Bruno Ninaber van Eyben
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 3 de novembro de 1950 (74 anos) Boxtel, Países Baixos |
Residencia | Delft |
Educación | Maastricht Academy of Fine Arts (en) |
Actividade | |
Lugar de traballo | Boxtel (en) Nederland (en) Delft |
Ocupación | deseñador industrial, deseñador, deseñador de xoias, medallista |
Empregador | Universidade Técnica de Delft Studio Ninaber van Eyben (en) |
Membro de | |
Representante | Galerie Het Kapelhuis (pt) e Galerie Sieraad (pt) |
Compañeiro profesional | Martijn Wegman (pt) Frans van Nieuwenborg |
Participou en | |
1986 | Sieraden, Images (pt) |
Zonder wrijving geen glans (pt) | |
Premios | |
| |
Descrito pola fonte | hedendaagsesieraden.nl (pt) |
Páxina web | ninaber.nl |
Bruno Ninaber van Eyben, nado en Boxtel, Brabante do Norte, o 3 de novembro de 1950, é un xoieiro e enxeñeiro industrial neerlandés coñecido por ser o autor do deseño do anverso das moedas do euro dos Países Baixos.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Ninaber é fillo do artista Antonius Cornelius (Toon) Ninaber van Eyben (1896-1977) e de Carla Hoyng (1910-1975).[1]
Bruno Ninaber van Eyben graduouse en 1971 dos seus estudos artísticos superiores no Instituto das Artes en Maastricht, na especialidade de deseño de xoiaría, e estableceuse como creador autónomo. Na década de 1970 deseñou obxectos como un reloxo de pulseira (1973), un colgante con reloxo (1976) e un sistema de alumeamento fluorescente (1977).[2]
Entre outros museos relevantes, algunhas das súas obras forman parte das coleccións do Rijksmuseum de Ámsterdam,[3] do MOMA de Nova York[4] e da Neue Sammlung, de Múnic.[2]
En 1980 Ninaber foi o artista escollido pola Real Casa da Moeda dos Países Baixos para o deseño da derradeira serie de moedas con valor facial en floríns, a nome da raíña Beatriz, que estiveron en circulación desde 1982 ata a chegada do euro en 2002.[2] Así mesmo, foi o gañador do cuncurso para o deseño dos anversos nacionais das moedas circulantes da serie do euro dos Países Baixos.[5]
Bruno Ninaber van Eyben estableceu en 1971 o seu propio estudio na cidade surholandesa de Delft, co nome de Studio Ninaber, e en 2009 inaugurou unha delegación do Studio Ninaber en Alemaña.[6] Ademais, en 1985 creou a consultoría internacional de deseño n|p|k Industrial Design xunto con dous socios (Ninaber/Peters/Krouwel).[2][7]
Desde o 1 de xullo de 2003, é profesor de Deseño na Facultade de Enxeñaría do Deseño Industrial da Universidade de Tecnoloxía de Delft.[7][8]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]- 1979: Premio Kho Liang Ie ao deseño industrial, outogado polo Fondo de Ámsterdam para as Artes.[9]
- 2007: Premio Oeuvre (Oeuvreprijs) de deseño, outorgado polo Fondo BKVB.[10]
- 2008: Premio Piet Zwart, á traxectoria no deseño, da Organización Profesional de Deseñadores Neerlandeses (BNO).[11]
- 2013: Cabaleiro da Orde do León Neerlandés.[12]
Escolma de traballos
[editar | editar a fonte]-
Reverso da mesma moeda.
-
Colgante con reloxo.
-
Trofeos do Premio Erasmus (1995).
-
Plaqueta do Instituto de Arquitectura dos Países Baixos.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Bruno Ninaber van Eijben: Ik werk het liefst aan de vormgeving van machines". En NRC Handelsblad. 29 de febreiro de 1980.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 " Bruno Ninaber van Eyben". Vividvormgeving.nl
- ↑ "Bruno Ninaber van Eyben". Rijksmuseum.
- ↑ "Bruno Ninaber van Eyben". Museum of Modern Art.
- ↑ Moedas deseñadas por Bruno Ninaber van Eyben. Numista.com
- ↑ "Studio Ninaber". Ninaber.nl
- ↑ 7,0 7,1 "Em. Prof. Ninaber van Eyben, B.". Technische Universiteit Delft.
- ↑ "Benoeming Ninaber van Eyben". Technische Universiteit Delft.
- ↑ "Kho Liang Ie-prijs voor Bruno Ninaber". En Het Parool. 6 de febreiro de 1980. Páxina 15
- ↑ "Oeuvreprijzen, Benno Premselaprijs en Prijs voor de kunstkritiek bekend". Archined.nl. 5 de novembro de 2007.
- ↑ "BNO Piet Zwart Prijs". BNO.nl
- ↑ "Koninklijke onderscheidingen voor drie Delftse hoogleraren". Delta.tudelft.nl
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Bruno Ninaber van Eyben |