Azurita
 |
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde maio de 2017.) |
| Azurita | |
|---|---|
 Azurita masiva | |
| Fórmula química | Cu3(CO3)2(OH)2 |
| Clase | Carbonatos |
| Sistema cristalino | Monoclínico |
| Cor | Azul |
| Brillo | De vítreo a terroso |
| Dureza | 3,5-4 |
| Fractura | Concoidea |
| Exfoliación | Perfecta |
| Raia | Azul |
| Densidade | 3,7-3,9 g/cm3 |
A azurita (tamén chamada chesilita ou malaquita azul) é un mineral da clase dos carbonatos cuxa fórmula química é Cu3(CO3)2(OH)2 (contén un 69,2% de cobre, un 25,6% de CO2 e un 5,2% de auga).
Aspecto[editar | editar a fonte]
A azurita preséntase normalmente formando agregados cristalinos. Tamén o fai de forma masiva e de costras. Ten unha cor azul característica.
Lugares onde se atopa[editar | editar a fonte]
A azurita atópase en zonas de oxidación, formada pola acción de solucións hidrocarbonatadas sobre sulfuros de cobre, case sempre en drusas, en asociación coa malaquita e coa cuprita.
Usos da azurita[editar | editar a fonte]
A azurita é utilizada coma fonte secundaria de cobre.
En ocasións é usada para a fabricación de xoias, pero a súa consistencia e tendencia a perder a súa cor e converterse en malaquita, limita a súa manexabilidade. Xa que a calor a destrúe con certa facilidade, a azurita debe ser traballada a temperatura ambiente.
Propiedades[editar | editar a fonte]
A azurita é tóxica disolta en auga. Non debe ser utilizada baixo ningunha circunstancia para adornar acuarios de auga salgada. Así mesmo, non existe perigo algún de envelenamento ó manexala coas mans.
Outros carbonatos[editar | editar a fonte]
A malaquita, a aragonita e a calcita son outros carbonatos coñecidos.
|
