Saltar ao contido

Jonás Gutiérrez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaJonás Gutiérrez

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento5 de xullo de 1983 Editar o valor en Wikidata (42 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Outros nomesGalgo Editar o valor en Wikidata
Altura185 cm Editar o valor en Wikidata
Peso78 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor en Wikidata
Período de actividade2001 Editar o valor en Wikidata -
Nacionalidade deportivaArxentina Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
LigaPremier League Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoExtremo esquerdo Editar o valor en Wikidata
Número deportivo18 Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de eventos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2001–2005   CA Vélez Sársfield 110(2)
2005–2008   RCD Mallorca 104(5)
2007–2011   Arxentina 22(1)
2008–2015   Newcastle United 205(12)
2014–2014→ cesión:  Norwich City Football Club 4(0)
2015–2016   Deportivo da Coruña 17(0)
2016–2017 Club Social y Deportivo Defensa y Justicia 29(0)
2017–2018   CA Independiente 24(0)
2018–2019 Club Social y Deportivo Defensa y Justicia 6(0)
2019–2021 Club Atlético Banfield 21(0)
2021–2021 Club Almagro 7(0)
Participou en
2010Mundial de Fútbol Suráfrica 2010 Editar o valor en Wikidata
Sitio webjonasgutierrez.com Editar o valor en Wikidata
Twitter: elgalgojonas FIFA: 198149 UEFA: 250006696 Editar o valor en Wikidata

Jonás Manuel Gutiérrez, nado en Sáenz Peña (Gran Buenos Aires) o 5 de xullo de 1983, é un futbolista arxentino, que xoga de centrocampista no Club Social y Deportivo Las Toninas, da liga do partido de La Costa. Desenvolveu a maior parte da súa carreira no fútbol europeo, destacando especialmente nas filas do Mallorca e o Newcastle. No conxunto inglés disputou 205 partidos, nos que marcou 12 goles e repartiu 27 asistencias.

Foi 22 veces internacional coa selección arxentina, coa que disputou o Mundial de 2010 en Suráfrica.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Vélez Sársfield

[editar | editar a fonte]

Naceu en Sáenz Peña, no partido de Tres de Febrero da provincia de Buenos Aires, sendo fillo de Ricardo Gutiérrez e Mónica Montore.[1] Antes de cumprir os dous anos sufriu a parálise da parte esquerda do seu corpo e trala recomendación médica de realizar deporte, súa nai apuntouno a unha escola de fútbol para nenos de tres anos.[2]

Anos máis tarde ingresou na canteira do Vélez Sársfield, debutando co primeiro equipo na Primeira División en 2001. Militou catro tempadas no primeiro equipo, co que disputou ademais do torneo de liga a Copa Mercosur, a Copa Libertadores e a Copa Suramericana. Durante esta época comezou a estudar a carreira de Paleontoloxía na Universidade Nacional de La Plata.[2]

Na súa última campaña en Vélez proclamouse campión do Torneo Clausura en 2005, sendo titular indiscutible no conxunto adestrado por Miguel Ángel Russo.[3]

Mallorca

[editar | editar a fonte]

As súas boas actuacións no seu país natal abríronlle as portas do fútbol europeo e en agosto de 2005 asinou como novo xogador do Mallorca, da Primeira División española, conxunto adestrado polo tamén arxentino Héctor Cúper.[4] Debutou na máxima categoría do fútbol español na sétima xornada, nun partido ante o Racing de Santander en Son Moix e axiña se asentou na titularidade, disputando dende o once inicial case todos os partidos restantes, ademais de sumar dous goles contra o Betis e o Atlético de Madrid. O equipo balear ocupou os postos baixos da clasificación durante toda a campaña, chegando a ir na última posición entre as xornadas 22 e 23, momento no que Cúper foi substituído por Gregorio Manzano,[5] pero acabou a liga na 13ª posición.

