Antònia Fontanillas Borràs
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Antònia Margarita Aurora Fontanillas Borràs 9 de xuño de 1917 Barcelona, España |
| Morte | 23 de setembro de 2014 (97 anos) Dreux, Francia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Ideoloxía política | Anarquismo e feminismo |
| Actividade | |
| Ocupación | sindicalista , anarquista , activista polos dereitos das mulleres |
| Partido político | Mujeres Libres |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua catalá, lingua castelá e lingua francesa |
| Carreira militar | |
| Conflito | Guerra civil española |
| Obra | |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Diego Camacho (1952–1958) |
| Fillos | Ariel Camacho (en)  |
| Parentes | Francesca Saperas i Miró (avoa) |
Antònia Fontanillas Borràs, nada en Barcelona o 29 de maio de 1917 e finada en Dreux (Francia) o 23 de setembro de 2014, foi unha militante anarcosindicalista e loitadora antifranquista catalá.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Era filla de Josep Fontanillas Rion e Maria Borràs Saperas e neta de Francesca Saperas i Miró e Martí Borràs i Jover, todos eles militantes da CNT. En 1925, con oito anos, emigrou a México coa familia, mais volveu a Cataluña tras ser expulsado do país o seu pai.[2] En 1934 empezou a traballar nunha litográfica e afiliouse á CNT (da que en 1936 foi elixida delegada da sección de Artes gráficas) e ás Juventudes Libertarias. Cando estalou a Guerra civil española tentou alistarse ás milicias confederais no desembarco de Mallorca, mais acabou traballando como administrativa para o periódico Solidaridad Obrera.[3]
Ao acabar a Guerra civil española quedou en Barcelona. Militou de xeito clandestino nas FIJL e a CNT e mesmo imprimiu polo menos 14 números de Solidaridad Obrera na súa casa entre xaneiro e novembro de 1945.[4] O 7 de novembro de 1945 foi desmantelada a imprenta e Fontanillas, xunto con outros militantes, foi detida e interrogada, mais quedou en liberdade esa mesma noite. Continuou colaborando baixo diversos pseudónimos, como «Una joven libertaria» ou «Alba», no diario clandestino Ruta (1946-1948) e foi responsábel das relacións entre os presos e o seu avogado.[5]
Cando o seu compañeiro Abel Paz foi liberado da prisión en 1953, marcharon a Francia e estabelecéronse primeiro en Brezolles e o ano seguinte en Clermont-Ferrand. Nesta cidade militou activamente na CNT e o Movemento Libertario Español e foi responsábel do Boletín Ródano-Alpes (1956-1961) con Alejandro Lamela e Abel Paz, á vez que colaboraba con Quico Sabaté.[6] En 1957 foi unha das responsables do Boletín Rexional FIJL onde colaborou nos campamentos anuais organizados polas Mocidades Libertarias de Francia e España.[2] En 1958 separouse de Abel Paz e marchou co seu fillo a Dreux, onde en 1960 se uniu a Antonio Cañete Rodríguez. Colaborou nun grupo de teatro e editou Surco (1966-1967) en castelán, francés e esperanto.
Tras a morte de Franco participou nos congresos da CNT entre 1979 e 1983 e nos da Confederación Xeral do Traballo (CXT) entre 1983 e 1997. Participou en numerosas conferencias, exposicións, xornadas e presentacións de libros en España, Francia, Italia e Luxemburgo. En outubro de 2007 participou nunhas xornadas da CXT sobre o movemento Mujeres Libres. Tamén formou parte do Centre International de Recherches sur l'Anarchisme.[6]
Colaboracións[editar | editar a fonte]
Fontanillas colaborou baixo diferentes pseudónimos («Tona», «AF Borrás» e outros) en numerosas publicacións. Algunhas delas son Action Libertaire, Anthopos, Boletín Amicale, Boletín Ródano-Alpes, Le Combat Syndicaliste, Confrontaciones, Espoir, Mujeres Libertarias, El Chico, Nueva Senda, Rojo y Negro, Ruta, Surco e Volontà.[2] Participou ademais no número especial do centenario de Solidaridad Obrera (n. 334 de maio de 2007) editado pola CNT.[7]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
- 2014: Antonia Fontanillas Borràs (1917-2014), semejanza en imágenes y documentos. Exposición e homenaxe na Biblioteca Pública Arús (Barcelona) [8]
- 2018: Mural feminista La unión hace la fuerza, no barrio madrileño de La Concepción. Antònia aparece representada xunto con outras 14 mulleres.
Obras[editar | editar a fonte]
- Testigo sobre Germinal Gracia (1992, inédito),
- Desde uno y otro lado de los Pirineos (1993, inédito)
- Francisca Saperas (1995, inédito)
- De lo aprendido y vivido (1996)
- Mujeres Libres. Luchadoras libertarias (1998)
- Lola Iturbe: vida e ideal de una luchadora anarquista (2006, con Sonya Torres)
Escribiu unha introdución para o libro de Víctor García Contribución a una biografía de Raúl Carballeira (1961). O seu testemuño aparece no libro Clandestinidad libertaire en Espagne: la presse (1994). Colaborou na preparación dunha antoloxía sobre Luce Fabbri, La libertad entre la historia y la utopía (1998).[7]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Antonia Fontanillas Borrás: In Memoria (23 de septiembre)". Portal Libertario OACA (en castelán). 25 de setembro de 2014. Consultado o 20 de setembro de 2023.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Antonia Fontanillas Borrás (1917-2014)". Kate Sharpley Library (en inglés).
- ↑ "FONTANILLAS BORRAS, Antonia "AURORA" ; "TONA"". Los de la sierra: Dictionnaire des guérilleros et résistants antifranquistes (en francés). 6 de marzo de 2008.
- ↑ "2309". Ateneu Llibertari Estel Negre (en catalán).
- ↑ "Antonia Fontanillas Borras". Anarcopedia (en italiano).
- ↑ 6,0 6,1 Vega, Eulàlia (2008). "L’esilio francese di Antonia Fontanillas, militante anarchica" (PDF). Deportate, esuli, profughe (en italiano) (8): 29–44. ISSN 1824-4483. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 3 de marzo de 2016.
- ↑ 7,0 7,1 "Antonia Fontanillas Borrás (Vida y obra)". Sobre la anarquía y otros temas (vida, obra y biografías de activistas, luchadoras y luchadores anarquistas) II (en castelán). 28 de abril de 2018.
- ↑ "Antònia Fontanillas Borràs. Un fil roig i negre més de la història de la CNT". Llibertats (en catalán). 30 de decembro de 2014.
