Eduardo o Confesor: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
{{enuso}}
{{enuso}}
{{Ficha de nobre
⚫
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>La numeración de los monarcas ingleses comienza nuevamente después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Conquista_normanda_de_Inglaterra conquista normanda], lo que explica por qué los numerales asignados a los reyes ingleses llamados Eduardo comienzan con [//es.wikipedia.org/wiki/Eduardo_I_de_Inglaterra Eduardo I de Inglaterra] y no incluyen a Eduardo el confesor (que fue el tercer rey Eduardo).</ref><ref>Su sucesor, [//es.wikipedia.org/wiki/Haroldo_II_de_Inglaterra Haroldo Godwinson], era de la casa de Godwin. [//es.wikipedia.org/wiki/Edgar_Atheling Edgar Atheling], el heredero legítimo de Eduardo, fue proclamado rey después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Batalla_de_Hastings batalla de Hastings] en 1066, pero nunca gobernó y fue depuesto después de ocho semanas.</ref>
|nome = Eduardo o Confesor
|título = [[Rei de Inglaterra]]
|imaxe = Bayeux_Tapestry_scene1_EDWARD_REX.jpg
|tamaño de imagen =
|epígrafe =
|reinado = [[8 de xuño]] de [[1042]] - [[5 de xaneiro]] de [[1066]]
|coroación = [[3 de abril]] de [[1043]]
|outros títulos =
|nome completo =
|data de nacemento = c. 1003
|lugar de nacemento = [[Islip (Oxfordshire)|Islip]], [[Oxfordshire]], [[Inglaterra]]
|data de defunción = [[5 de xaneiro]] de [[1066]]
|lugar de defunción = [[Londres]], [[Inglaterra]]
|lugar de enterro = [[Abadía de Westminster]]
|relixión = [[Igrexa católica|Catolicismo]]
|predecesor = [[Canuto Hardeknut]]
|rexente =
|sucesor = [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo o Saxón]]
|suc-tipo =
|herdeiro =
|consorte = [[Edith de Wessex]]
|cónxuxe =
|descendencia =
|enlace =
|casa real = [[Casa de Wessex]]
|dinastía =
|himno real =
|pai = [[Etelredo II o Indeciso]]
|nai = [[Emma de Normandía]]
|residencia =
|escudo =Royal Arms of Edward the Confessor.svg
}}
⚫
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>A numeración dos monarcas ingleses comeza de novo despois da [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]], o que explica por que os numerais asignados aos reis ingleses chamados Eduardo comenzan con [[Eduardo I de Inglaterra]] e non inclúen a Eduardo el confesor (que foi o terceiro rei Eduardo).</ref><ref>O seu, [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], era da casa de Godwin. [[Edgar Atheling]], o herdeiro lexítimo de Eduardo, foi proclamado rei despois da [[batalla de Hastings]] en 1066, pero nunca gobernou e foi deposto despois de oito semanas.</ref>


Eduardo foi o sucesor de [[Canuto Hardeknut]], fillo de [[Canuto o Grande|Canoto o Grande]], e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos [[normandos]], comandados por [[Guillerme I de Inglaterra|Guillerme o Conquistador]], durante a [[batalla de Hastings]].<ref>{{Cita web|url=http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|título=King Harold of Wessex}}</ref>
Eduardo foi o sucesor de [[Canuto Hardeknut]], fillo de [[Canuto o Grande]], e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por [[Haroldo II de Inglaterra|Haroldo Godwinson]], que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos [[normandos]], comandados por [[Guillerme I de Inglaterra|Guillerme o Conquistador]], durante a [[batalla de Hastings]].<ref>{{Cita web|url=http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/MEDharold.htm|título=King Harold of Wessex}}</ref>


Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, paira eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]] que aconteceu pouco despois da súa morte.<ref name="DNB">Barlow, Frank. [http://www.oxforddnb.com/view/article/8516 «Edward the Confessor»] (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography'', 2004.</ref><ref>Rex, Peter (2008). ''King and Saint: The Life of Edward the Confessor'', The History Press, p. 224.</ref> Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica una retirada das responsabilidades».<ref>Mortimer, ''Edward the Confessor'', p. 29.</ref>
Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, paira eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola [[Conquista normanda de Inglaterra|conquista normanda]] que aconteceu pouco despois da súa morte.<ref name="DNB">Barlow, Frank. [http://www.oxforddnb.com/view/article/8516 «Edward the Confessor»] (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography'', 2004.</ref><ref>Rex, Peter (2008). ''King and Saint: The Life of Edward the Confessor'', The History Press, p. 224.</ref> Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica unha retirada das responsabilidades».<ref>Mortimer, ''Edward the Confessor'', p. 29.</ref>