Na súa primeira campaña no Mallorca coincidiu cos tamén arxentinos Pereyra, Maciel, Peralta, Tuzzio e Pisculichi, sumándose na seguinte tempada Ibagaza, Maxi López e Trejo. Continuou como unha peza clave do conxunto de Manzano na súa segunda tempada, ata o punto de converterse no xogador máis destacado do equipo.[6] Disputou un total de 38 partidos, nos que marcou 3 goles, contribuíndo a conseguir a permanencia de xeito máis sinxelo que o ano anterior.[7] Nun encontro diante de Osasuna, no que marcou o segundo gol do seu equipo, celebrou a anotación colocando unha máscara de Spider-Man, celebración que repetiría en numerosas ocasións ao longo da súa carreira.[6]

Na tempada 2007/08 incorporáronse outros dous xogadores arxentinos (Lux e Scaloni) e o andaluz Dani Güiza, cuxos goles levaron o Mallorca ata a sétima praza da liga, o seu mellor resultado en sete anos. Foi a última tempada de Jonás Gutiérrez no club, etapa que se pechou cun total de 104 partidos e 5 goles.

En xuño de 2008 rescindiu unilateralmente o seu contrato co Mallorca, acolléndose ao artigo 17 da FIFA, que permitía que calquera xogador de entre 25 e 28 anos e que levase polo menos tres anos nun mesmo club podía deixalo unilateralmente.[8] A continuación asinou polo Newcastle inglés, club que case un ano despois tivo que pagar 2,6 millóns de euros ao Mallorca en concepto de indemnización, trala denuncia da entidade insular.[9]

Newcastle

[editar | editar a fonte]

Vestiu por primeira vez a camiseta do Newcastle o 17 de agosto de 2008, na primeira xornada da Premier League contra o Manchester United en Old Trafford, realizando un brillante partido e contribuíndo a lograr un empate ante o vixente campión de liga.[10] Disputou un total de 33 partidos oficiais durante a súa primeira campaña en Inglaterra, na que sufriu o descenso do seu equipo ao Championship.

Trala saída do extremo zurdo Damien Duff do club de Newcastle upon Tyne, Jonás Gutiérrez abandonou a súa posición habitual na banda dereita e pasou a xogar como extremo esquerdo, formando un efectivo flanco xunto ao valenciano José Enrique.[11] O 7 de novembro de 2009 marcou o seu primeiro gol no fútbol inglés, nun partido de liga contra o Peterborough, despois de percorrer medio campo co balón e zafarse de catro defensores rivais.[12] Sumou outros tres goles ao longo da tempada, así como oito asistencias, e foi elixido mellor da liga no mes de abril, axudando así ao equipo a se proclamar campión da categoría e regresar á Premier un só ano despois do seu descenso.[13]

Na tempada 2010/11 sumou 37 partidos na Premier League, con tres goles e cinco asistencias, e en setembro de 2011 renovou o seu contrato por catro anos máis.[14] Na 2011/12 pasou a xogar máis habitualmente no centro do campo, mantendo o seu bo nivel, e o equipo acadou o quinto posto en liga, clasificándose para a Europa League. Na seguinte campaña debutou en competición europea, chegando ata os cuartos de final, onde caeu ante o Benfica.

Cancro e cesión ao Norwich City

[editar | editar a fonte]

Ao remate da tempada 2012/13 foille detectado un cancro testicular, do que foi operado na Arxentina.[15][16] Ao seu regreso ao club, non contou para o adestrador Alan Pardew, polo que en xaneiro saíu cedido ao Norwich City, onde se reencontrou co seu antigo técnico Chris Hughton. Con todo, unha lesión muscular, así como a destitución de Hughton, limitaron a catro partidos o seu paso polo club de Norfolk.[2]

Regreso ao Newcastle

[editar | editar a fonte]

