John Dewey

John Dewey

Biografía
Nacemento	20 de outubro de 1859 Burlington, Estados Unidos de América
Morte	1 de xuño de 1952 (92 anos) Nova York, Estados Unidos de América
Lugar de sepultura	Universidade de Vermont 44°28′48″N 73°11′57″O
Presidente da Asociación Americana de Psicoloxía
1899 – 1899
Datos persoais
Residencia	Estados Unidos de América
Relixión	Religious humanism (en)
Educación	Universidade Johns Hopkins Universidade de Vermont Burlington High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía e Filosofía da educación
Ocupación	filósofo, sindicalista, esteticista, mestre, sociólogo, pedagogo, catedrático, psicólogo, escritor
Empregador	Universidade de Chicago Universidade Columbia Universidade de Míchigan Universidade de Minnesota (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (1910–) Phi Beta Kappa American Psychological Association Sociedade Filosófica Estadounidense
Alumnos	Robert Bruce Raup (en) , Lilla Belle Pitts (pt) e Nuri Ja'far (en)
Obra
Obras destacables (1899) The School and Society (en) (1916) Democracy and Education (en) (1927) The Public and its Problems (en) (1934) Art as Experience (pt) (1938) Experience and Education (en)
Doutorando	Hu Shi (pt)
Familia
Pai	Capt. Archibald Sprague Dewey
Irmáns	Davis Rich Dewey
Premios
(1951)  doutor honoris causa pola Universidade Nacional Autónoma de México (1930)  doutor honoris causa pola Universidade de París (1925)  Carus Lectures (en)
Descrito pola fonte	Encyclopedia of Political Theory (2010 ed.) (en) , (sec:Dewey, John (1859-1952), p.382-385) Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Дьюи Джон) Obálky knih,

Selo americano coa imaxe de John Dewey

John Dewey, nado en Burlington (Vermont) o 20 de outubro de 1859 e finado en Nova York o 1 de xuño de 1952, foi un filósofo, psicólogo e pedagogo estadounidense.

Traxectoria

John Dewey foi fillo de Archibald Sprague Dewey e Lucina Artemisa Rich. A súa nenez e adolescencia está marcada polo calvinismo da súa nai e o gusto pola literatura británica do seu pai. Dewey volveuse un ávido lector de periódicos progresistas, cuxos colaboradores propuñan distintas versións do evolucionismo: o positivismo e o agnosticismo. Máis tarde graduouse en Artes na Universidade de Vermont e doutorouse en filosofía na Universidade Johns Hopkins.

Coñeceu á que foi a súa muller, Harriet Alice Chipman, entre os seus primeiros alumnos en Míchigan. Casaron o 28 de xullo de 1886 e tiveron sete fillos. Deixou Míchigan para aceptar a cátedra de filosofía en Minnesota pero ao pouco tempo regresou para facerse cargo da dirección da Universidade de Míchigan.

Orientación filosófica

Para Dewey ten moita importancia a experiencia nun dobre sentido, por unha parte ensaiar e por outra experimentar. A experiencia é clave para comprender a realidade, pois comprende tanto a proba coma o coñecemento. Relaciona a verdade ou valor co que se ensaia e o seu resultado. A experiencia non conduce a verdades e valores absolutos e definitivos. Ensaiar é unha invasión do futuro e os resultados están ocultos pola néboa da incerteza.

Dewey relaciona a prioridade da continuidade social coa necesidade da flexibilidade do individuo, xa que afirma que a experiencia colectiva dunha sociedade democrática é a fonte para resolver problemas futuros.

O primeiro criterio para establecer unha meta da educación é que debe nacer das actividades propias do neno. O neno nunca debe permitir que a súa elección do fin se converta nun proxecto ríxido. Os fins deben ser medios elásticos para tratar diferentes circunstancias. Dewey critica os fins educativas doutros pedagogos. Di que os mestres impoñen aos nenos fins educativos sen consultalos, pero as metas que son impostas polos mestres son impostas polos seus superiores. Tamén afirma que a educación abstracta non ten fins. Só as persoas teñen fins e téñennos porque se encontran comprometidos nas actividades concretas da vida e deben asumir o labor de guialas ata unha conclusión.