A Eduardo chámaselle confesor no sentido de [[Confesor de la fe|confesor da fe]], como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu una vida santa pero que non foi un mártir, en [[Lingua latina|latín]]: ''S. Eduardus Confesor rex Anglorum'', en contraposición a S. Eduardus [[Mártir|Martyr]] rex Anglorum.<ref name="Rex, p. 226">Rex, p. 226</ref> Foi canonizado polo papa [[Alexandre III, papa|Alexandre III]] en 1161 e é conmemorado o [[13 de outubro]] pola [[Igrexa de Inglaterra]] e a [[Igrexa católica]] en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei [[Eduardo III de Inglaterra|Eduardo III]] adoptou como patrón a [[Xurxo de Capadocia|san Xurxo]] aproximadamente en 1350.<ref name="Summerson">Summerson, Henry (2004). «[http://www.oxforddnb.com/view/article/60304?docPos=14 Saint George]» (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography''.</ref>
A Eduardo chámaselle confesor no sentido de [[Confesor de la fe|confesor da fe]], como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu unha vida santa pero que non foi un mártir, en [[Lingua latina|latín]]: ''S. Eduardus Confesor rex Anglorum'', en contraposición a S. Eduardus [[Mártir|Martyr]] rex Anglorum.<ref name="Rex, p. 226">Rex, p. 226</ref> Foi canonizado polo papa [[Alexandre III, papa|Alexandre III]] en 1161 e é conmemorado o [[13 de outubro]] pola [[Igrexa de Inglaterra]] e a [[Igrexa católica]] en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei [[Eduardo III de Inglaterra|Eduardo III]] adoptou como patrón a [[Xurxo de Capadocia|san Xurxo]] aproximadamente en 1350.<ref name="Summerson">Summerson, Henry (2004). «[http://www.oxforddnb.com/view/article/60304?docPos=14 Saint George]» (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography''.</ref>


== Notas ==
== Notas ==
{{listaref|2}}
{{listaref|2}}
== Véxase tamén ==
{{commonscat}}
{{s-start}}
{{s-hou|[[Casa de Wessex]]||c. 1003|4 ou 5 de xaneiro de|1066}}
{{s-reg}}
{{s-bef|before=[[Harthacnut]]}}
{{s-ttl|title=[[Rei de Inglaterra|Rei dos Ingleses]]|years=1042–1066}}
{{s-aft|after=[[Haroldo Godwinson]]}}

{{control de autoridades}}
{{control de autoridades}}
[[Categoría:Finados en 1066]]
[[Categoría:Finados en 1066]]

Revisión como estaba o 9 de outubro de 2018 ás 18:33

Eduardo o Confesor
Rei de Inglaterra
Reinado8 de xuño de 1042 - 5 de xaneiro de 1066
Coroación3 de abril de 1043
Nacementoc. 1003
Islip, Oxfordshire, Inglaterra
Falecemento5 de xaneiro de 1066
Londres, Inglaterra
PredecesorCanuto Hardeknut
SucesorHaroldo o Saxón
ConsorteEdith de Wessex
Casa realCasa de Wessex
ProxenitoresEtelredo II o Indeciso
Emma de Normandía
Escudo de Eduardo o Confesor
Na rede
WikiTree: Wessex-358 Find a Grave: 1945 Editar o valor em Wikidata

Eduardo o Confesor, coñecido tamén como san Eduardo o Confesor, nado en 1003 e finado o 5 de xaneiro de 1066, foi rei de Inglaterra entre 1042 e 1066. Fillo de Etelredo II o Indeciso e Emma de Normandía, foi un dos últimos reis anglosaxóns de Inglaterra e é xeralmente considerado como o último rei da casa de Wessex.[1][2]

Eduardo foi o sucesor de Canuto Hardeknut, fillo de Canuto o Grande, e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por Haroldo Godwinson, que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos normandos, comandados por Guillerme o Conquistador, durante a batalla de Hastings.[3]

Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, paira eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola conquista normanda que aconteceu pouco despois da súa morte.[4][5] Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica unha retirada das responsabilidades».[6]

A Eduardo chámaselle confesor no sentido de confesor da fe, como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu unha vida santa pero que non foi un mártir, en latín: S. Eduardus Confesor rex Anglorum, en contraposición a S. Eduardus Martyr rex Anglorum.[7] Foi canonizado polo papa Alexandre III en 1161 e é conmemorado o 13 de outubro pola Igrexa de Inglaterra e a Igrexa católica en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei Eduardo III adoptou como patrón a san Xurxo aproximadamente en 1350.[8]

Notas

  1. ↑ A numeración dos monarcas ingleses comeza de novo despois da conquista normanda, o que explica por que os numerais asignados aos reis ingleses chamados Eduardo comenzan con Eduardo I de Inglaterra e non inclúen a Eduardo el confesor (que foi o terceiro rei Eduardo).
  2. ↑ O seu, Haroldo Godwinson, era da casa de Godwin. Edgar Atheling, o herdeiro lexítimo de Eduardo, foi proclamado rei despois da batalla de Hastings en 1066, pero nunca gobernou e foi deposto despois de oito semanas.
  3. ↑ "King Harold of Wessex". 
  4. ↑ Barlow, Frank. «Edward the Confessor» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography, 2004.
  5. ↑ Rex, Peter (2008). King and Saint: The Life of Edward the Confessor, The History Press, p. 224.
  6. ↑ Mortimer, Edward the Confessor, p. 29.
  7. ↑ Rex, p. 226
  8. ↑ Summerson, Henry (2004). «Saint George» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography.

Véxase tamén

Eduardo o Confesor
Nacemento: c. 1003 Falecemento: 4 ou 5 de xaneiro de 1066


Títulos Reais
Precedido por
Harthacnut


Rei dos Ingleses
1042–1066 		Sucedido  por
Haroldo Godwinson
Control de autoridades
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardo_o_Confesor&oldid=4945114»