International Commision of Jurists
| International Commision of Jurists | |
|---|---|
 | |
| Acrónimo | ICJ |
| Tipo | organización e federação sindical |
| Data de fundación | 1952 |
| Premios | United Nations Prize in the Field of Human Rights, premio europeo dos Dereitos Humans, Premio Erasmus e Light of Truth Award |
| Sede | Xenebra |
| País | Suíza |
| Na rede | |
| https://www.icj.org/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A Comisión Internacional de Xuristas (CIX en galego, CIJ polas siglas en portugués e castelán, ou ICJ polas siglas en inglés International Commision of Jurists, non confundir co Tribunal Internacional de Xustiza, tamén ICJ, International Court of Justice) é unha organización non gobernamental internacional de dereitos humanos, fundada en 1952.
Obxectivos[editar | editar a fonte]
A CIX - ICJ ten como obxectivo garantir o desenvolvemento progresivo e a aplicación efectiva dos dereitos humanos internacionais e do dereito internacional humanitario; garantir a realización dos dereitos civís, culturais, económicos, políticos e sociais; salvagardar a separación de poderes; e garantir a independencia do poder xudicial e da avogacía.[1]
Estrutura[editar | editar a fonte]
É un grupo permanente de 60 xuristas eminentes, entre eles xuíces, avogados e académicos, que traballan para desenvolver normas nacionais e internacionais de dereitos humanos a través da lei. Os comisarios son coñecidos pola súa experiencia, coñecementos e compromiso fundamental cos dereitos humanos. A composición da Comisión pretende reflectir a diversidade xeográfica do mundo e os seus numerosos sistemas xurídicos.
A Comisión conta co apoio dun Secretariado Internacional con sede en Xenebra, Suíza, e formado por avogados procedentes dunha ampla gama de xurisdicións e tradicións xurídicas. A Secretaría e a Comisión realizan labores de promoción e políticas destinadas a reforzar o papel dos avogados e xuíces na protección e promoción dos dereitos humanos e do estado de dereito.
Ademais, a CIX ten seccións nacionais e afiliados en máis de 70 países. Dado o enfoque xurídico do traballo da CIJ, a pertenza a estas seccións procede principalmente da avogacía.
O actual presidente da CIX é o profesor Robert Goldman. Entre os antigos presidentes figuran Sir Nigel Rodley (2012-2017), ex-membro do Comité de Dereitos Humanos da ONU, o profesor Pedro Nikken (2011-2012) e Mary Robinson (2008-2011), ex Alto Comisionado da ONU para os Dereitos Humanos e presidenta de Irlanda.
Historia[editar | editar a fonte]
O CIJ foi creado no Berlín da RFA para "investigar os abusos contra os dereitos humanos da zona soviética", financiado inicialmente parcialmente pola Axencia Central de Intelixencia (CIA) a través do American Fund for Free Jurists, pero ao parecer o papel da CIA non era coñecido pola maioría dos membros da CIX.[2] Fundadores estadounidenses como Allen Dulles e John J. McCloy concibírono como un contraposto á Asociación Internacional de Avogados Demócratas, que fora creada por avogados franceses de esquerda con conexión coa resistencia francesa.[3] :62
O ex-oficial da CIA Philip Agee considerou que a CIX foi "creada e controlada pola CIA para operacións de propaganda".[4] O financiamento da CIA fíxose público en 1967, pero a organización sobreviviu ás revelacións tras un período de reformas baixo o cargo do secretario xeral Seán MacBride e a través do financiamento da Fundación Ford.[2] [3] O propio MacBride estivo implicado no financiamento da CIA, segundo informou o goberno estadounidense.[5]
Tamén na década de 1960 publicou un informe titulado El Estado de Derecho en España no que se concluíu a inexistencia dun Estado de Dereito e liberdades na España franquista, que daquela aspiraba a entrar na CEE e non o conseguiu.[6]
De 1970 a 1990, Niall MacDermot foi secretario xeral, e tentou afastar o ICJ da súa asociación coa CIA, á fronte do movemento internacional de dereitos humanos. [7]
En 1978, a CIX creou o Centre for the Independence of Judges and Lawyers (CIJL) que xogou un papel na formulación e adopción dos Principios Básicos da ONU sobre a Independencia do Poder Xudicial.