Tras xogar varios partidos co equipo sub-21, en febreiro de 2015 regresou ás convocatorias do primeiro equipo. Reapareceu sobre o céspede o 4 de marzo de 2015, nun partido de liga ante o Manchester United. Saltou ao terreo de xogo no minuto 65 como substituto de Ryan Taylor, sendo ovacionado polo público de St James' Park, e Fabricio Coloccini cedeulle inesperadamente o brazalete de capitán.[2] Na última xornada de liga contra o West Ham converteuse no heroe do equipo, dando unha asistencia no primeiro gol e marcando el mesmo o segundo para o 2-0 final co que o Newcastle asinou a permanencia na máxima categoría.[17][18] A pesar do seu papel na salvación do club e do seu status de lenda, a directiva decidiu non renovar o seu contrato.[19][20]

Deportivo da Coruña

[editar | editar a fonte]

O 4 de setembro de 2015 foi presentado polo Deportivo da Coruña, co que firmou por unha tempada.[21] Debutou co club galego na Primeira División na sétima xornada de liga ante o Granada, substituíndo na segunda metade ao uruguaio Jonathan Rodríguez.[22] Entrou rapidamente nos plans de Víctor Sánchez del Amo, pero unha lesión en novembro cortou a súa progresión.[23] Trala súa recuperación, o técnico preferiu a outros xogadores, polo que pechou o seu paso polo Deportivo con 15 partidos en liga e só tres titularidades (ademais de dúas na Copa do Rei).[23]

Defensa y Justicia (1ª etapa)

[editar | editar a fonte]

En setembro de 2016 regresou ao fútbol arxentino 11 anos despois, asinando como novo xogador do Defensa y Justicia. No club de Florencio Varela estivo ás ordes de Ariel Holan primeiro e Sebastián Beccacece despois, sendo titular habitual para ambos. Disputou 26 partidos de liga na tempada 2016/17, aos que sumou tres máis na Copa Suramericana.

Independiente

[editar | editar a fonte]

En xullo de 2017 trasladouse a Avellaneda, seguindo os pasos do adestrador Ariel Holan, e fichou por Independiente.[24] O equipo proclamouse uns meses despois campión da Copa Suramericana, pero Jonás Gutiérrez non puido disputar ningún minuto, ao ter xa participado nesa mesma edición do torneo co seu anterior club.[25] Si xogou no campionato de liga, no que sumou 20 partidos, así como unha breve aparición na Copa Libertadores de 2018.[25]

Defensa y Justicia (2ª etapa)

[editar | editar a fonte]

Para a tempada 2018/19 o corpo técnico do Independiente non contou cos seus servizos, polo que rescindiu o seu contrato co club e en xullo de 2018 regresou ao Defensa y Justicia.[26][27] Con todo, pouco despois da súa chegada sufriu a rotura do tendón rotuliano do seu xeonllo esquerdo, o que o afastou varios meses dos terreos de xogo.[28] Puido disputar só seis partidos co equipo de Florencio Varela (dous na liga, tres na Copa Suramericana e un na Copa Arxentina).

Banfield

[editar | editar a fonte]

En xuño de 2019 fichou por Banfield,[29] onde se fixo coa titularidade. Con todo, despois de só oito partidos, nun encontro ante Unión de Santa Fe no Florencio Sola sufriu unha segunda rotura do tendón rotuliano, quedando na estacada varios meses.[30] A pesar da súa lesión, o seu contrato foi renovado para unha segunda tempada.[31] Disputou un total de 21 encontros coa camiseta de Banfield, proclamándose subcampión da Copa Diego Armando Maradona, aínda que quedou no banco na final contra o Boca Juniors no estadio San Juan del Bicentenario.[32]

Almagro

[editar | editar a fonte]

En xullo de 2021 fichou polo Club Almagro de José Ingenieros, da Primeira Nacional, xogando así por primeira vez na súa carreira na segunda categoría do fútbol arxentino.[33] Xogou sete partidos con este equipo, o último deles Ferro Carril Oeste, e a continuación anunciou a súa retirada do fútbol, aos 38 anos de idade.[34]

