Eduardo o Confesor: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Banjo (conversa | contribucións)
110.001 edicións
Sen resumo de edición
Recuperando 1 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2
Liña 34: Liña 34:
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>A numeración dos monarcas ingleses comeza de novo despois da [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]], o que explica por que os numerais asignados aos reis ingleses chamados Eduardo comenzan con [[Eduardo I de Inglaterra]] e non inclúen a Eduardo el confesor (que foi o terceiro rei Eduardo).</ref><ref>O seu, [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], era da casa de Godwin. [[Edgar Atheling]], o herdeiro lexítimo de Eduardo, foi proclamado rei despois da [[batalla de Hastings]] en 1066, pero nunca gobernou e foi deposto despois de oito semanas.</ref>
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>A numeración dos monarcas ingleses comeza de novo despois da [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]], o que explica por que os numerais asignados aos reis ingleses chamados Eduardo comenzan con [[Eduardo I de Inglaterra]] e non inclúen a Eduardo el confesor (que foi o terceiro rei Eduardo).</ref><ref>O seu, [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], era da casa de Godwin. [[Edgar Atheling]], o herdeiro lexítimo de Eduardo, foi proclamado rei despois da [[batalla de Hastings]] en 1066, pero nunca gobernou e foi deposto despois de oito semanas.</ref>


Eduardo foi o sucesor de [[Canuto Hardeknut]], fillo de [[Canuto o Grande]], e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos [[normandos]], comandados por [[Guillerme I de Inglaterra|Guillerme o Conquistador]], durante a [[batalla de Hastings]].<ref>{{Cita web|url=http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|título=King Harold of Wessex|data-acceso=09 de outubro de 2018|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20140220170639/http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|dataarquivo=20 de febreiro de 2014|urlmorta=si}}</ref>
Eduardo foi o sucesor de [[Canuto Hardeknut]], fillo de [[Canuto o Grande]], e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos [[normandos]], comandados por [[Guillerme I de Inglaterra|Guillerme o Conquistador]], durante a [[batalla de Hastings]].<ref>{{Cita web|url=http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|título=King Harold of Wessex|data-acceso=09 de outubro de 2018|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20140220170639/http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|dataarquivo=20 de febreiro de 2014|urlmorta=yes}}</ref>


Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, para eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]] que aconteceu pouco despois da súa morte.<ref name="DNB">Barlow, Frank. [http://www.oxforddnb.com/view/article/8516 «Edward the Confessor»] (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography'', 2004.</ref><ref>Rex, Peter (2008). ''King and Saint: The Life of Edward the Confessor'', The History Press, p. 224.</ref> Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica unha retirada das responsabilidades».<ref>Mortimer, ''Edward the Confessor'', p. 29.</ref>
Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, para eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]] que aconteceu pouco despois da súa morte.<ref name="DNB">Barlow, Frank. [http://www.oxforddnb.com/view/article/8516 «Edward the Confessor»] (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography'', 2004.</ref><ref>Rex, Peter (2008). ''King and Saint: The Life of Edward the Confessor'', The History Press, p. 224.</ref> Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica unha retirada das responsabilidades».<ref>Mortimer, ''Edward the Confessor'', p. 29.</ref>

Revisión como estaba o 7 de agosto de 2020 ás 18:09

Modelo:Ficha de nobre Eduardo o Confesor, coñecido tamén como san Eduardo o Confesor, nado en 1003 e finado o 5 de xaneiro de 1066, foi rei de Inglaterra entre 1042 e 1066. Fillo de Etelredo II o Indeciso e Emma de Normandía, foi un dos últimos reis anglosaxóns de Inglaterra e é xeralmente considerado como o último rei da casa de Wessex.[1][2]

Eduardo foi o sucesor de Canuto Hardeknut, fillo de Canuto o Grande, e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por Haroldo Godwinson, que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos normandos, comandados por Guillerme o Conquistador, durante a batalla de Hastings.[3]

Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, para eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola conquista normanda que aconteceu pouco despois da súa morte.[4][5] Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica unha retirada das responsabilidades».[6]

A Eduardo chámaselle confesor no sentido de confesor da fe, como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu unha vida santa pero que non foi un mártir, en latín: S. Eduardus Confesor rex Anglorum, en contraposición a S. Eduardus Martyr rex Anglorum.[7] Foi canonizado polo papa Alexandre III en 1161 e é conmemorado o 13 de outubro pola Igrexa de Inglaterra e a Igrexa católica en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei Eduardo III adoptou como patrón a san Xurxo aproximadamente en 1350.[8]

Notas

  1. ↑ A numeración dos monarcas ingleses comeza de novo despois da conquista normanda, o que explica por que os numerais asignados aos reis ingleses chamados Eduardo comenzan con Eduardo I de Inglaterra e non inclúen a Eduardo el confesor (que foi o terceiro rei Eduardo).
  2. ↑ O seu, Haroldo Godwinson, era da casa de Godwin. Edgar Atheling, o herdeiro lexítimo de Eduardo, foi proclamado rei despois da batalla de Hastings en 1066, pero nunca gobernou e foi deposto despois de oito semanas.
  3. ↑ "King Harold of Wessex". Arquivado dende o orixinal o 20 de febreiro de 2014. Consultado o 09 de outubro de 2018. 
  4. ↑ Barlow, Frank. «Edward the Confessor» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography, 2004.
  5. ↑ Rex, Peter (2008). King and Saint: The Life of Edward the Confessor, The History Press, p. 224.
  6. ↑ Mortimer, Edward the Confessor, p. 29.
  7. ↑ Rex, p. 226
  8. ↑ Summerson, Henry (2004). «Saint George» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography.

Véxase tamén

Eduardo o Confesor
Nacemento: c. 1003 Falecemento: 4 ou 5 de xaneiro de 1066


Títulos Reais
Precedido por
Harthacnut


Rei dos Ingleses
1042–1066 		Sucedido  por
Haroldo Godwinson
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardo_o_Confesor&oldid=5553805»