Saltar ao contido

China Miéville

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaChina Miéville

(2006) Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(en) China Tom Miéville Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento6 de setembro de 1972 Editar o valor en Wikidata (52 anos)
Norwich, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
RelixiónAteísmo Editar o valor en Wikidata
EducaciónLondon School of Economics
Oakham School (en) Traducir
Clare College
University College School (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor, crítico literario, blogueiro, antropólogo, académico, fantasy author (en) Traducir, político, novelista, politicólogo Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1986 Editar o valor en Wikidata -
EmpregadorUniversidade de Warwick Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Socialista dos Trabalhadores (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
Xénero artísticoCiencia ficción, Fantasía, Steampunk, misticismo (pt) Traducir e literatura de non ficción Editar o valor en Wikidata
Influencias
Obra
Obras destacables
DoutorandoFred Halliday Editar o valor en Wikidata
Familia
NaiClaudia Cecilia Vaux Mieville Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webchinamieville.net Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1574268 Musicbrainz: 0ff7966e-016e-49d3-ba81-80fba5357d86 Editar o valor en Wikidata

China Tom Miéville (pronunciado /miˈvəl/), nado o 6 de setembro de 1972, é un autor británico de ciencia ficción, de fantasía urbana, ensaísta, escritor de cómics, activista político socialista e crítico literario. A miúdo describe o seu traballo como weird fiction (unha ficción estraña)[1].

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Vida temperá

[editar | editar a fonte]

Nado en Norwich, Miéville criouse en Willesden e vive en Londres desde a súa infancia. Creceu coa súa irmá Jemima e coa súa nai Claudia, tradutora, escritora e mestra. Os pais separáronse pouco despois do seu nacemento. El dixo que "nunca coñeceu realmente" o seu pai.[2] Elixiron o seu nome de pía, China, dun dicionario, buscando un nome bonito.[2] Debido a que a súa nai naceu na cidade de Nova York, Miéville é cidadán estadounidense e británico.

Educación

[editar | editar a fonte]

Miéville estudou na Oakham School, unha escola independente mixta en Oakham, Rutland, durante dous anos. Aos dezaoito anos, en 1990, ensinou un ano lingua inglesa en Exipto, onde desenvolveu un interese pola cultura árabe e pola política de Oriente Medio.

Miéville estudou unha licenciatura en Antropoloxía no Clare College de Cambridge. Licenciouse en 1994. Despois obtivo un máster e logo un doutoramento en relacións internacionais pola London School of Economics en 2001. Miéville tamén realizou unha bolsa Frank Knox na Universidade de Harvard.[2] Despois de estar insatisfeito coa capacidade das teorías posmodernas para explicar a historia e os acontecementos políticos, converteuse en marxista na universidade.[2] Unha versión en libro da súa tese de doutoramento, Between Equal Rights: A Marxist Theory of International Law, foi publicada no Reino Unido en 2005 por Brill na súa serie "Historical Materialism", e nos Estados Unidos en 2006 por Haymarket Books.

Política

[editar | editar a fonte]

Miéville foi membro da Organización Socialista Internacional (EUA) e, até o 13 de marzo de 2013, tamén foi membro do Partido Socialista dos Traballadores (Reino Unido).[3] Presentouse á Cámara dos Comúns do Reino Unido nas eleccións xerais de 2001 como candidato da Alianza Socialista. Obtivo 459 votos, o 1,2%,[4] en Regent's Park e Kensington North, unha circunscrición laborista.[5]

Recoñecementos

[editar | editar a fonte]

Miéville gañou moitos premios, entre eles o Arthur C. Clarke Award (tres veces), o British Fantasy Award (dúas veces), Locus Awards á mellor novela fantástica (catro veces) e a mellor novela de ciencia ficción e mellor novela e mellor libro para mozos e mozas, como así como os premios Hugo, Kitschies e World Fantasy.