Las Toninas

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2025, máis de tres anos despois de anunciar a súa retirada, volveu aos campos de fútbol como novo xogador do Club Social y Deportivo Las Toninas, da liga do partido de La Costa.[35]

Selección arxentina

[editar | editar a fonte]

Foi internacional coa selección arxentina sub-20, coa que se proclamou vencedor do Campionato Suramericano Sub-20 de 2003 no Uruguai.[36] O 7 de febreiro de 2007 debutou coa selección absoluta nun partido amigable contra Francia no Stade de France, no que Alfio Basile o colocou como titular.[37] Durante os seguintes anos sumou máis partidos internacionais, nos que xogou en ocasións como lateral dereito, debido ás presenzas no equipo de extremos como Lionel Messi, Maxi Rodríguez ou Ángel Di María.[38]

Foi convocado polo seleccionador e mito do fútbol arxentino Diego Armando Maradona para o Mundial de 2010, onde ocupou o lugar de Javier Zanetti no lateral dereito.[39] Foi titular nos dous primeiros partidos, contra Nixeria e Corea do Sur, recibindo un cartón amarelo en cada un, polo que perdeu o terceiro encontro ante Grecia, onde o seu posto foi ocupado por Nicolás Burdisso. Outro Nicolás, Otamendi, foi o lateral dereito titular nos oitavos de final contra México, entrando Jonás Gutiérrez nos minutos finais como substituto de Ángel Di María.[40] Non participou nos cuartos de final, onde o seu equipo caeu goleado por 4-0 pola Alemaña de Joachim Löw.[41]

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Vélez Sársfield
Newcastle
Independiente

