José Calviño Domínguez
| José Calviño Domínguez | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | José Calviño Domínguez |
| Nacemento | século XIX |
| Lugar de nacemento | Lores |
| Falecemento | 23 de xaneiro de 1947 |
| Lugar de falecemento | Madrid |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | político, procurador e xornalista |
| Pai | Claudio Calviño Cobas |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
José Calviño Domínguez, nado en Lores (Meaño) e finado en Madrid o 23 de xaneiro de 1947,[1] foi un avogado e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Claudio Calviño Cobas e María Domínguez, e sobriño de José Calviño Cobas. Licenciado en Dereito pola Universidade de Santiago de Compostela (1913).[2] Foi nomeado Xuíz municipal de Meaño para o período 1918-1922,[3] pero renunciou ao cargo e estableceuse na Coruña como procurador en 1918.[4] Colaborou en Vida Gallega e El Ideal Gallego e na revista Vida e foi correspondente de El Pueblo Gallego na Coruña.[5] Presentouse ás eleccións municipais de 1920 como republicano, pero non foi elixido. Integrou a delegación da Irmandade Nazonalista Galega na Coruña dende a súa fundación en xaneiro de 1923.[6] Militante de Acción Republicana, en 1930 formou parte do Comité Executivo da Federación Republicana Gallega e participou no Pacto de Lestrobe. Coa proclamación da República foi nomeado gobernador civil de Lugo en abril de 1931, pasando en agosto a ser gobernador de Pontevedra e en outubro de Biscaia, onde permaneceu ata setembro de 1932, cando foi nomeado Director xeral de Administración civil (o 17 de setembro de 1932) e posteriormente Director Xeral de Beneficencia (o 6 de maio de 1933), posto do que dimitiu o 19 de setembro de 1933.
Integrado en Izquierda Republicana, foi elixido deputado do Fronte Popular pola provincia da Coruña nas eleccións xerais de 1936. Ao rematar a guerra civil exiliouse en Biarritz (Francia) onde foi detido pola Gestapo ao confundilo con José Calviño Ozores. Retornou a España pola fronteira de Irún, moi enfermo, a principios de xaneiro de 1947.[7] Finou en Madrid o 23 de xaneiro de 1947 e foi soterrado en Lores (Meaño).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con Dolores Iglesias Babé en 1923, e foi pai de María del Carmen (nacida en 1925) e Dolores Calviño Iglesias (nacida en 1927).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ La Voz de Galicia, 26-1-1947, p. 4.
- ↑ El Ideal Gallego, 14-22-1913, p. 3.
- ↑ El Correo de Galicia, 20-10-1917, p. 2.
- ↑ El Ideal Gallego, 1-2-1918, p. 3.
- ↑ El Pueblo Gallego, 29-11-1928, p. 1.
- ↑ Emilio Xosé Ínsua e Xurxo Martínez González (2018) Común temos a patria. Biografía dos irmáns Villar Ponte Xerais:Vigo, p. 293
- ↑ ABC, 12-1-1947, p. 25
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: José Calviño Domínguez  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Máiz, Bernardo (1988). Galicia na II República e baixo o franquismo. Vigo: Xerais. ISBN 84-7507-320-4.
- Serrallonga i Urquidi, Joan (2007). "El aparato provincial durante la Segunda República. Los gobernadores civiles, 1931-1939" (PDF). Hispania Nova (7). Consultado o 21 de xaneiro de 2013.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Artigos de José Calviño na revista Vida Arquivado 09 de febreiro de 2014 en Wayback Machine.
