Edgar Morin

Edgar Morin
	; (2022)
Biografía
Nacemento	(fr) Edgar Nahoum ; 8 de xullo de 1921 (103 anos); 9.º arrondissement de Paris (Francia)
Director de investigación do CNRS
Datos persoais
Relixión	Ateísmo
Educación	Facultade de Dereito de París
Actividade
Campo de traballo	Epistemoloxía, socioloxía, ambiente, política e complex thinking (en)
Ocupación	filósofo, membro da resistencia francesa, sociólogo, director de cinema
Empregador	Centre national de la recherche scientifique ; École des hautes études en sciences sociales (pt)
Partido político	Partido Comunista Francés (1941–1951)
Movemento	Filosofía continental, Socioconstrutivismo (pt) e antropoloxía
Influencias	Martin Heidegger, Cornelius Castoriadis, Vladimir Jankélévitch (pt) , Maurice Merleau-Ponty e Heráclito de Éfeso
Obra
	Obras destacables (1977) La Méthode (en) ;
Doutorando	Claude Fischler, Chris Southcott (pt) , Jean Viard (pt) , Nicole Lapierre e Bernard Dagenais (en)
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 187MOR] ;
Familia
Cónxuxe	Sabah Abouessalam (2012–); Edwige Morin (1978–2008), morte do cónxuxe; Johanne Harrelle (1972–)
Fillos	Véronique Grappe-Nahoum; () ; Irène Nahoum; ()
Premios
	(13 de xullo de 2021) Gran Cruz da Lexión de Honra; (5 de outubro de 2016) grande oficial da Lexión de Honra; (14 de novembro de 2012) Grande Oficial da Orde Nacional do Mérito; (2007) doutor honoris causa pola Universidade Laval; (2004) doutor honoris causa pola Universidade de Valencia; (1994) Prêmio Internacional Catalunha (pt) ; (1989) Viareggio-Versilia International Prize (en) ; (1987) Prix Européen de l'Essai Charles Veillon (en) ; (1983) Prix Halphen (en) ; honorary doctorate from the Pontifical Catholic University of Peru (en) ; Honorary degree of the University of Macerata (en) ; Knight Officer of the Order of Civil Merit (Spain) (en) ; Order of Merit of the Principality of Liechtenstein (en) ; Orde Militar de Sant'Iago da Espada; doutor honoris causa pola Universidade Libre de Bruxelas; Honorary doctorate from the University of Geneva (en) ; Gran Cruz da Orde de Santiago da Espada; doutor honoris causa pola Universidade Nacional Maior de San Marcos; honorary doctor of Veracruzana University (en) ; Orde do Mérito Civil; Comendador das Artes e as Letras; honorary doctor of the University of Santiago, Chile (en) ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Edgar Morin, nado en París o 8 de xullo de 1921, é un sociólogo francés.

Traxectoria

Ligado á Fronte Popular francesa e comprometido coa II República Española, dende moi cedo asumiu o marxismo. Durante a segunda guerra mundial militou na resistencia, participou na liberación de París e na posguerra foi tenente do exército de ocupación francés en Alemaña. Afiliouse ao Partido Comunista Francés. As súas posicións contrarias ao stalinismo, levárono a distanciarse do partido ata a súa expulsión en 1951.

En 1950 entrou no Centre national de la reserche scientifique e máis tarde fundou a revista Arguments. Na Bretaña realizou un traballo de etnoloxía contemporánea. Fundou e dirixe o Centro d´etudes de comunication de masse

Moi comprometido coa axitación estudantil, foi un dos teóricos do maio do 68. Ás súas viaxes por Latinoamérica sensibilízano coas culturas indíxenas e afro-brasileiras.

Contrario á Guerra de Alxeria, estivo preto de posicións pacifistas. Así malia ás súas orixes xudeu-sefardíes, manifestouse crítico con Israel nas súas relacións con Palestina.

Conta con distincións de grande prestixio como a medalla de ouro da UNESCO,Comendadeur da Lègion d´honneur, a Ordem de Sant-Iago da Espada de Portugal ou o Premio internacional de Cataluña.

Pensamento

Defende a transdisciplinariedade e o pensamento complexo. É un dos pais da teoría da complexidade. Nel inflúe a cibernética, os sistemas, a xenética e a informática. Propón unha refundación antropolítica, unha nova toma de conciencia da comunidade de destino terrestre, o planeta como patria. A cultura actual pertence á prehistoria. Todas as grandes creacións foron impensables antes de producírense e todo o afortunado que leva ocorrido na historia foi no seu día improbable.Estes e outros factores son principios de esperanza na desesperanza. Quedan, xa que logo, posibilidades cerebrais e antropolóxicas no proceso de humanización. Isto non significa caer nun optimismo superficial pois ningún desenvolvemento se adquire para sempre e existe un principio de degradación que reclama unha rexeneración sempre incerta.

Obras

Autocritique (1959)
Le Paradigma perdu: la nature humaine (1973)
Terre-patrie (1993)
La Méthode (1977-2004)
Le chamin de l´espérance (con Stephane Hassel)