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Furiosa contra el Newcastle, la mamá de Jonás Gutiérrez pensó en suicidarse frente al estadio" (en castelán). 24 de marzo de 2016. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Jonás Gutiérrez vuelve a jugar un año y medio después tras superar un cáncer" (en castelán). 5 de marzo de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  3. ↑ "Vélez Campeón Clausura 2005" (en castelán). 24 de xuño de 2019. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  4. ↑ "Jonás Gutiérrez, el quinto argentino del Mallorca" (en castelán). 10 de agosto de 2005. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  5. ↑ "Manzano regresa para tratar de salvar al Mallorca". As (en castelán). 15 de febreiro de 2006. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Moñino, Ladislao Javier (31 de maio de 2025). "Multifútbol" (en castelán). Consultado o 31 de maio de 2025. 
  7. ↑ "Gregorio Manzano. "La permanencia está asegurada"" (en castelán). 30 de abril de 2007. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  8. ↑ Jiménez, Jordi (3 de xuño de 2008). "Jonás se va acogiéndose al artículo 17 de la FIFA". As (en castelán). Consultado o 31 de maio de 2025. 
  9. ↑ "El Mallorca cobrará 2,6 millones por el traspaso de Jonás Gutiérrez". El Mundo (en castelán). 27 de abril de 2009. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  10. ↑ "Gutiérrez excels amid Newcastle web of intrigue". The Guardian (en inglés). 8 de novembro de 2008. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  11. ↑ "Jonas Gutierrez". BBC (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 2 de abril de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  12. ↑ "Newcastle 3 - 1 Peterborough". BBC (en inglés). 7 de novembro de 2009. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  13. ↑ "FUTBOL-Gutiérrez, con la mente en Mundial tras ascenso Newcastle" (en castelán). 6 de abril de 2010. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  14. ↑ "New Deal For Gutierrez" (en inglés). 27 de setembro de 2011. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  15. ↑ "Fútbol: la historia de Jonás Gutiérrez, el hombre que se curó del cáncer y salvó al Newcastle del descenso" (en castelán). 25 de maio de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  16. ↑ "Jonás Gutiérrez: “Cuando me confirmaron que era cáncer me fui a casa llorando”" (en castelán). 16 de setembro de 2014. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  17. ↑ "Newcastle cult hero Jonás Gutiérrez spotted busking in city" (en inglés). 30 de abril de 2025. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  18. ↑ "Fútbol: la historia de Jonás Gutiérrez, el hombre que se curó del cáncer y salvó al Newcastle del descenso". BBC (en castelán). 25 de maio de 2025. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  19. ↑ "Pese a salvarlos, Newcastle dejó libre a Jonás Gutiérrez" (en castelán). 29 de maio de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  20. ↑ "Newcastle dejó libre a Jonás Gutiérrez" (en castelán). 29 de maio de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  21. ↑ "Jonás Gutiérrez subraya en su presentación que la fuerza del Dépor tiene que ser el grupo". Deportivo da Coruña. 4 de setembro de 2015.  (en castelán)
  22. ↑ "Jonás Gutiérrez hizo su debut en Los Cármenes". Marca (en castelán). 3 de outubro de 2015. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Centeno, Alexandre (23 de maio de 2026). "Jonás Gutiérrez: «La oportunidad que me dio el Dépor no la olvidaré en la vida»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 31 de maio de 2025. 
  24. ↑ "Jonás Gutiérrez acordó su llegada a Independiente" (en castelán). 5 de xullo de 2017. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  25. ↑ 25,0 25,1 "El no-campeón infiltrado" (en castelán). 14 de decembro de 2017. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  26. ↑ "Gutiérrez: “Me molesta que digan que fueron frontales”" (en castelán). 22 de xullo de 2018. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  27. ↑ "Galgo, bienvenido nuevamente al Halcón" (en castelán). 13 de xullo de 2018. Arquivado dende o orixinal o 2 de marzo de 2022. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  28. ↑ "Las imágenes de la dura lesión de Jonás Gutiérrez en Defensa y Justicia-Banfield" (en castelán). 22 de agosto de 2018. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  29. ↑ "OFICIAL: Jonás Gutiérrez, nuevo jugador de Banfield" (en castelán). 19 de xuño de 2019. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  30. ↑ "Jonás Gutiérrez sufre un nuevo revés en su carrera" (en castelán). 8 de novembro de 2019. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  31. ↑ "Jonás Gutierrez renovó con Banfield" (en castelán). 19 de outubro de 2020. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  32. ↑ "Por penales, Boca se queda con la Copa Diego Maradona" (en castelán). 18 de xaneiro de 2021. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2021. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  33. ↑ "Jonás Gutiérrez firmó con Almagro y jugará en la Primera Nacional" (en castelán). 23 de xullo de 2021. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  34. ↑ "Se retira Jonás Gutiérrez" (en castelán). 16 de novembro de 2021. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  35. ↑ "Las Toninas, el club costero de "50 socios" que se revolucionó por Jonás Gutiérrez" (en castelán). 1 de febreiro de 2025. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  36. ↑ "Sudamericano sub-20 (2003)". Asociación Uruguaia de Fútbol (en castelán). Consultado o 31 de maio de 2025. 
  37. ↑ "La Selección logró el primer triunfo de la era Basile" (en castelán). 7 de febreiro de 2007. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  38. ↑ "Harper: Bizarre to see Gutierrez at right-back" (en inglés). 19 de xuño de 2020. Arquivado dende o orixinal o 17 de setembro de 2014. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  39. ↑ ""Me quedé con las ganas de jugar mi último Mundial"" (en castelán). 15 de xullo de 2010. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  40. ↑ "Argentina ratifica favoristismo al vencer 3-1 a México" (en castelán). 27 de xuño de 2010. Consultado o 31 de maio de 2025. 
  41. ↑ "Sudáfrica 2010: el día en el que Alemania anuló al equipo de Maradona" (en castelán). 3 de xullo de 2023. Consultado o 31 de maio de 2025. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Obtido de «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jonás_Gutiérrez&oldid=7130139»