Cero
0 | |||
Cardinal | Cero | ||
Ordinal | N/A | ||
Propiedades matemáticas | |||
Factorización | N/A | ||
Outros sistemas de numeración | |||
Sistema binario | 0 | ||
Sistema octal | 0 | ||
Sistema duodecimal | 0 | ||
Sistema hexadecimal | 0 | ||
Numeración romana | N/A | ||
Numeración exipcia |
| ||
Numeración grega | N/A | ||
Numeración xónica | ō | ||
Numeración chinesa | 〇 | ||
Numeración hebraica | N/A | ||
Numeración armenia | N/A | ||
Numeración Āryabhaṭa | 0 | ||
Numeración maia | |||
Lista de números | |||
Cero (0) é un número enteiro que precede ao un (1) e a todos os outros números positivos, e segue ao un negativo (-1) e a todos os números negativos.
Significa nada, baleiro ou unha ausencia de valor. Por exemplo, se o número de irmáns que ten alguén é cero, entón esa persoa non ten irmáns. Se a diferenza entre o número de pezas en dúas moreas é cero significa que as dúas pías teñen a mesma cantidade de pezas.
Historia
[editar | editar a fonte]Os romanos e os gregos descoñecían o cero. Os maias si que manexaban o concepto do cero en varios xeitos. Pero é Claudio Tolomeo o primeiro que comezou en Occidente a empregar un símbolo semellante ao actual cero como separador, para distinguir 75 de 705, idea que colle de Babilonia. Porén, o primeiro emprego real do cero con valor numérico debémosllo ao indio Brahmagupta, como tamén lle debemos as dúas primeiras regras matemáticas básicas sobre o cero: a suma de cero e cero é cero; e a suma dun número positivo co seu correspondente negativo é cero[1].
Dos hindús pasou aos árabes, e a través destes entrou en Europa. Quen primeiro fala del en Europa é Fibonacci no seu Liber Abaci[1].
Propiedades de cero
[editar | editar a fonte]Suma
[editar | editar a fonte]Resta
[editar | editar a fonte]Multiplicación
[editar | editar a fonte]División
[editar | editar a fonte]A diferenza das outras operacións, que son relativamente sinxelas, a división ten presentado numerosas dificultades. Analicemos primeiro o caso en que o cero é dividido por outro número enteiro. Por exemplo:
Neste caso o resultado é 0, porque o número que buscamos é un que, ao ser multiplicado por outro calquera, dea 0. E ese número só pode ser 0 se o outro número (a) é un número real.
Pero se o facemos ao revés, o resultado é ben distinto. Partindo de que a é un número real distinto de 0,
Se simplificamos esta fórmula daríanos que
o que nos levaría a
o que é un sen sentido.
No século XII o matemático indio Bhaskara II tentou darlle unha solución a este problema argumentando que o resultado desta división é infinito. Ten o seu sentido se pensamos que, cando dividimos un número por outro moi, moi pequeno, o resultado é moi, moi grande. Con todo, dende o punto de vista do cálculo, non axuda esta teoría, porque o manexo do infinito causa máis problemas dos que resolve[2].
Tamén ocasiona complicacións a división de 0 entre 0.
O resultado é que x pode ser calquera cousa, porque calquera cousa, multiplicada por 0, é 0. É o que se denomina indeterminación.
Notas
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cero |