Obra publicada

[editar | editar a fonte]

Serie Bas-Lag

[editar | editar a fonte]
  • Perdido Street Station (2000)

Novelas autónomas (Stand-alone)

[editar | editar a fonte]

Coleccións de contos

[editar | editar a fonte]
  • Looking for Jake (2005)
  • The Apology Chapbook (2013)
  • Three Moments of an Explosion: Stories (2015)

Libros ilustrados para nenos

[editar | editar a fonte]
  • The Worst Breakfast (2016), coescrito e ilustrado por Zak Smith

Banda deseñada

[editar | editar a fonte]
  • Hellblazer (1988) - Nº 250 "Holiday Special": "Snow Had Fallen"
  • Justice Leage (Liga da Xustiza, 2011) - # 23.3 "Dial E #1: Dial Q for Qued"
  • Dial H (20122013)
  • Pathfinder Chronicles: Guide to the River Kingdoms (2010), con Elaine Cunningham, Chris Pramas e Steve Kenson. Ed. Paizo Publishing.

Non ficción

[editar | editar a fonte]
  • Red Planets: Marxism and Science Fiction (2009), con Mark Bould. Middletown, Connecticut: Wesleyan University Press.
  • October: The Story of the Russian Revolution ( 2017). Ed. Verso.
  • A Spectre Haunting Europe (2020)
  • "Preface to a Book not yet Written nor Disavowed" (2015). China Miéville: Critical Essays, eds. Caroline Edwards & Tony Venezia.
Miéville xusto despois de gañar o premio Arthur C. Clarke en 2010
  • Perdido Street Station gañou o premio Arthur C. Clarke 2001 e o British Fantasy Award 2001, e foi nomeada aos premios Hugo, Nebula, World Fantasy, Locus e British Science Fiction.[7]
  • The Scar gañou o British Fantasy Award de 2003 e o Locus Award de 2003 á mellor novela fantástica, foi nomeada aos premios Hugo, Arthur C. Clarke, World Fantasy, Locus, Philip K. Dick e British Science Fiction, e recibiu unha mención especial do premio Philip K. Dick.[8]
  • Iron Council gañou o premio Arthur C. Clarke de 2005 e o premio Locus de 2005 á mellor novela fantástica, e foi nomeado aos premios Hugo e World Fantasy.[9]
  • Un Lun Dun gañou o premio Locus 2008 ao mellor libro para adultos novos.
  • The City & the City gañou os premios Arthur C. Clarke 2010, 2010 Hugo Award, 2009 Kitschies e 2010 World Fantasy Award, ademais de ser nomeado ao premio Nebula na categoría de mellor novela.[10][11][12]
  • Foi bolseiro (cat. Fiction) de Guggenheim en 2018.[13]
  1. "China Miéville". www.goodreads.com. Consultado o 2022-06-04. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 "Joan Gordon -- Reveling in Genre: An Interview with China Miéville". www.depauw.edu. Consultado o 2022-06-04. 
  3. "Resigning from the Socialist Workers Party", International Socialism, 11 de marzo de 2013
  4. "BBC NEWS ; VOTE 2001. RESULTS & CONSTITUENCIES ; Regent's Park & Kensington North". news.bbc.co.uk. Consultado o 4 de xuño de 2022. 
  5. Ansible 168, news.ansible.com ; xullo de 2001. Consultado o 4 de xuño de 2022.
  6. "London's Overthrow - China Miéville". www.londonsoverthrow.org. Consultado o 2022-06-04. 
  7. "2001 Award Winners & Nominees". Worlds Without End (en inglés). Consultado o 2022-06-04. 
  8. "2003 Award Winners & Nominees". Worlds Without End (en inglés). Consultado o 2022-06-04. 
  9. "2005 Award Winners & Nominees". Worlds Without End (en inglés). Consultado o 2022-06-04. 
  10. "China Miéville and Paolo Bacigalupi tie for Hugo award". the Guardian (en inglés). 2010-09-06. Consultado o 2022-06-04. 
  11. "2010 Hugo Awards Winners". Locus Online (en inglés). 2010-09-05. Consultado o 2022-06-04. 
  12. "World Fantasy Awards Winners". Locus Online (en inglés). 2010-10-31. Consultado o 2022-06-04. 
  13. "Fellows ; China Mieville". GF.org (en inglés). 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]