Artur Mas
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2018.) |
 | Este artigo ou apartado contén afirmacións non neutrais e/ou texto que promociona o tema tratado de forma subxectiva sen achegar información neutral e verificable. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Artur Mas i Gavarró, nado en Barcelona o 31 de xaneiro de 1956, é un economista e político catalán, foi o 129 presidente da Generalitat de Cataluña desde o 23 de decembro de 2010 ata o 10 de xaneiro de 2016, data en que foi sucedido por Carles Puigdemont.
É tamén presidente da federación de Convergència i Unió (CiU) e presidente de Convergència Democràtica de Catalunya. Foi conselleiro de Política Territorial e Obras Públicas da Generalitat de Cataluña de 1995 a 1997, de Economía e Finanzas de 1997 a 2001 e Conselleiro Xefe (Conseller en Cap) entre 2001 a 2003. Foi o líder da Oposición do Parlamento de Cataluña de maio de 2004 a decembro de 2010.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciado en Ciencias Económicas e Empresariais, Artur Mas foi concelleiro no Concello de Barcelona (1987-1995) e é deputado no Parlamento de Cataluña desde 1995. Nese último ano foi nomeado conselleiro de Política Territorial e Obras Públicas, cargo que ostentou até finais de 1997, cando foi designado conselleiro de Economía e Finanzas.
En xaneiro de 2001 deixou a consellaría de Economía para pasar a ser Conselleiro Xefe da Generalitat de Cataluña, cargo que ostentou até decembro de 2003. En 2003 a federación de CiU, da cal era cabeza de lista, conseguiu a maioría relativa de deputados nas eleccións para o Parlamento de Cataluña, mais ficaría na oposición a causa da formación do denominado pacto tripartit, un acordo para gobernar asinado polo Partit Socialista de Catalunya (PSC), Esquerra Republicana de Catalunya (ERC) e Iniciativa per Catalunya-Els Verds (ICV).
O 27 de maio de 2004 Mas foi nomeado Xefe da Oposición polo novo presidente da Generalitat , Pasqual Maragall.
En 2006 volveu a se presentar ás eleccións ao Parlamento de Catalunya, como cabeza de lista de CiU, obtendo maioría simple de escanos, mais, de novo ao non lograr maioría absoluta, reedítase o acordo entre PSC, ICV e ERC, quedou máis unha vez excluído da presidencia catalá.
Presidente da Generalitat[editar | editar a fonte]
O 18 de xaneiro de 2010 Artur Mas foi proclamado por terceira vez consecutiva candidato de CiU á presidencia da Generalitat para as eleccións de 2010. A designación produciuse nun contexto no que todas as enquisas apuntaban a un forte crecemento electoral da formación nacionalista.
O 28 de novembro de 2010, a súa formación obtivo unha ampla vitoria nas eleccións ao Parlamento de Cataluña, co 46% dos deputados da cámara (62 escanos). Esta folgada vitoria facía evidente a ampla maioría parlamentaria de CiU e o seu acceso ao Goberno de Cataluña, así como a elección de Mas como presidente da Generalitat.
Habéndose constituído o Parlamento, o 16 de decembro de 2010, a presidenta do Parlamento, Núria de Gispert, propúxoo como candidato á presidencia da Generalitat. No discurso de investidura do 20 de decembro, Mas reivindicou un novo modelo de financiamento para Cataluña como o gran reto para os próximos anos e proclamou a "transición nacional" de Cataluña baseada no dereito a decidir.
Foi investido o presidente da Generalitat de Cataluña, o 23 de decembro de 2010, ao contar cos votos favorables do grupo parlamentario de Convergència i Unió, e a abstención do grupo parlamentario do Partit dels Socialistes de Catalunya (PSC) nunha segunda volta. Asumiu o cargo oficialmente o 27 de decembro da man do seu predecesor José Montilla. O mesmo día nomeou o seu Goberno, que tomou posesión o 29 de decembro.
En plena crise económica e de relación co goberno central, Mas e o resto de dirixentes da cúpula de CDC dirixen o xiro independentisa de CDC a favor da independencia de Cataluña. Outras fontes sinalan que unha razón fundamental do xiro político é a vontade de distraer a atención dos numerosos escándalos de corrupción nos que CiU está implicado.[1]
O 25 de setembro de 2012 convoca eleccións anticipadas para o 25 de novembro, dous anos antes do previsto, tras recoñecer o fracaso do pacto fiscal para Cataluña e ao non conseguir acordos na súa reunión en Madrid co presidente do Goberno español Mariano Rajoy.
Cargos[editar | editar a fonte]
- Concelleiro do Concello de Barcelona. (1987-1995)
- Deputado por Barcelona no Parlamento de Cataluña. (Desde 1995)
- Conselleiro de Política Territorial e Obras Públicas. (1995-1997)
- Conselleiro de Economía e Finanzas. (1997-2001)
- Secretario xeral de CDC. (Desde 2000)
- Conselleiro Xefe da Generalitat de Cataluña. (2001-2003)
- Presidente de CiU. (2001-2015)
- Xefe da Oposición de Cataluña. (2004-2010)
- Presidente da Generalitat de Cataluña. (2010-2016)
- Presidente de CDC. (Desde 2012)
| Predecesor: Jaume Roma i Rodríguez |
 Conselleiro de Política Territorial e Obras Públicas da Generalitat de Cataluña 1995-1997 |
Sucesor: Pere Macias |
| Predecesor: Macià Alavedra |
Conselleiro de Economía e Finanzas da Generalitat de Cataluña 1997-2001 |
Sucesor: Francesc Homs i Ferret |
| Predecesor: Pere Esteve |
Secretario xeral de Convergència Democràtica de Catalunya 2000-2012 |
Sucesor: Oriol Pujol |
| Predecesor: Ningún |
.jpg){kind=small} Presidente de Convergència i Unió 2001-2015 |
Sucesor: Desapareceu |
| Predecesor: Ningún (Anteriormente Josep Tarradellas, 1954) |
Conselleiro Xefe da Generalitat de Cataluña 2001-2003 |
Sucesor: Josep-Lluís Carod-Rovira |
| Predecesor: Ningún |
Líder da oposición de Cataluña 2004-2010 |
Sucesor: Joaquim Nadal |
| Predecesor: José Montilla |
Presidente da Generalitat de Cataluña 2010-2016 |
Sucesor: Carles Puigdemont |
| Predecesor: Jordi Pujol |
Presidente de Convergència Democràtica de Catalunya 2012-actualidade |
Sucesor: No cargo |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "CiU tapa os seus escándalos de corrupción co proxecto independentista". MasPúblico. 6 de outubro de 2012. Consultado o 7 de outubro de 2012.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Artur Mas |
