Manuel; Fandiño Veiga, Xosé Ramón (7/3/2013). "José Casares Gil". Álbum da Ciencia do Consello da Cultura Galega. 
• Gurriarán, Ricardo. "José Casares Gil". Álbum de Galicia do Consello da Cultura Galega. 
• Gurriarán, Ricardo. "José Casares Gil". Álbum da JAE do Consello da Cultura Galega.