Dewey a pesar disto cre necesarios os fins e despois de analizar a natureza da educación conclúe que esta é un proceso de desenvolvemento. Preocupoulle que o desenvolvemento estivera subordinado a unha fin inflexible e estática.

Teoría pedagóxica

Dewey, comprometido coa reforma pedagóxica, trata de buscar un lugar intermedio entre dúas escolas de pedagoxía en conflito. O punto de vista de William Torrey Harris que sostén que os nenos debían ser instruídos na sabedoría acumulada pola humanidade mentres que G. Stanley Hall argumenta que o contido é secundario con respecto á expresión natural dos impulsos. Defendeu que a educación debe adaptarse tanto aos estados evolutivos do neno como á contorna do neno fóra da clase. O seu método de abstraer os mellores elementos dos puntos de vista opostos e reconstruír a partir deles novas alternativas converteuse máis tarde no seu selo distintivo.

Pensaba que a educación tradicional era autoritaria e que se fundaba en que o alumno tiña necesariamente que depender da mente e vontade doutro. O que o fixo foi crear unha nova escola, a chamada "Escola de Dewey" establecida en 1892 en Chicago, que tomou como punto de partida actividades ordinarias nas que esta comprometido.

A fin desta escola non é extraer ao neno dalgún medio ou desenvolvelo de acordo con algún modelo distante, senón axudalo a resolver os problemas que se ían presentando dentro do ambiente físico e social que o rodea.

Os contidos escolares son un instrumento que axuda ao neno. Por iso os primeiros anos de educación baséanse nas necesidades do neno, a lectura e a escritura eran sinxelos instrumentos. Dewey sostén que o defecto da educación antiga é que separan o saber do facer.

Os factores que motivan as ideas pedagóxicas son: a democracia, a Revolución Industrial e a ciencia moderna.

Obras

Ademais de ser moi prolífico publicando, Dewey tamén formou parte dos consellos de administración de publicacións científicas como Sociometry (consello asesor, 1942) e Journal of Social Psychology (consello editorial, 1942), ademais de ter postos noutras publicacións como New Leader (editor colaborador, 1949).

Neste artigo, preséntase unha selección das súas publicacións:

• "The New Psychology", Andover Review, 2, 278–89 (1884)
• Psychology (1887)
• Leibniz's New Essays Concerning the Human Understanding (1888)
• "The Ego as Cause" Philosophical Review, 3, 337–41 (24 de xuño de 1894)
• The Reflex Arc Concept in Psychology (1896)
• My Pedagogic Creed (1897)
• The School and Society (1899)
• The Child and the Curriculum (1902)
• The Relation of Theory to Practice in Education (1904)
• The Postulate of Immediate Empiricism (1905)
• Moral Principles in Education (1909), The Riverside Press Cambridge, Project Gutenberg
• How We Think (1910)
• German Philosophy and Politics (1915)
• Democracy and Education: an introduction to the philosophy of education (1916)
• Reconstruction in Philosophy (1919)
• Letters from China and Japan (1920) online
• China, Japan and the U.S.A. (1921) online
• Human Nature and Conduct, audiolibro no dominio público en LibriVox, An Introduction to Social Psychology (1922) Parts 1–4
• Experience and Nature (1925)
• The Public and its Problems (1927)
• The Quest for Certainty, Gifford Lectures (1929)
• The Sources of a Science of Education (1929), The Kappa Delta Pi Lecture Series
• Individualism Old and New (1930)
• Philosophy and Civilization (1931)
• Ethics, second edition (with James Hayden Tufts) (1932)
• Art as Experience (1934)
• A Common Faith (1934)
• Liberalism and Social Action (1935)
• Experience and Education (1938)
• Logic: The Theory of Inquiry (1938)
• Freedom and Culture (1939)
• Theory of Valuation (1939). ISBN 0-226-57594-2
• Knowing and the Known (1949)
• Unmodern Philosophy and Modern Philosophy ISBN 0809330792 (perdida en 1947, finalmente publicada en 2012)
• Lectures in China, 1919-1920 (perdida, publicada finalmente en 1973)