En 1986, a CIX reuniu un grupo de distinguidos expertos en dereito internacional para considerar a natureza e o alcance das obrigas dos Estados partes no Pacto Internacional de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais. A reunión foi testemuña do nacemento dos Principios de Limburgo sobre a Aplicación do Pacto Internacional de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais, que seguen a guiar o dereito internacional no ámbito dos dereitos económicos, sociais e culturais.
Na década de 1990 producíronse diversos desenvolvementos internacionais como resultado de iniciativas da CIX. Entre elas figuraban a Declaración da ONU sobre a protección de todas as persoas contra as desaparicións forzadas e a recomendación do Programa de Acción da Conferencia Mundial de Dereitos Humanos de Viena para traballar na creación dunha Corte Penal Internacional. Este foi o resultado directo dunha conferencia internacional sobre a impunidade, organizada pola CIJ baixo os auspicios das Nacións Unidas en 1992. En novembro de 2006, a CIX celebrou unha reunión internacional en Yogyakarta polos dereitos LGBT e publicou os Principios de Yogyakarta en marzo de 2007.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
A CIX foi galardoada co primeiro Premio de Dereitos Humanos do Consello de Europa en 1980, o Premio Wateler da Paz da Fundación Carnegie en 1984, o Premio Erasmus do Paremium Fundación Erasmianum en 1989 e o Premio de Dereitos Humanos das Nacións Unidas en 1993.
A CIX tamén foi designada en 1987 como o Mensaxeiro da Paz da Asemblea Xeral das Nacións Unidas como parte do seu Ano Internacional da Paz.
A Comisión Internacional de Xuristas ten carácter consultivo co Consello Económico e Social das Nacións Unidas (ECOSOC), a Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO), o Consello de Europa e a Unión Africana. A CIX tamén mantén relacións de cooperación con varios organismos da Organización de Estados Americanos.
A CIX tamén iniciou a redacción do conxunto de Principios para a Protección e Promoción dos Dereitos Humanos a través da Acción de Loita contra a Impunidade e os Principios e Directrices Básicas sobre o Dereito a Recurso e Reparación das Vítimas de Violacións dos Dereitos Humanos Internacional e do Dereito Humanitario, ambos examinados na Comisión de Dereitos Humanos da ONU e tamén recibíu o Premio das Nacións Unidas no campo dos dereitos humanos en 1993.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Sobre la CIJ". International Commission of Jurists (en castelán). Consultado o 2023-08-30.
- ↑ 2,0 2,1 "ICJ Global".
- ↑ 3,0 3,1 Dezalay, Yves; Garth, Bryant G. (2010-02-15). The Internationalization of Palace Wars: Lawyers, Economists, and the Contest to Transform Latin American States (en inglés). University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-14427-6.
- ↑ Philip Agee, Inside the Company: CIA Diary, Allen Lane, 1975, p 611.
- ↑ "Peter Benenson". The Independent (en inglés). 2005-02-28. Consultado o 2023-08-30.
- ↑ "La tortura en la España contemporánea - Catarata". www.catarata.org (en castelán). Consultado o 2023-08-30.
- ↑ Iain Guest, Behind the disappearances: Argentina's dirty war against human rights and the United Nations, University of Pennsylvania Press, 1990, ISBN 0-8122-1313-0, ISBN 978-0-8122-1313-3 p 111.
Ver tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- NGOs and the Universal Declaration of Human Rights: a Curious Grapevine. 2001. ISBN 0-312-23886-X. Ed. Macmillan.
- The International Commission of Jurists: Global Advocates for Human Rights. 1994. ISBN 0-8122-3254-2. University of Pennsylvania Press.
